“The acid test” της Άνια Ράις, μετάφραση-σκηνοθεσία: Ντίνος Ψυχογιός, πρωταγωνιστούν: Αλίκη Κακολύρη, Περικλής Λιανός, Αναστασία Ντεντιάεβα, Αμαλία Σγουμποπούλου.
Τρεις φιλενάδες και συγκάτοικοι σε ένα διαμέρισμα του Λονδίνου, παρέα με τον πατέρα της μίας εξ αυτών, περνούν ένα βράδυ γεμάτο από ασήμαντα σημαντικά γεγονότα, αντιμετωπίζοντας τον πόνο, τη ματαιοδοξία, τις ελπίδες, τους ανεκπλήρωτους έρωτες, το αλκοόλ και τη φαινομενική εμμονή στην αντίδραση, όταν κάθε πράξη τους οδηγεί στον επιθυμητό συμβιβασμό.
Μια χαρούμενη, φωτεινή, πολύχρωμη ποπ ατμόσφαιρα (σκηνικά-κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού) η παράσταση The acid test, υποδέχεται θεατές και ηθοποιούς, σε αυτό το λονδρέζικο διαμέρισμα που φιλοξενεί τις τρεις κοπέλες και τα -μάλλον- ασήμαντα όνειρά τους. Με τη σκηνοθεσία του Ντίνου Ψυχογιού να υπαινίσσεται μια δυσδιάκριτη διάδραση που ώρες-ώρες ραγίζει διακριτικά τον τέταρτο τοίχο, το γεμάτο φρεσκάδα καστ βυθίζεται στον καλοσυντονισμένο ρυθμό της παράστασης The acid test και στις κοινοτοπίες των ηρώων.
Η Ανια Ράις είναι εμφανές πως στο κείμενό της ειρωνεύεται τις νεανικές ανησυχίες του σήμερα, προτάσσοντας τη δήθεν επανάσταση και τη δίψα για ανεξαρτησία έναντι μιας εσωτερικής ανάγκης για συντηρητική επιβράβευση εντός του κατεστημένου όπου έχουν όλοι τους γαλουχηθεί. Χωρισμένο σε διακριτές εικόνες που βαδίζουν τον χρόνο προς τα εμπρός για περίπου ένα δωδεκάωρο, το έργο αφηγείται τα αυτονόητα και πρωτίστως γνώριμα σε όλους μας -ανεξαρτήτως ηλικίας- θεματάκια της καθημερινότητας, είτε είναι γκομενικά, είτε είναι φιλικά, είτε άπτονται των γονιών μας και των δικών τους αμαρτιών.
Αυτό που έχει πλάκα στην παράσταση The acid test, είναι ότι ουδείς προφασίζεται πως ξεστομίζει κάτι σημαντικό και ανείπωτο, κι ας συμπεριφέρονται όλοι τους -φιλενάδες και πατέρας- λες και έρχονται αντιμέτωποι με αρχαία τραγωδία. Οι τέσσερις ήρωες του έργου The acid test -όπως κι όλοι εμείς, κακά τα ψέματα- βρίσκονται παγιδευμένοι σε έναν δικό τους μικρόκοσμο όπου τα μικρά φαντάζουν μεγάλα και όπου οι καταλυτικές ρήξεις δεν έρχονται ποτέ, με αποτέλεσμα να μένουν όλοι ίδιοι.
Ίσως, λέω ίσως, το έργο να είναι περισσότερο αγγλικό από όσο του επιτρέπει η καθ’ ημάς απόδοση, όχι επειδή στην παράσταση του “Εν Αθήναις” συμβαίνει κάτι λάθος, αλλά διότι η “κοντρίτσα” στη συμπεριφορά των κοριτσιών έναντι του πατέρα άπτεται του βρετανικού φλέγματος και της συμπεριφορικής δυσκοιλιότητας, ενώ ας πούμε η ελληνική, αλέγκρα διάθεση δεν επιτρέπει στην αντίθεση να διαφανεί πλήρως.
Θα μου επιτρέψετε όμως να ξεχωρίσω ως προς αυτό την Αναστασία Ντεντιάεβα, η οποία φαίνεται πως αντιλαμβάνεται εις βάθος και σε κάθε της λεπτομέρεια τη “βρετανική” καταγωγή της ηρωίδας της, με την ορθή χρήση βλέμματος, φωνής και κίνησης που “μυρίζουν” Σόχο. Εκρηκτική η Αλίκη Κακολύρη και με σωστή αντίληψη ρυθμού, παίζει με απόλυτη φυσικότητα χωρίς να χάνει την αίσθηση του ρόλου, κουμπωμένη -εκ φύσεως του χαρακτήρα που υποδύεται- η Αμαλία Σγουμποπούλου έχει ενδιαφέρουσες συναισθηματικές αποχρώσεις, ειδικά στην σκηνή με τον πατέρα της, στον οποίο ο Περικλής Λιανός χαρίζει σταθερότητα, σκηνική άνεση, ειλικρίνεια και μεταπτώσεις.
• Εν Αθήναις – Ιάκχου 19, Γκάζι
Παραστάσεις: Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00
