“Ο Υπηρέτης δύο Αφεντάδων” του Κάρλο Γκολντόνι, σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας, πρωταγωνιστούν: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Φαίη Ξυλά, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Γιώργος Ψυχογιός, Άρης Κακλέας, Φραγκίσκη Μουστάκη, Μένη Κωνσταντινίδου, Παναγιώτης Παπαϊωάννου, Βαγγέλης Δαούσης.
Την εμβληματική ιστορία του Τρουφαλντίνο, ενός καταφερτζή φτωχαδάκου, που για να τα βγάλει πέρα αναγκάζεται να κάνει τον υπηρέτη σε δύο αφεντάδες ταυτόχρονα, μεταφέρει στα καλοκαιρινά θέατρα ο Γιάννης Κακλέας. Παρεξηγήσεις, έρωτες, κρυφές ταυτότητες, μυστικά, φόνοι και συμφέροντα μπλέκουν απολαυστικά στην ιστορία, η οποία γεμάτη υπερβολές καθώς είναι μετατρέπεται σε δροσερή απόλαυση για τις ζεστές νύχτες μας.
Ευπροσάρμοστο στα ελληνικά δεδομένα είδος η Commedia dell’arte, προσφέρεται για έξυπνες προσμίξεις ύφους, είτε αυτό προσεγγίζει τη γνώριμη σε εμάς επιθεώρηση είτε το τίμιο, λαϊκό, γελαστικό θέατρο, το οποίο μάλιστα και έχει εκλείψει. Ο Γιάννης Κακλέας, στο συγκεκριμένο ανέβασμα (για το οποίο προφανέστατα και είχε κάμποσο κέφι) βάζει στο τσουκάλι τόσο τις δύο προηγούμενες παραμέτρους, όμως μας φυλάει για έκπληξη μικρές δόσεις μιούζικαλ και συγκρατημένου υπερθεάματος.
Ως προς αυτό μάλιστα, είναι που βγάζεις το καπέλο στην παράσταση, η οποία δεν φείδεται χρημάτων, πλήθους, φωτισμών και σκηνικών παρ’ ότι στήθηκε κατ’ ουσίαν για περιοδεία. Θα μου πείτε, αυτονόητο είναι μια παραγωγή να σέβεται τον εαυτό της υπό οποιαδήποτε συνθήκη κι εγώ θα σας απαντήσω πως η Ελλάδα δεν είναι η χώρα του αυτονόητου. Μπόνους συγχαρητήρια για την ποιότητα του ηχητικού συστήματος, τόσο στην απόδοση της μουσικής όσο και στις φωνές των ηθοποιών που ακούγονται κρυστάλλινες.
Μεταφερμένος σε ένα άχρονο παρόν (με μυρωδιά από τα fifties) και υπό τη σκέπη του καρναβαλιού της Βενετίας να προσδίδει έξτρα λάμψη στα κοστούμια της μασκαράτας που ντύνουν τα μουσικά μέρη και κλείνουν το μάτι στη μασκοφορεμένη σύμβαση της Comedia dell’arte, ο “Υπηρέτης δύο Αφεντάδων” όπως τον φαντάζεται ο Γιάννης Κακλέας κυλά με ρυθμούς slapstick και ύφος καρτουνίστικο, δίνοντας όμως και την αρμόζουσα θέση στον λόγο, τις ατάκες και τα λογοπαίγνια, τα οποία με τη σειρά τους συμβάλλουν στο άφθονο γέλιο και στην τίμια ψυχαγωγία που προσφέρει.
Αναμφισβήτητα, το βάρος του ρυθμού και του τόνου όλης παράστασης σηκώνει ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο οποίος διαισθάνεται τον ρόλο ως κινούμενο σχέδιο της Ντίσνεϋ, με εξαιρετικό τέμπο, μοναδική ικανότητα στη διαχείριση της φωνής αλλά και της στάσης του σώματος, που ενισχύουν την καρτουνίστικη διάθεση. Βλέμμα, κίνηση, εκφορά λόγου και νάζι συμπορεύονται με το καλοδουλεμένο κείμενο και οδηγούν σε σκηνές απολαυστικές με αξέχαστη πραγματικά εκείνη του δείπνου.
Η Φαίη Ξυλά εντυπωσιάζει στον διπλού φύλου ρόλο που ερμηνεύει, χωρίς ποτέ να γίνεται καρικατούρα (κάτι πολύ δύσκολο εντός ενός πλαισίου που ούτως ή άλλως χαρακτηρίζει η υπερβολή), κρατώντας τόσο το συναίσθημα όσο και το χιούμορ του χαρακτήρα της. Ο Κωνσταντίνος Γαβαλάς επιβλητικός και άριστος στην κωμωδία, παίζει τον σοβαρό του ρόλο με υπόγειο χιούμορ και εξαιρετικό ρυθμό, την ίδια στιγμή που ο Γιώργος Ψυχογιός κλέβει τις σκηνές του με όλη αυτή την υπόγεια απόγνωση και απογοήτευση με τις οποίες επενδύει κάθε λέξη που ξεστομίζει. Ο Βαγγέλης Δαούσης ποντάρει πολλά στο βλέμμα και στην εκφραστικότητα της κίνησης, ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου παίζει με κόντρα φωνή και σώμα, ο Άρης Κακλέας απαγγέλει πολύ διασκεδαστικά στίχους έρωτα και αφοσίωσης και τέλος η Μένη Κωνσταντινίδου φυλάει όλο της το μπρίο και το επιθεωρησιακό ταμπεραμέντο για την ερωτευμένη καμαριέρα που υποδύεται.
Εάν ο “Υπηρέτης δύο Αφεντάδων” βρεθεί στον δρόμο σας όπου κι αν είστε φέτος το καλοκαίρι, να πάτε να τον συναντήσετε και να περάσετε όμορφα.
