Ποτέ μου δεν περίμενα πως θα άνοιγε ξανά το Σινέ Ηλέκτρα, ένα θερινό των παιδικών μου χρόνων, στη γειτονιά που ζω ακόμα και σήμερα, κλειστό από το 2010 και που δεν πίστευα ποτέ ότι θα λειτουργήσει ξανά. Πόσες και πόσες ταινίες δεν είχα δει στην Ηλέκτρα, μέχρι και το τελευταίο της καλοκαίρι, έναν Ζυλ Ντασέν σε επανέκδοση. Και από τότε, η διακριτική, τυπική του πρόσοψη με τις κολώνες έμενε σβηστή και η μάντρα εγκαταλελειμμένη.
Το τέλος του Σινέ Ηλέκτρα υποθέτω πως ήρθε όταν οι τελευταίοι της ιδιοκτήτες (που είχαν και τη χειμερινή Αλόη, ήδη σβηστή χρόνια νωρίτερα, στην Ιακωβάτων, λίγα στενά πιο κάτω) μεγάλωσαν πολύ για να έχουν το κουράγιο να ασχοληθούν. Και να που βρέθηκαν οι νέοι ιδιοκτήτες της Ηλέκτρας, η οικογένεια της αλυσίδας “Θερινά Σινεμά” (Εκράν, Άνοιξις, Αμίκο, Κήπος, Νέα Μασκώτ κ.ά.) για να φωτίσουν και πάλι την κόκκινη νέον επιγραφή, να καλλωπίσουν την αίθουσα και να της δώσουν μια δεύτερη ζωή.
Τοπόσημο για την Πατησίων, μαζί με τον ουρανοξύστη της Φοιτητικής Εστίας απέναντι (στην πλευρά όπου βρισκόταν η αρχική Ηλέκτρα από το 1940 έως τα τέλη του ’50, όταν μετακόμισε στην τωρινή της θέση) και τα σουβλάκια του Μαρτίνη, αποτελούσαν μαζί με το διπλανό σχεδόν Σινέ Λιλά τους δύο πιο συνήθεις κινηματογραφικούς προορισμούς της ευρύτερης γειτονιάς. Αν υπήρχε ακόμα και η ταβέρνα του Καρλή λίγο παραδίπλα, τότε θα ήταν σαν ο χρόνος να είχε σταματήσει εκεί στη στάση του Αγίου Λουκά.
Η κάθετη κόκκινη νέον επιγραφή φαντάζει και πάλι έντονη, ακριβώς επάνω από την ταμπέλα της στάσης λεωφορείων που βρίσκεται μπροστά στη λιτή είσοδο που τη σκεπάζει η καμπίνα προβολής καθώς “βγαίνει” μέχρι έξω στο πεζοδρόμιο. Τυπικής κατασκευής το κτίριο της Ηλέκτρας, με την πόρτα στο κέντρο, καταστήματα δεξιά και αριστερά και ταμπλώ με φωτογραφίες στους τοίχους. Επάνω από την είσοδο, όπως παλιά, η αφίσα της ταινίας που προβάλλεται, το μπαρ αμέσως στα αριστερά σας, πριν ακόμα να φτάσετε στο ταμείο που είναι δίπλα του.
Μια ολοκαίνουργια, κομψή, ξύλινη επιφάνεια “κόβει” την είσοδο (και το φως του δρόμου) από την αίθουσα, εκεί όπου παλιότερα υπήρχε τοίχος με κουρτίνες. Ξύλινα ντεκ συναντάμε και στους δύο κάθετους διαδρόμους που χωρίζουν τις μαύρες πολυθρόνες σκηνοθέτη που βρίσκονται μοιρασμένες σε τρία μπλοκ. Ξαπλώστρες στην πρώτη σειρά, κούνιες στην τελευταία, πολλά λευκά τραπεζάκια (για χρωματικό κοντράστ) και φυτά ολόγυρα δημιουργούν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα, παρά τους τοίχους των πλαϊνών κτιρίων που πλαισιώνουν την Ηλέκτρα. Στα δύο ελαφρώς υπερυψωμένα θεωρεία (που δεν χρησιμοποιούνται πλέον) έχουν τοποθετηθεί πολλές γλάστρες για χρώμα, ενώ έχουν φυτευτεί και νέα φυτά που θα αναλάβουν κι αυτά με τη σειρά τους δράση για τη διακόσμηση του σινεμά.
Ο εξώστης που υπάρχει ακόμα μπροστά από την απομακρυσμένη καμπίνα προβολής δεν χρησιμοποιείται αλλά δημιουργεί ένα αρκούντως δραματικό εφέ αν γυρίσετε το βλέμμα σας προς τα πίσω, εκεί που η καμπίνα προβολής χάνεται στο βάθος του εξώστη, μπροστά από τον ουρανοξύστη της Φοιτητικής Εστίας. Η οθόνη είναι πολύ μεγάλη, περιστοιχίζεται από δέντρα και λάμπει από τη εικόνα της αψεγάδιαστης ψηφιακής προβολής. Ο στερεοφωνικός ήχος ακούγεται πεντακάθαρος, με καλά μπάσα και σε δυνατή ένταση.
• Σινέ Ηλέκτρα – Πατησίων 292, Άγιος Λουκάς, Πατήσια
