Tα πρώτα θερινά σινεμά ανοίγουν τη δεκαετία του 1910. Μια αυλή ή μια ταράτσα με λίγο χαλίκι, μερικές πλαστικές καρέκλες κι ένα κομμάτι πανί είναι αρκετά για να δημιουργηθούν οι πρώτοι ανοιχτοί χώροι προβολής, που συνδυάζουν το σινεμά με τη νυχτερινή διασκέδαση.

 

Η τάση που σήμερα έχει επανέλθει στη μόδα και θέλει τα θερινά σινεμά να σερβίρουν ποτά, κοκτέιλ, φαγητά, είχε ξεκινήσει 100 χρόνια πριν, όταν οι πρώτοι θερινοί είχαν δωρεάν είσοδο, όμως υποχρέωναν τους παρευρισκόμενους να αγοράζουν το ποτό τους. Το εισιτήριο καθιερώνεται δύο δεκαετίες μετά. Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι στην Ελλάδα έχουν υπάρξει οι ωραιότερα θερινά σινεμά του κόσμου, όμως ως πρώτος έχει καταχωριστεί θερινός στην πόλη Μπρουμ της Αυστραλίας, ο οποίος λειτούργησε πρώτη φορά το 1916.

 

 

→ Το Θησείο είχε αναδειχτεί από το CNN ως ο πιο όμορφος θερινός του κόσμου κυρίως για τη μαγευτική θέα του στην Ακρόπολη. Το παλιότερο θερινό σινεμά στην Αθήνα, που λειτουργεί μέχρι και σήμερα, είναι η Αίγλη στο Ζάππειο, που ξεκίνησε το 1903. Στα ομορφότερα αθηναϊκά σινεμά συμπεριλαμβάνεται και το Σινέ Ψυρρή (με ατμόσφαιρα παλιάς Αθήνας, πνιγμένο στα γιασεμιά, με ωραιότατη σαγκρία στο μπαρ), η Αθηναία στο Κολωνάκι (με την ωραιότερη σπιτική τυρόπιτα), τα Εξαρχιώτικα Ριβιέρα και Βοξ (με τα οποία έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές σινεφίλ), ο Ζέφυρος στα Πετράλωνα (σε μια καταπράσινη αυλή) και το Σινέ Φλοίσβος στο Παλαιό Φάληρο (σε κήπο δίπλα στη θάλασσα με ταινίες πρώτης προβολής και τη συνοδεία από φρεσκοψημένα καλαμάκια…).