to top

Είδαμε την παράσταση | Ο μπακαλόγατος

Είδαμε την παράσταση | Ο μπακαλόγατος

“Ο μπακαλόγατος” (ή “Της κακομοίρας”), των Χρήστου Γιαννακόπουλου, Γιώργου Γιαννακόπουλου, Ντίνου Κατσουρίδη, διασκευή-σκηνοθεσία: Γιώργος Βάλαρης, πρωταγωνιστούν: Γιάννης Ζουγανέλης, Γιώργος Αρμένης, Θανάσης Βισκαδουράκης, Ευτυχία Φαναριώτη, Κατερίνα Τσάβαλου, Ασπασία Κοκόση, Αιμίλιος Ράφτης, Σταμάτης Τζελέπης, Πέτρος Ξεκούκης.

Έρωτες και πάθη στην μπακαλοταβέρνα του κυρ Παντελή, όπου εργάζεται και ο Ζήκος, άρτι αφιχθείς εκ της επαρχίας, ερωτευμένος με τη Φιφίκα που όμως είναι ερωτευμένη με τον Κιτσάρα. Ο κυρ Παντελής δε, θέλει να παντρευτεί τη φίλη της Φιφίκας, τη Λίτσα, οπότε ενεργοποιεί την καπάτσα προξενήτρα της γειτονιάς, χωρίς να γνωρίζει ότι η αγαπημένη του δεν έχει μάτια παρά για τον Αργύρη, τον ηλεκτρολόγο.

 

 

Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη με περίμενε στο θέατρο “Πειραιώς 131” όπου είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω αυτή τη φρέσκια, αλλά και τόσο σεβαστική στο πρωτότυπο εκδοχή της εμβληματικής κωμωδίας Ο μπακαλόγατος, που έχει αφήσει το στίγμα της τόσο στο θέατρο όσο και στο σινεμά. Πάντρεμα του θεατρικού και της ταινίας λοιπόν αποτελεί η νέα παραγωγή, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την αναφορά του Ντίνου Κατσουρίδη -σκηνοθέτη και σεναριογράφου της ταινίας- στους συντελεστές του έργου, το οποίο ούτως ή άλλως χαρακτηρίζεται και από μια κινηματογραφικότητα τόσο στους ρυθμούς όσο και στην αφήγηση.

Αυτό που επίσης έχει ενδιαφέρον στη σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Βάλαρη είναι η αντιδιαστολή της ασπρόμαυρης εικόνας που έχουμε συνηθίσει από την ταινία με μια pop και “φωναχτή” χρωματική παλέτα, ενδεικτική των ’60s, εμφανέστατη τόσο στα κοστούμια της Μαρίας Κοντοδήμα και στα εντυπωσιακά, κινούμενα σκηνικά του Αντώνη Χαλκιά, όπως και στις μουσικές επιλογές που ντύνουν την παράσταση.

 

Ας μην γελιόμαστε πάντως, βασικός άξονας της λειτουργικής επιτυχίας σε αυτόν εδώ τον “Μπακαλόγατο” είναι χωρίς δεύτερη συζήτηση ο Γιάννης Ζουγανέλης. Σοφά απομακρυσμένος από τη χαραγμένη στο συλλογικό μας ασυνείδητο ερμηνεία του Κώστα Χατζηχρήστου, ο Γιάννης Ζουγανέλης επιστρατεύει το πολύχρονο ταλέντο και τη βαθιά του εμπειρία στην επικοινωνία με το κοινό (δεν είναι λίγες οι φορές που “σπάει” ο 4ος τοίχος) για να αποδώσει έναν Ζήκο διαφορετικό μα και τόσο γνώριμο ταυτόχρονα, καθώς αναζητά στη συμπεριφορά του ακούσματα και κινήσεις γνώριμες μεν μα ιδωμένες μέσα από ένα εντελώς νέο πρίσμα.

