to top

Οθόνες κάτω από τα αστέρια – Αμίκο

Οθόνες κάτω από τα αστέρια - Αμίκο

Ήσυχο σινεμά γειτονιάς, το Αμίκο λειτουργεί στην ίδια θέση από το 1962. Σε έναν δρόμο γεμάτο πολυκατοικίες και απέναντι από ένα σχολείο, το σινεμά έχει αποκτήσει πιστούς φίλους από την ευρύτερη περιοχή μέσα στα χρόνια.

Μια λιτή είσοδος θα σας υποδεχτεί επί της οδού, την οποία μπορεί και να προσπερνούσατε αν δεν υπήρχαν τα ταμπλώ με τις φωτογραφίες επάνω στον δρόμο, αλλά και στην παρακείμενη γωνία. Μια κομψή νέον επιγραφή φωτίζει τα λιγοστά σκαλάκια που θα σας οδηγήσουν από το πεζοδρόμιο σε έναν πρόσφατα ανακαινισμένο χώρο υποδοχής τύπου deck, που φιλοξενεί το ταμείο αλλά και την πλαϊνή άκρη του μπαρ (η άλλη του πλευρά “βλέπει” στο πίσω μέρος της αίθουσας).

Αφίσες ταινιών υπάρχουν ολόγυρα, ενώ μερικά τραπεζάκια θα σας φιλοξενήσουν μέχρι να ξεκινήσει η ταινία. Το μπαρ του Αμίκο ξεχωρίζει, πέραν των αναμενόμενων, και για μια μεγάλη ποικιλία από ποτά που μπορείτε να απολαύσετε.

 

 

Η είσοδος για την αίθουσα είναι ευθεία ακριβώς από τα σκαλάκια (ή αριστερά του ταμείου). Αφού προσπεράσετε το στεγασμένο deck στο πίσω μέρος, θα βρείτε αριστερά σας μια καταπράσινη αυλή με χαλίκι που τη διασχίζει ένας πολύ κομψός διάδρομος από πλακάκια, καναπεδάκια στο πίσω μέρος, και λευκές πολυθρόνες, σε δύο μπλοκ, με τρεις κάθετους διαδρόμους.

Υπάρχουν τραπεζάκια, αλλά όχι και πάρα πολλά. Η οθόνη είναι μεγάλη συγκριτικά με το πλάτος της αίθουσας, χτιστή, με πράσινη “κορνίζα” και μια ελαφριά πανοραμική κλίση. Πολυκατοικία από πίσω της, πολυκατοικία στα δεξιά σας και μια αίσθηση ρετρό θερινού κυριαρχούν στον χώρο, που όμως δημιουργεί μια γνώριμη αίσθηση.

Η προβολή είναι ψηφιακή, με καθαρή και λαμπερή εικόνα, ο δε στερεοφωνικός ήχος σε φιλική προς τους περιοίκους αλλά και τους θεατές ένταση. Το Αμίκο είναι μέλος της αλυσίδας Θερινά Σινεμά.

• Αμίκο – Ανδρούτσου 20 & Επιδαύρου, Πολύδροσο Χαλανδρίου

Μάνος Θηραίος

Δεν ξέρω αν φταίει το ότι γύρω από τα Κάτω Πατήσια όπου γεννήθηκα και ζω υπήρχαν πολλοί κινηματογράφοι, το ότι είμαι μοναχοπαίδι ή ότι οι γονείς μου είχαν πάρει είδηση πως τους άφηνα στην ησυχία τους όταν έβλεπα ταινία. Κάπου εκεί πάντως έγινε η ζημιά, στα σίγουρα. Κι όσο, μεγαλώνοντας, ανακάλυπτα πως το σινεμά ήταν κάτι περισσότερο από περιπέτειες, κωμωδίες, από την Αλίκη ή την Έλενα Ναθαναήλ εκείνο το καλοκαίρι, τόσο μεγάλωνε και το ταξίδι. Πάντα γούσταρα να βλέπω ταινίες κι ύστερα να τις αφηγούμαι στους δικούς μου ανθρώπους. Κι ας μην τους γνώριζα όλους με το όνομά τους.

A
A
 Photos
A
 Followers
A
 Following