Δεν ξέρω τι συμβαίνει με αυτό το σινεμά, αλλά είναι σίγουρα μαγικό. Μια φορά να ανέβεις στην ταράτσα του, σε κέρδισε για μια ζωή. Ίσως να είναι η θέση του, στην Πλατεία Εξαρχείων, συνυφασμένη με τις (όποιες) μνήμες όλων μας, από εκείνα τα μαθητικά-φοιτητικά χρόνια. Ίσως είναι η ατελείωτη λίστα των ταινιών που έχουν περάσει από την οθόνη του, οι οποίες αποτέλεσαν ταινιοθήκη και σεμινάρια κινηματογράφου ταυτόχρονα.
Ίσως είναι η παράγωνη θέση της οθόνης του, σχεδόν διαγώνια, να φωλιάζει στους τοίχους των πλαϊνών πολυκατοικιών. Ίσως είναι και η ίδια η ταράτσα, τόσο χαμηλή και ταυτόχρονα τόσο ψηλή που έχει θέα και αέρα και σε αφήνει να παίρνεις βαθιές ανάσες. Και να χαλαρώνεις. Και να παραδίνεσαι. Και να αφήνεσαι. Όλα αυτά είναι το Βοξ. Σινεμά, τοπόσημο, τραγούδι, σημείο συνάντησης και αναφοράς πολλών γενιών σινεφίλ, περίεργων, γειτόνων και περαστικών.
Το Βοξ βρίσκεται στην ταράτσα αυτόνομου κτίσματος που μολονότι σήμερα είναι αδιάφορο αρχιτεκτονικά, για την εποχή του, το 1938 όταν πρωτοξεκίνησε με την “Κυρία με τας καμελίας”, ήταν μοντερνιά. Στη λογική “καταστήματα στο ισόγειο-σινεμά στην ταράτσα”, το Βοξ έκανε τη δική του κατάληψη στη γωνία της πλατείας και παραμένει μόνιμος κάτοικος έκτοτε, μολονότι το 1982 κινδύνεψε να κλείσει, όταν το οικόπεδο πήγαινε να γίνει σχολείο. Ο τότε ιδιοκτήτης του, όμως, ο Θόδωρος Ρίγγας (της γνωστής “οικογενείας” Ααβόρας, Ριβιέρας, Αθηναίας και Βοξ, και δημιουργός πολλών άλλων), κινεί γη και ουρανό και μαζεύει 10.000 υπογραφές που τελεσιδικούν στη σωτηρία του.
Το ίδιο το κτίριο αποτελεί κομμάτι της ιστορίας των Εξαρχείων, όπως δηλώνουν τα γκράφιτι και τα πανώ που το καλύπτουν κατά περιόδους. Η ταράτσα είναι ορατή από την πλατεία, εκεί στη συμβολή της Αραχώβης με τη Στουρνάρη και τη Θεμιστοκλέους, όπου βρίσκεται και η μία λιτή φωτεινή επιγραφή του. Η είσοδος είναι λίγα βήματα πιο εκεί. επίσης λιτή και απέριττη, με δύο φωτεινές επιγραφές, τα ταμπλώ των ταινιών της σαιζόν, το ταμείο και ένα αυτοσχέδιο πωλητήριο παλιών αφισών από ταινίες που αποδεικνύεται θησαυρός και μάλιστα σε πολύ λογικές τιμές.
Η σκάλα στα αριστερά του ταμείου οδηγεί στην ταράτσα και σας βγάζει ακριβώς επάνω στη χτιστή οθόνη, που όπως είπα ήδη είναι παράγωνη και φωλιασμένη στους τοίχους των διπλανών κτιρίων. Σε τόνους του γαλάζιου και του γκρίζου, σε μεγάλο ύψος για άνετη θέαση και με ικανοποιητικό μέγεθος, δίνει το στίγμα του χώρου, ακριβώς απέναντι από την καμπίνα προβολής, ένα ημικυλινδρικό χτίσμα, διακοσμημένο τα τελευταία χρόνια με μια υπέροχη ζωγραφιά που μοιάζει (στα μάτια μου) να βγήκε από παλιό αναγνωστικό του δημοτικού. Οι μπλε πολυθρόνες είναι τοποθετημένες σε τρία μπλοκ, με δύο κάθετους διαδρόμους ανάμεσά τους, και μολονότι είναι παλιού τύπου με τις πλαστικές λωρίδες, είναι πολύ άνετες και ευρύχωρα τοποθετημένες, ενώ υπάρχουν και πολλά τραπεζάκια.
Δεξιά της οθόνης υπάρχουν οι άλλες σκάλες που οδηγούν στις τουαλέτες και στην έξοδο κινδύνου, ενώ στη δεξιά άκρη της ταράτσας, μια μικρή χτιστή καντίνα φιλοξενεί το μπαρ με νόστιμες και πολλές επιλογές για ποτό και σνακ. Γλάστρες ολόγυρα σπάνε τη τσιμεντίλα και ενισχύουν την αίσθηση της αυλής και του προσωπικού χώρου. Η προβολή είναι ψηφιακή της Barco, με λαμπερή εικόνα και ο ήχος στερεοφωνικός, με καλή απόδοση και ένταση, με διάταξη ηχείων κεντρικό-δεξί-αριστερό επί της οθόνης. Μέλος των EuropaCinemas.
• Βοξ – Θεμιστοκλέους 82, Πλατεία Εξαρχείων