Είναι πραγματικά χαρισματικός ο δημοφιλής καλλιτέχνης στον τρόπο που διαχειρίζεται την περσόνα που υποδύεται, διατηρώντας όλα τα γνωρίσματα κουτοπονηριάς του ρόλου, αλλά χωρίς να καταφεύγει σε μιμήσεις, πέραν κάποιων γοητευτικών υπαινιγμών στην προφορά που κουβαλά από το χωριό του. Εξίσου χαρισματικός είναι και ο τρόπος που διαχειρίζεται ολόκληρη την παράσταση, μετατρέποντας ορισμένες στιγμές σε one man show, χωρίς όμως αυτό να μεταφράζεται σε έλλειψη σεβασμού προς τους συμπρωταγωνιστές του, τους οποίους μάλιστα καθιστά κοινωνούς της “πονηριάς” του.

Ο Γιώργος Αρμένης αποδίδει με μαεστρία τον ρόλο του κυρ Παντελή, παίζοντας μεταξύ σοβαρότητας και σοβαροφάνειας, καθώς οφείλει να προάγει τον καθωσπρεπισμό του για να καλύψει την ανοησία των επιλογών του. Σίφουνας ο Θανάσης Βισκαδουράκης στον ρόλο του Κιτσάρα, εξαιρετικά αστείος και ιδανικός συνταξιδιώτης του Γιάννη Ζουγανέλη στον κωμικό χρονισμό αλλά και στη ζωντανή επαφή με το κοινό, πάντοτε εντός ρόλου. Πληθωρική προξενήτρα η Ευτυχία Φαναριώτη, παντρεύει στην ερμηνεία της το ύφος της εποχής με την επιθεωρησιακή υπερβολή, την ίδια στιγμή που ο Σταμάτης Τζελέπης και ο Πέτρος Ξεκούκης ενδύονται με επιτυχία τις πατρικές φιγούρες που υποδύονται. Κεφάτες, δροσερές και δήθεν μισοκακόμοιρες κόρες από σπίτι, η Κατερίνα Τσάβαλου και η Ασπασία Κοκόση απολαμβάνουν το κόρτε που τους κάνει η γειτονιά, ενώ ο Αιμίλιος Ράφτης παίζει με macho συστολή το εργατικό και τίμιο καλόπαιδο.

Στα συν της παράστασης Ο μπακαλόγατος, το μουσικό γλέντι που στήνεται στο τέλος, που μετατρέπει τη θεατρική σας έξοδο σε απρόσμενη γιορτή. Γελάς (πολύ), χαίρεσαι, απολαμβάνεις ρυθμό και ηθοποιούς και γυρνάς στο σπίτι με τη γλυκιά αίσθηση της νοσταλγίας αλλά και τη σιγουριά ότι είδες κάτι σημερινό που δεν μυρίζει ναφθαλίνη.

 

• Θέατρο Πειραιώς 131 Πειραιώς 131, Γκάζι
Παραστάσεις: Τετάρτη στις 20:00, Πέμπτη & Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 18:00 & 21:00, Κυριακή στις 20:00

Μάνος Θηραίος

Δεν ξέρω αν φταίει το ότι γύρω από τα Κάτω Πατήσια όπου γεννήθηκα και ζω υπήρχαν πολλοί κινηματογράφοι, το ότι είμαι μοναχοπαίδι ή ότι οι γονείς μου είχαν πάρει είδηση πως τους άφηνα στην ησυχία τους όταν έβλεπα ταινία. Κάπου εκεί πάντως έγινε η ζημιά, στα σίγουρα. Κι όσο, μεγαλώνοντας, ανακάλυπτα πως το σινεμά ήταν κάτι περισσότερο από περιπέτειες, κωμωδίες, από την Αλίκη ή την Έλενα Ναθαναήλ εκείνο το καλοκαίρι, τόσο μεγάλωνε και το ταξίδι. Πάντα γούσταρα να βλέπω ταινίες κι ύστερα να τις αφηγούμαι στους δικούς μου ανθρώπους. Κι ας μην τους γνώριζα όλους με το όνομά τους.

Invalid username, no pictures, or instagram servers not found
Invalid username, no pictures, or instagram servers not found