to top

Οθόνες κάτω από τα αστέρια – Φλερύ (θερινός)

Φλερύ (θερινός)

Κινηματογράφος γειτονιάς, στην Καλλιθέα, το Φλερύ υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους θερινούς της Αθήνας, με χωρητικότητα 1.600 ατόμων! Ξεκίνησε το 1968, χωρίς φανφάρες και τερτίπια, ήσυχος, συνοικιακός, τυπικής διάταξης και διακόσμησης, δυο βήματα από τη συμβολή της κεντρικότατης λεωφόρου Θησέως (Ελευθερίου Βενιζέλου πια) με τη Σκρα.

Στη δεκαετία του ’80 είχε κάνει αίσθηση για τα σουβλάκια που σερβίριζε το μπαρ του, και τα οποία μπορούσες να απολαύσεις στον πίσω χώρο της τεράστιας αυλής, όπου υπήρχαν και τραπεζάκια. Λειτούργησε συνεχώς μέχρι το 2009, όταν και έκλεισε, για πάντα, όπως πολλοί πιστέψαμε, θύμα της ευρύτερης “κατάρας” των κινηματογράφων της Καλλιθέας.

 

Ευτυχώς, όμως, το καλοκαίρι του 2014, τα φώτα στο Φλερύ άναψαν και πάλι, χωρίς σουβλάκια αυτή τη φορά, και με λιγότερες θέσεις, σε πιο αραιή απόσταση μεταξύ τους, αλλά με το κέφι και τη δημιουργική τρέλα του επιχειρηματία που έχει στην αγκαλιά του το Cine Paris στην Πλάκα, το Διονύσια στη Λεωφόρο Συγγρού, καθώς και την εκμετάλλευση του δημοτικού Σινέ Αργυρούπολη. Δεν ήταν τυχαίο, άλλωστε, πως καθώς πλησιάζατε στη λιτή ολόλευκη είσοδο με τη γαλάζια νέον επιγραφή, θα βρίσκατε στην πρόσοψη φωτογραφίες από τα έργα που παίζουν και τα “αδελφάκια” του.

Αυτό άλλαξε από το καλοκαίρι του 2020, όταν το Φλερύ φόρεσε τα χρώματα της Cinobo για να αδελφοποιηθεί με τo Cine Αλεξάνδρα του Κάτω Χαλανδρίου. Τυπικό κτίσμα θερινού σινεμά της εποχής του, φιλοξενεί στην κτιστή είσοδο το ταμείο ευθεία και αριστερά, πολλές φωτογραφίες και αφίσες από τα “προσεχώς”, το μπαρ στα αριστερά της (το οποίο “βλέπει” μόνο προς την αίθουσα” και φυσικά την καμπίνα προβολής στον επάνω όροφο.

 

 

Από τα πρώτα βήματα κιόλας μέσα στην αίθουσα συνειδητοποιείς το μέγεθος του σινεμά. Η τωρινή διάταξη που έχουν οι άνετες γκρι πολυθρόνες, τοποθετημένες σε σειρές με τεράστια απόσταση μεταξύ τους, σε τρία μπλοκ και με τέσσερις κάθετους διαδρόμους ανάμεσά τους δεν αρκούν για να γεμίσουν όλη την αυλή που προς το πίσω μέρος της είναι κενή, αφήνοντας το χαλικάκι στο πάτωμα να μοιάζει με καλοκαιρινή πλατεία. Πίσω-πίσω, υπάρχει ένας μικρός στεγασμένος χώρος σε περίπτωση ξαφνικής βροχής, ο οποίος διακοσμείται από μια παλιά μηχανή προβολής. Το Φλερύ το περιστοιχίζουν πολυκατοικίες, όμως έχει αρκετή πρασινάδα ολόγυρα που κάνει το μάτι να ξεχνιέται και είναι τόσο φαρδύ που από πάνω σου βλέπεις μόνο ουρανό. Η οθόνη είναι μεγάλη και σε καλό ύψος, ώστε να εξασφαλίζει άνετη θέαση ακόμη και από την πρώτη σειρά. Η ψηφιακή προβολή υψηλής ποιότητας χαρίζει μια λαμπερή εικόνα, ενώ ο ήχος είναι στερεοφωνικός, επίσης καλής ποιότητας και σε ικανοποιητικότατη ένταση.

 

• Φλερύ – Σκίππη 5-7 & Ελευθερίου Βενιζέλου (Θησέως), Καλλιθέα

Μάνος Θηραίος

Δεν ξέρω αν φταίει το ότι γύρω από τα Κάτω Πατήσια όπου γεννήθηκα και ζω υπήρχαν πολλοί κινηματογράφοι, το ότι είμαι μοναχοπαίδι ή ότι οι γονείς μου είχαν πάρει είδηση πως τους άφηνα στην ησυχία τους όταν έβλεπα ταινία. Κάπου εκεί πάντως έγινε η ζημιά, στα σίγουρα. Κι όσο, μεγαλώνοντας, ανακάλυπτα πως το σινεμά ήταν κάτι περισσότερο από περιπέτειες, κωμωδίες, από την Αλίκη ή την Έλενα Ναθαναήλ εκείνο το καλοκαίρι, τόσο μεγάλωνε και το ταξίδι. Πάντα γούσταρα να βλέπω ταινίες κι ύστερα να τις αφηγούμαι στους δικούς μου ανθρώπους. Κι ας μην τους γνώριζα όλους με το όνομά τους.

A
A
 Photos
A
 Followers
A
 Following