“Ο αόρατος επισκέπτης” από το σενάριο του Οριόλ Πάουλο, μετάφραση-διασκευή: Λουίζα Μητσάκου, σκηνοθεσία: Σοφία Σπυράτου, πρωταγωνιστούν: Κάτια Δανδουλάκη, Χρήστος Πλαΐνης, Θανάσης Πατριαρχέας, Μελίνα Λεφαντζή, Ντίνος Σπυρόπουλος, Χλόη Μάντζαρη.
Ένας νεαρός επιχειρηματίας θεωρείται ύποπτος για τη δολοφονία της ερωμένης του. Παρά τις διαβεβαιώσεις για την αθωότητά του, ο δικηγόρος του περιμένει από στιγμή σε στιγμή την απόφαση του εισαγγελέα να ασκήσει δίωξη εναντίον του, οπότε και στέλνει στο σπίτι του μια ικανή συνεργάτιδά του η οποία θα τον προετοιμάσει για το δικαστήριο ώστε να αποφευχθούν εκπλήξεις και ανακρίβειες στην κατάθεσή του.
Η εμφάνισή της στο διαμέρισμά του αναγκάζει τον Άντριαν να επιστρέψει με τη μνήμη του στη νύχτα του φόνου αλλά και σε όλα τα περιστατικά που οδήγησαν στο τραγικό αυτό συμβάν. Πόσα όμως από όσα εξομολογείται στην αυστηρή και αποφασισμένη να τον ξελασπώσει δικηγόρο είναι η όντως αλήθεια και πόσα από τα περιστατικά που συνέβησαν ήταν συμπτώσεις που ο ίδιος δεν μπορούσε να προβλέψει;
Η Κάτια Δανδουλάκη αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο στο ελληνικό θέατρο εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πρωτίστως επειδή στέκει δίπλα του ως αληθινή κυρία. Δεν είναι μόνο το ερμηνευτικό μέτρο της και η δεινότητα που υπογράφουν κάθε ρόλο που αναλαμβάνει αλλά και ο σεβασμός που δείχνει προς τους θεατές της με το επίπεδο παραγωγής σε κάθε της παράσταση.
Ξεκινάω με αυτά τα απαραίτητα το κείμενό μου για τον “Αόρατο επισκέπτη” όχι επειδή έχω κανενός είδους χρωστούμενα που πρέπει να εξοφλήσω αλλά επειδή θεωρώ πολύ σημαντικό, εντός του ευρύτερου πλαισίου εκπτώσεων όπου ζούμε, να αναφέρονται ακόμη και όσα θα πρέπει να είναι αυτονόητα. Την ίδια σοβαρότητα και τον ίδιο σεβασμό δείχνει διαχρονικά και στην επιλογή των έργων που ανεβάζει κάθε σαιζόν, επιλέγοντας να πειραματιστεί με τα είδη και τις εποχές, χωρίς ποτέ να μείνει στάσιμη εντός ενός “ασφαλούς” πεδίου.
Από το κλασικό ρεπερτόριο στο μπουλβάρ και την αστυνομική κωμωδία μέχρι “Το καινούργιο παιδί”, τον εξαιρετικό μονόλογο των Ρέππα-Παπαθανασίου που παρουσίασε με ρίσκο πρόσφατα, η Κάτια Δανδουλάκη δεν βαλτώνει ποτέ θεατρικά, εκπλήσσοντάς μας πάντοτε ευχάριστα.
Αναπάντεχη λοιπόν και η φετινή της επιλογή, ο “Αόρατος επισκέπτης” που αποτελεί θεατρική διασκευή της ομότιτλης ταινίας του Οριόλ Πάουλο, σκηνοθέτη και σεναριογράφου που είχε ταράξει τα νερά του ισπανικού σινεμά χάρη και στο αξέχαστο “Σώμα”. Η καλοδουλεμένη διασκευή και η ρέουσα μετάφραση της Λουίζας Μητσάκου παρέα με την ταχύτατη και αεικίνητη σκηνοθεσία της Σοφίας Σπυράτου παντρεύουν με επιτυχία και χωρίς ίχνος εκπτώσεων (για να επιστρέψω και σε όσα έγραφα νωρίτερα) το θέατρο με το σινεμά, σε μια παράσταση νευραλγικού ρυθμού, υψηλού κύρους παραγωγής και ερμηνευτικών κορυφώσεων που μοιάζουν μονταρισμένες σε μετρονόμο που μετράει αντίστροφα τον χρόνο από το σήμερα στο ουσιώδες για την αλήθεια χθες.
Καθοριστικής σημασίας ως προς την ακρίβεια που προσδίδουν στην αφήγηση είναι τα κινηματογραφημένα από τον Νίκο Σούλη μέρη της παράστασης, τα εντυπωσιακά (φυσικά και virtual) σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη, οι φωτισμοί του Περικλή Μαθιέλλη και η μουσική του Μιλτιάδη Παπαστάμου, που παντρεύουν το σανίδι με την οθόνη σε ένα εντυπωσιακό θέαμα που λειτουργεί υπέρ της θεατρικότητας του τελικού αποτελέσματος, βγάζοντας τη δράση και εκτός σκηνής.
Η καλλιτεχνική σύμπνοια των συντελεστών της παράστασης οδηγεί σε ένα άρτιο σύνολο το οποίο οδηγούν οι ηθοποιοί που ο “Αόρατος επισκέπτης” ευτύχησε να έχει στη διανομή του. Η Κάτια Δανδουλάκη στον ρόλο της δικηγόρου, επιστρατεύει ταλέντο και εμπειρία ετών τόσο στο θέατρο όσο μπροστά από την κάμερα ώστε να επενδύσει στην “κινηματογραφικότητα” της αφήγησης με θεατρικό σθένος και πάθος, διαχειριζόμενη με ακρίβεια τις λεπτές ισορροπίες του “είναι” και του “φαίνεσθαι” του ρόλου.
Σπαρακτικά ειλικρινής και αφοπλιστικά ρεαλιστικός ο Χρήστος Πλαΐνης στον ρόλο του πατέρα που αναζητά τον γιο του που εξαφανίσθηκε χωρίς ίχνη και χωρίς αιτία, συγκρούεται δυναμικά με τα ψέματα που ξεστομίζουν όλοι γύρω του καθώς και με τον πόνο της απώλειας. Επιβλητικός σε παράστημα και αντίληψη ρόλου ο ύποπτος για φόνο Θανάσης Πατριαρχέας, ταξιδεύει από το παρόν στο παρελθόν, με όλες τις απαραίτητες εκφραστικές και συναισθηματικές μεταβολές του χαρακτήρα, τις οποίες διαχειρίζεται με περίσσια άνεση και ρεαλισμό.
Δυναμική, άνετη και με καθοριστική φυσικότητα στην ερμηνεία της, η Μελίνα Λεφαντζή στον ρόλο της δολοφονημένης ερωμένης του Άντριαν αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη της ηρωίδας, με θεατρικό τσαγανό, κινηματογραφική απλότητα και με βλέμμα που θολώνει μεταξύ φόβου, οργής και τύψεων.
•Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη – Αγ. Μελετίου 61Α (εντός στοάς Broadway)
Παραστάσεις: Τετάρτη στις 19:30, Πέμπτη στις 20:00, Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 18:00 & 21:00, Κυριακή στις 19:30.
