“Sexy laundry” της Μισέλ Ριμλ, σκηνοθεσία: Σπύρος Παπαδόπουλος, πρωταγωνιστούν: Σπύρος Παπαδόπουλος, Δάφνη Λαμπρόγιαννη.
Οπλισμένοι με ένα αντίτυπο του μπεστ σέλλερ βιβλίου “Σεξ δια αρχαρίους”, ο Χένρυ και η Άλις ξεκινούν ένα τριήμερο σε χλιδάτο ξενοδοχείο, έτοιμοι για ανανεωτικό (και ανανεωμένο) σεξ που θα ανάψει και πάλι τη σπίθα στον έρωτά τους, μετά από 25 χρόνια γάμου. Ο χρόνος, τα παιδιά και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις έχουν ρίξει βαριά τη σκιά τους στη ζωή του ζευγαριού, με αποτέλεσμα έναν αμήχανο Χένρυ να προσπαθεί να ανταποκριθεί άβολα και άγαρμπα στις τολμηρές προθέσεις της Άλις που είναι αποφασισμένη μέσα στο στο δωμάτιο αυτό είτε να σώσει τον γάμο τους είτε να τον τελειώσει.
Δωράκι μέσα στη μαυρίλα των ημερών είναι η παράσταση του “Sexy laundry” που παρακολούθησα στο Θέατρο Κάππα, όχι μόνο για την ευρύτερη φροντίδα της παραγωγής και τους δύο αγαπημένους ηθοποιούς επί σκηνής, μα πάνω απ’ όλα επειδή γελάς. Και μάλιστα, αβίαστα και πολλές φορές δυνατά. Κι όταν το έργο τελειώσει, αυτό το γέλιο μένει μέσα στην ψυχούλα σου, μαζί με τα φωτεινά πρόσωπα των ανθρώπων που βγαίνουν από την αίθουσα με τα μάτια τους να γελούν ακόμα, επάνω από τις μάσκες. Το σπουδαιότερο βέβαια, είναι ότι γελάς με ένα κείμενο έξυπνο, σε μια μετάφραση γάργαρη (Νικολέτα Κοτσαηλίδου), την οποία εκμεταλλεύονται στο έπακρο ο Σπύρος Παπαδόπουλος και η Δάφνη Λαμπρόγιαννη ώστε να υποδυθούν με τρόπο ανθρώπινο και συγκινητικά αληθινό τούτο εδώ το κουρασμένο από τα χρόνια και τη ζωή παντρεμένο ζευγάρι που αποζητά τη σωτηρία σε βιβλία σεξ για αρχαρίους και πολυτελή δωμάτια ξενοδοχείων, νομίζοντας πως έτσι θα αναζοπυρώσουν τη μεταξύ τους φλόγα που φοβούνται πως τρεμοσβήνει.
Σε αυτήν την από καρδιάς ειλικρίνεια του κειμένου και των ηρώων επένδυσε άλλωστε και τη σκηνοθεσία του ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ο οποίος καθοδήγησε τον ίδιο και τη λαμπερή παρτεναίρ του σε ερμηνείες που ναι μεν δεν αναζητούν νέα εκφραστικά μονοπάτια, μα βασίζονται στη μεταξύ τους σπίθα. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά της παράστασης, δεν αμφισβητείς ούτε στιγμή τη σχέση των δύο αυτών ανθρώπων και τα 25 χρόνια γάμου που κουβαλούν επάνω τους. Όχι επειδή στο λένε, μα επειδή το εισπράττεις από τη ζεστασιά στη φωνή, την πλήξη στο βλέμμα και αυτό το “δεδομένο” στη συνύπαρξή τους. Η χημεία ανάμεσα στους πρωταγωνιστές είναι εξαιρετική και εκεί είναι που δίνεις τα εύσημα στη σκηνοθεσία, αφού υπηρετεί ιδανικά τη βασική σύμβαση του έργου για δύο ανθρώπους που ερωτεύθηκαν, αγαπήθηκαν, δημιούργησαν και έζησαν μια ζωή μαζί.
Με τους διαλόγους στο “Sexy laundry” να προσφέρουν απλόχερα το χιούμορ και την ίδια στιγμή να βυθίζονται στη συγκίνηση, ο Χένρυ και η Άλις διανύουν ένα δύσκολο ερμηνευτικά συναισθηματικό μονοπάτι, χωρίς όμως να χάνουν ποτέ την πορεία τους. Έτσι, ο Χένρυ του Σπύρου Παπαδόπουλου είναι τόσο αστείος μα και ταυτόχρονα σπαρακτικός καθώς δεν μπορεί πια να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του και ξεσπάει στις πετσέτες και στο “δήθεν” της πολυτελούς διακόσμησης του πανάκριβου ξενοδοχείου, τονίζοντας πως τον μηχανικό που το έχτισε δεν τον μνημονεύουν πουθενά, ενώ για τον διακοσμητή γράφονται τα πάντα. Μηχανικός κι ο ίδιος, με καταπιεσμένα τα όνειρά του για μεγαλεία και αναγνώριση, ο Χένρυ γνωρίζει άριστα από θεμέλια και βάσεις, σε αυτά επενδύει και αυτά γνωρίζει πως κρατούν το οικοδόμημα όρθιο -όπως και τη σχέση δύο ανθρώπων.
Πολέμιος του φαίνεσθαι για το φαίνεσθαι, ο Χένρυ σηκώνει τα χέρια ψηλά στις τρέλες που σκαρφίζεται η Άλις. Πανικόβλητη κι η ίδια, χωρίς να το παραδέχεται ανοιχτά, αναζητά το δικό τους αύριο σε φαντασιώσεις και παιχνίδια, ενώ δεν έχει απλά παρά να το βρει μέσα στο παρελθόν της με τον άντρα που αγαπά. Ναζιάρα, επιτυχημένη, όμορφη και διεκδικητική, η Άλις της Δάφνης Λαμπρόγιαννη φτάνει στα άκρα της έως ότου γίνεται και πάλι το μικρό, φωτεινό κορίτσι με το λαμπερό, αθώο χαμόγελο που χάθηκε μέσα στα χρόνια και τις ευθύνες.
Μεγάλη επιτυχία τόσο στην πατρίδα του τον Καναδά από το 2002 που ανέβηκε για πρώτη φορά, όσο και στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ , το “Sexy laundry” επάνω στη δεκαετία από την πρεμιέρα του απέκτησε και sequel, με τίτλο “Henry and Alice: Into the Wild”. Το Θέατρο Κάππα το φιλοξενεί εξ όσων γνωρίζω για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μια παραγωγή στην οποία συνεισφέρουν τα μέγιστα τόσο το εντυπωσιακό και κομψό σκηνικό της Ηλένιας Δουλαδίρη (δικά της και τα κοστούμια), όπως επίσης οι φωτισμοί του Χρήστου Τζιόγκα και οι μουσικές επιλογές του Ιάκωβου Δρόσου.
• Κάππα – Κυψέλης 2, Κυψέλη
Παραστάσεις: Τετάρτη στις 19:00 (λαϊκή απογευματινή), Πέμπτη & Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 18:00 & 21:00, Κυριακή στις 20:00
