Όποιος θέλει να χωρίσει… να σηκώσει το χέρι του!, είναι κομεντί του Γιώργου Καπουτζίδη με τους Μαριλού Κατσαφάδου, Γιάννη Κουκουράκη, Πάνο Νάτση, Ανθή Σαββάκη, Γιώργο Σαββίδη, Αλεξάνδρα Ταβουλάρη, Αποστόλη Ψαρρό και την Κατιάνα Μπαλανίκα.
Παραμονή του γάμου της Νατάσας, η Κική, κολλητή της και κουμπάρα της, καταφθάνει αλλόφρων στο σπίτι της έτερης κολλητής, της Δήμητρας, και της ανακοινώνει πως ο άντρας της τη χωρίζει επειδή έχει ερωμένη. Λίγο αργότερα όμως καταφθάνει στο σπίτι και η μέλλουσα νυφούλα Νατάσα που δηλώνει προβληματισμένη για το μεγάλο βήμα που θα κάνει την επομένη, ενώ στην ουσία το θέμα μας είναι πως δεν θέλει να παντρευτεί τον νυν επειδή επέστρεψε στη ζωή της ο πρώην.
Και κάπως έτσι, με την καταλυτική ωσάν σίφουνα είσοδο της Κικής στο ιδιαίτερα κομψό και πλούσιο σκηνικό (Μαίρη Τσαγκάρη) που αναπαριστά το διαμέρισμα όπου εκτυλίσσεται η δράση, ξεκινά μια από τις πλέον απολαυστικές κωμωδίες που είδαμε τα τελευταία χρόνια στο θέατρο (επαναλαμβάνεται για 3η σαιζόν) και η οποία σηματοδοτεί και τη συγγραφική πρωτιά του Γιώργου Καπουτζίδη για το σανίδι. Έμπειρος στην κωμωδία αλλά και στην ανθρώπινη διάσταση των χαρακτήρων που περιγράφει, ο Γιώργος Καπουτζίδης στήνει ένα υπέροχο γαϊτανάκι από συμπαθέστατους, ακραίους μεν αλλά πλήρως αναγνωρίσιμους ανθρώπους, σε συνθήκες εξίσου ακραίες μεν χάριν της κωμωδίας αλλά και απόλυτα ρεαλιστικές.
Εμποτισμένο στη δροσιά που αποπνέει ένα ανάλαφρο γαλλικό μπουλβάρ, αλλά απόλυτα ελληνικό σε κωμικό τέμπο και στην εκφραστική υπερβολή του, το έργο είναι δομημένο στις ισσορροπίες του, με απόλυτη επίγνωση των ευθυνών του έναντι των αστείων του, καθώς τα θέματα που χειρίζεται είναι κομματάκι πιο δύσκολα από όσο θα περίμενε κανείς από μια λαϊκή (με την ουσιαστική έννοια του όρου) κωμωδία. Έτσι, η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα ή οι ανομολόγητοι έρωτες παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, προσφέροντας τόσο τροφή για σκέψη όσο και τον απαραίτητο χώρο για συγκίνηση, μετρημένη σοφά στις στιγμές της ώστε να αναδεικνύει και την ένταση του αστείου που ακολουθεί.
Γυναικεία υπόθεση κατά κύριο λόγο, το “Όποιος θέλει να χωρίσει… να σηκώσει το χέρι του!” χρωστά πολλά στον ρόλο της εκρηκτικής Κικής και στην εξαίρετα υπερβολικά ακραία ερμηνεία της Μαριλούς Κατσαφάδου που την απογειώνει όχι τόσο σε πρωταγωνιστικό ρόλο (καθώς όλοι οι ρόλοι είναι από την πλευρά τους πρωταγωνιστικοί) αλλά σε συνδετικό κρίκο όλης της παράστασης. Με την ορμητική είσοδό της και τα διαρκή της σχόλια, η Κική αναδεικνύεται σε έναν άτυπο κονφερανσιέ της βραδιάς, ξεναγό -αν θέλετε- που μας οδηγεί στις ζωές των άλλων, φροντίζοντας πάντοτε να κάνει αισθητή την παρουσία της και να προσφέρει άφθονο γέλιο, ελέγχοντας ορθά φωνή, λόγο και σώμα.
Κόντρα στην υπερβολή της Κικής, η Αλεξάνδρα Ταβουλάρη στον ρόλο της οικοδέσποινας Δήμητρας είναι όαση ηρεμίας και χαμηλών τόνων, καθώς διαχειρίζεται με άνεση έναν ρόλο που, παρά τα μυστικά που κρύβει και μαζί τους τις συναισθηματικές κορυφώσεις, οφείλει να είναι η φωνή της λογικής και το βαρόμετρο της ηρεμίας εν μέσω της τρέλας που θα επικρατήσει όλη τη βραδιά. Καλοκουρδισμένο το καστ στο σύνολό του, με την Ανθή Σαββάκη να προσφέρει μια εξίσου απολαυστική στην αναποφασιστικότητά της Νατάσα, οι άνδρες εκ των πραγμάτων έρχονται λίγο πιο πίσω καθώς οι ρόλοι τους λειτουργούν περισσότερο ως porteur των γυναικείων που καλούνται κρατούν στα χέρια τους.
Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορείς να μην γελάσεις πολύ με τον υδραυλικό του Αποστόλη Ψαρρού, ο οποίος με ρόλο και έκφραση που μοιάζουν να έχουν βγει από άλλο έργο (για καλό το λέω) είναι σαν να ζει στον δικό του κόσμο, όπως δεν μπορείς να μην προσέξεις τον μέσα κόσμο του Πάνου Νάτση, καθώς διαχειρίζεται δεξιότεχνα την αγωνία του γαμπρού που κινδυνεύει να τον παρατήσουν στα σκαλιά της εκκλησίας με ισορροπημένο συναίσθημα και μετρημένη την κωμωδία του. Ο Γιώργος Σαββίδης και ο Γιάννης Κουκουράκης κρατούν αξιόπιστα τους δύο λιγότερο αβανταδόρικους ρόλους με αληθοφάνεια και κωμικό ρεαλισμό, ενώ η Κατιάνα Μπαλανίκα εισβάλλει στη σκηνή με πολλά χρόνια γνώσης, εμπειρίας, μπρίου και stardom, προσδίδοντας ακόμα μεγαλύτερο ειδικό βάρος στον ρόλο της μάνας αλλά και στα λόγια που ξεστομίζει.
Κάποιοι ενδεχομένως θα τα έβρισκαν κάπως περισσότερο διδακτικά και ίσως εμβόλιμα στο έργο, όμως στις εποχές που ζούμε τέτοια λόγια πρέπει να ακούγονται ξεκάθαρα και δυνατά, κι ας φαίνονται διδακτικά και εμβόλιμα.
• Ήβη- Σαρρή 27, Ψυρρή
Παραστάσεις: Πέμπτη-Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 18:00 & στις 21:00, Κυριακή στις 18:00, Τετάρτη στις 19:00
