to top

Οθόνες κάτω από τα αστέρια – Cine Μαργαρίτα

Cine Μαργαρίτα

Από τα πιο παλιά θερινά του Χαλανδρίου, η Μαργαρίτα λειτουργεί μακριά από το κέντρο της πόλης από το 1968. Αδερφάκι του Σινέ Δάφνη (μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον) και του χειμερινού Ατλαντίς, η Μαργαρίτα ευνοήθηκε από την απομονωμένη τοποθεσία της που της επέτρεπε να παίζει δυνατά χωρίς να ενοχλεί.

Από τα πρώτα θερινά που εξοπλίστηκαν με περιβάλλοντα ήχο Dolby SR, πάντοτε φροντισμένη, καλό προγραμματισμό ταινιών και με καλή προβολή, έγινε μέσα στα χρόνια αγαπημένος προορισμός των γύρω περιοχών και “ήσυχα” διάσημη.

 

 

Βρίσκεται επάνω στη Δουκίσσης Πλακεντίας, λίγο πιο πέρα από τον σταθμό Χαλάνδρι του μετρό, σε ένα οικόπεδο χωρίς σπίτια δεξιά-αριστερά και με συγκριτικό πλεονέκτημα έναν τεράστιο χώρο πάρκινγκ ακριβώς δίπλα της. Η πρόσοψη φιλική και κομψή, έχει αποκτήσει πρόσφατα και αναψυκτήριο δίπλα ακριβώς στην είσοδο, με τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο, για να μπορείτε να αράξετε μέχρι να ξεκινήσει η προβολή. Το αναψυκτήριο είναι ουσιαστικά και μπαρ του σινεμά, με ξεχωριστή είσοδο απέναντι από το ταμείο, λίγο πριν τα σκαλάκια που οδηγούν στην αίθουσα. Το παλιό μπαρ θα το συναντήσετε (κλειστό πλέον, με κατεβασμένα τα ρολά), αμέσως μόλις μπείτε στην αίθουσα. Και τι αίθουσα! Μεγάλη, με μεγάλη οθόνη, πολλές θέσεις με άνεση μεταξύ τους και αρκετά τραπεζάκια.

Μια πέργκολα στο πίσω μέρος προσφέρει εναλλακτική σε περίπτωση ξαφνικής βροχής, ενώ έχετε τη δυνατότητα να καθίσετε με την παρέα σας σε διάταξη καφέ, με τις πολυθρόνες γύρω -γύρω από το τραπεζάκι σας. Λευκό χαλίκι κάτω, γλαστράκια επάνω σε κάθε τραπεζάκι, δέντρα ολόγυρα και ουρανός όσο βλέπει το μάτι δημιουργούν ένα πολύ όμορφο περιβάλλον. Η μεγάλη οθόνη σε καλό ύψος, διατηρεί το “ελενίτ” κεραμιδάκι στην οροφή της ως στοιχείο της ιστορίας της, ενώ το πράσινο πλαίσιο και τα πράσινα σποτ που τη φωτίζουν δίνουν έναν κομψό χρωματικό τόνο. Η υψηλού επιπέδου προβολή είναι ψηφιακή τής Dolby, ενώ ο πλούσιος περιφερειακός ήχος (χωρίς subwoofer) παίζει σε καλή ένταση και με καλή ακουστική.

 

• Cine Μαργαρίτα – Δουκίσσης Πλακεντίας 87, Χαλάνδρι

Μάνος Θηραίος

Δεν ξέρω αν φταίει το ότι γύρω από τα Κάτω Πατήσια όπου γεννήθηκα και ζω υπήρχαν πολλοί κινηματογράφοι, το ότι είμαι μοναχοπαίδι ή ότι οι γονείς μου είχαν πάρει είδηση πως τους άφηνα στην ησυχία τους όταν έβλεπα ταινία. Κάπου εκεί πάντως έγινε η ζημιά, στα σίγουρα. Κι όσο, μεγαλώνοντας, ανακάλυπτα πως το σινεμά ήταν κάτι περισσότερο από περιπέτειες, κωμωδίες, από την Αλίκη ή την Έλενα Ναθαναήλ εκείνο το καλοκαίρι, τόσο μεγάλωνε και το ταξίδι. Πάντα γούσταρα να βλέπω ταινίες κι ύστερα να τις αφηγούμαι στους δικούς μου ανθρώπους. Κι ας μην τους γνώριζα όλους με το όνομά τους.

A
A
 Photos
A
 Followers
A
 Following