Αναμφισβήτητα περίεργη πόλη η Αθήνα κι ακόμη πιο παράξενη γειτονιά τα Εξάρχεια. Κάνεις μια ξαφνική στροφή πάνω στην πλατεία, μπαίνεις στη Βαλτετσίου και ξαφνικά έχεις μεταφερθεί στην Πλάκα ή στο Θησείο ή στο Σαιν Ζερμαίν στο Παρίσι. Ταβέρνες, μπαράκια, καφέ, τραπεζάκια έξω επάνω στον πεζόδρομο και ένα κοινό άλλο από αυτό των Εξαρχείων ή, για να ακριβολογούμε, μαζί με αυτό το Εξαρχείων.
Δεν είναι μόνο οι κάτοικοι και οι γνωστές φάτσες που καταλαμβάνουν τον δρόμο, είναι και τουρίστες είναι και κάτοικοι από άλλες αθηναϊκές γειτονιές, κι όλοι μαζί κάνουν ένα αμάλγαμα ανθρώπων που καθιστούν τη Βαλτετσίου μοναδική.
Και μέσα εκεί, σε αυτόν τον γλυκό, αλλοπρόσαλλο και ολοζώντανο δρόμο, η Ριβιέρα, το πιο αναπάντεχο ίσως από τα θερινά της Αθήνας, ίσως και χάρη ακριβώς της θέσης της. Για κάποιον λόγο άργησα να πάω πρώτη φορά, μολονότι το γειτονικό Βοξ είχε γίνει ήδη στέκι μου. Όταν πρωτοπέρασα, όμως, την πόρτα της, αρχές 90’s, θυμάμαι πως κοντοστάθηκα και χάζεψα. Εάν δεν το γνωρίζεις, τίποτα δεν σε προετοιμάζει για τον υπέροχο κήπο που σε περιμένει, εκεί στην καρδιά των Εξαρχείων, μέσα σε κακάσχημες πολυκατοικίες, στο κέντρο της πόλης.
Άνοιξε το 1969 η Ριβιέρα, κι απ’ ό,τι διαβάζω δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα συνηθισμένο σινεμά στην όψη του. Έκανε, όμως, γκελ στον κόσμο, άρεσε, έμεινε και απέκτησε μεγάλη δυναμική. Η είσοδος λιτή, με πολλές φωτογραφίες στον πλαϊνό τοίχο (και απαραίτητα φωτογραφία από την ταινία που παίζει ο μεγάλος αδελφός, το Βοξ) είναι ενδεικτική της εποχής που ξεκίνησε, ρομαντικά ρετρό, όπως και η φωτεινή της επιγραφή. Το ταμείο είναι επί της οδού και η είσοδος στα αριστερά του που οδηγεί κατ’ευθείαν μέσα στην αίθουσα. Δημιούργημα του Θεόδωρου Ρίγγα (Βοξ, Ααβόρα, Αθηναία κ.λπ.) ευνοήθηκε όχι μόνο από τον προγραμματισμό του, αλλά και από τη φύση. Κυριολεκτικά.
Η Ριβιέρα είναι καταπράσινη, σε απίστευτο βαθμό αν αναλογιστείτε την τοποθεσία της. Αγιόκλημα και μεγάλα δέντρα ολόγυρα δημιουργούν ένα εξαιρετικό σκηνικό που δείχνει να μην φτιάχτηκε από ανθρώπου χέρι. Το παράγωνο του οικοπέδου ενισχύει αυτήν την αυτοσχεδιαστική όψη του χώρου, που σε αγκαλιάζει φιλόξενος από τα πρώτα σου βήματα, ενώ εξαφανίζει επιμελώς την πόλη.
Γαλάζιες, εξαιρετικά άνετες, πάνινες πολυθρόνες σε τρία μπλοκ και με τρεις διαδρόμους στις άκρες και ανάμεσά τους δίνουν φως στο πράσινο των φυτών και ανεβάζουν την καλοκαιρινή διάθεση. Αρκετά τραπεζάκια θα φιλοξενήσουν τα ποτά και τα σνακ που θα προμηθευτείτε από το μπαρ (στο πίσω αριστερό μέρος της αίθουσας), ενώ την όλη αισθητική ενισχύουν και τα φώτα που αλλάζουν χρώματα στα δύο μικρά συντριβανάκια κάτω από την οθόνη.
Όπου δεν υπάρχουν δέντρα και φυλλωσιές από πάνω σας, υπάρχει ουρανός και ολίγον από πολυκατοικίες που όμως είναι σαν να μην υπάρχουν. Μάλιστα το αγιόκλημα και τα δέντρα δημιουργούν κυριολεκτικά μια κορνίζα ολόγυρα από την οθόνη (όχι πολύ μεγάλη, αλλά ικανοποιητική για τον χώρο και επίσης διαγώνια τοποθετημένη, όπως και στο Βοξ) που μοιάζει να αιωρείται ανάμεσα στα φύλλα.
Η προβολή είναι ψηφιακή υψηλής ποιότητας και ευκρίνειας με DCP σύστημα της Barco, ενώ ο ήχος στερεοφωνικός, σε καλή ένταση, μοιρασμένος μόνο στα περιφερειακά ηχεία, ώστε να αποφεύγονται έριδες με τους γείτονες. Η Ριβιέρα είναι μέλος των Europa Cinemas.
• Ριβιέρα – Βαλτετσίου 46, Εξάρχεια
