“Σόλνες, ο πρωτομάστορας” του Χένρικ Ίψεν, μετάφραση-σκηνοθεσία-διασκευή: Ανδρονίκη Αβδελιώτη, πρωταγωνιστούν: Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Περικλής Αλμπάνης, Ανδρέας Ζάκας, Γιώργος Ζώης, Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος, Αθηνά Μαυρομάτη, Ποπέτα Σούκου.
Ο Σόλνες, διακεκριμένος πρωτομάστορας που είχε αφιερώσει τη ζωή του ολόκληρη στην τέχνη του, νιώθει ξαφνικά αδύναμος μπροστά στο πεπρωμένο. Καθώς απειλείται από τη νιότη και τη νέα εποχή που ξημερώνει χωρίς αυτόν, κρατιέται πεισματικά από το πάθος του και τη δημιουργική ορμή του για να ολοκληρώσει το τελευταίο μεγαλεπήβολο έργο του, ενόσω παροτρύνεται από την παρουσία μιας νεαρής, παράξενης γυναίκας.
Ο ρεαλισμός συναντά τις μεταφυσικές ανησυχίες και τον συμβολισμό σε ένα από τα πιο πυκνά νοημάτων θεατρικά του σπουδαίου συγγραφέα που μοιάζει να αποτυπώνει κρυφά και τη δική του αγωνία να παραμείνει σύγχρονος σε μια εποχή που άλλαζε ριζικά. Με κείμενο σαν ανοιχτό διάλογο με τον Θεό, τον ύψιστο πρωτομάστορα, αλλά και με τον ίδιο του τον εαυτό που ίσως πρόδωσε κάπου στον χρόνο παραδομένος στη φιλοδοξία του, ο “Σόλνες” πραγματεύεται το διττό της ύπαρξής μας.
Προσηλωμένοι στην ύλη μολονότι εν τη γενέσει μας δεσμευμένοι στο πνεύμα, καταναγκαστικά παρόντες αν και πεπερασμένοι, αναζητούμε την ανύψωση αντί της ανάληψης, χάνοντας κατ’ ουσίαν τον πραγματικό μας εαυτό και παραδίδοντας στη λήθη τις υποσχέσεις που του δίναμε στη νιότη μας. Και κάπως έτσι, ο Σόλνες του σήμερα φτιάχνει σπίτια για να κατοικούν οι άνθρωποι όταν κάποτε είχε τάξει το χάρισμά του σε εκκλησίες και καμπαναριά για να διαπιστώσει εν τέλει πως διέπραξε έγκλημα έναντι των υποχρεώσεών του και να τιμωρηθεί όπως αποδεικνύεται ακόμα κι αν ο ίδιος προσποιείται άγνοια.
Με το τέλος να πλησιάζει αναπόφευκτα και το μοιραίο να τον επισκέπτεται με τη μορφή αυτής της νεαρής γυναίκας που υποστηρίζει πως στα 13 της ο Σόλνες τής είχε υποσχεθεί να της χτίσει ένα δικό της παλάτι, ο κουρασμένος από τα χρόνια και τη ματαιοδοξία πρωτομάστορας συνομιλεί με τον νεότερό του εαυτό που -ω του θαύματος!- φαντάζει απείρως σοφότερος, χάρη στην πιο αθώα ματιά του.
Η Ανδρονίκη Αβδελιώτη ξαναδιαβάζει με μεγάλο ενδιαφέρον και σεβασμό το εμβληματικό θεατρικό του Ίψεν και το περιορίζει στην ουσία των εννοιών του, επιτυγχάνοντας μια παράσταση γρήγορη και δομημένη που συνδυάζει συμβολισμό και πραγματικότητα, χωρίς να απομακρύνεται ουδέποτε από το κλασικό ύφος που προτάσσει το ίδιο το έργο. Σε έναν αόριστα συγκεκριμένο σκηνικό χώρο που επιμελήθηκε η ίδια η σκηνοθέτις, κάτω από τους φωτισμούς του Βασίλη Κλωτσοτήρα, η ακαδημαϊκή αποτύπωση του “Σόλνες” συμβαδίζει με τον υπερ-ρεαλισμό των εννοιών και των συμβόλων, προτάσσοντας το ίδιο το κείμενο ως οδηγό.
Ως αποτέλεσμα, ο “Σόλνες, ο πρωτομάστορας” στη σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη εξερευνά με αξιοπρέπεια το διττό των εννοιών, ενόσω γειώνει τις φροντισμένες ερμηνείες στον υπαρκτό κόσμο.
Επιτυχημένη η συνύπαρξη του ηλικιωμένου Σόλνες του σήμερα (επιβλητικός θεατράνθρωπος με ερμηνευτικό τσαγανό ο Περικλής Αλμπάνης) με τον εαυτό του από το πολλά υποσχόμενο τότε (συμπαγής και με φωνητικό ταμπεραμέντο ο Γιώργος Ζώης), καθώς εναλλάσσονται ο ένας στη σκιά του άλλου αλλά και όταν συνομιλούν μεταξύ τους με αξεπέραστη τραγικότητα. Εντυπωσιακή και με υπόβαθρο στον πόνο του χαρακτήρα της συζύγου του Σόλνες η Αθηνά Μαυρομάτη μοιάζει να ξεπηδά από τις σελίδες του συγγραφέα, ενώ η Ανδρονίκη Αβδελιώτη υποδύεται με ποιητικό ρεαλισμό τη Χίλντα, αυτή τη νεαρή άγνωστη (αλλά γνωστή κατά τα λεγόμενά της) γυναίκα που εισβάλλει στο σπιτικό και στη ζωή του πρωτομάστορα, γεμάτη από την ορμή και το πάθος που κάποτε χαρακτήριζαν εκείνον.
Αρμονική και προς όφελος της παράστασης η χημεία των ηθοποιών και στους υπόλοιπους ρόλους, με τον Ανδρέα Ζάκα να μας χαρίζει έναν γιατρό με όλο το βάρος της γνώσης και της ευθύνης του, τον Χρυσοβαλάντη Κωστόπουλο να υποδύεται με ευαισθησία τον νεαρό αρχιτέκτονα Ράγκναρ και την Ποπέτα Σούκου στιβαρή και παρούσα στον ρόλο της γραμματέως, της Κάια.
Ύψιστη η σημασία της πρωτότυπης μουσικής του Φάνη Κακοσαίου, καθώς μετατρέπεται σε soundtrack-ψυχόγραμμα του Σόλνες για να απογειωθεί σε μυστικιστικό χορικό στο φινάλε (το οποίο ίσως να ήθελα λίγο πιο απότομο, σαν με cut αντί για fade).
• Θέατρο Αλκμήνη – Σκηνή Intermedia – Αλκμήνης 8-12, Γκάζι
Παραστάσεις: Σάββατο στις 18:00 & Κυριακή στις 21:00. Από 11 Νοεμβρίου, Σάββατο στις 18:30 & Κυριακή στις 21:00.
