“Μπεντ” του Μάρτιν Σέρμαν, μετάφραση: Γιώργος Θεοδοσιάδης, σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία: Πέτρος Ζούλιας, πρωταγωνιστούν: Μέμος Μπεγνής, Ιωάννης Αθανασόπουλος, Μανώλης Θεοδωράκης, Γιάννης Σίντος, Τζέημς Ρόντι, Χρήστος Ζαχαριάδης, Σπύρος Δούρος, Δημήτρης Καραμπέτσης.
Ήταν τη νύχτα των μεγάλων μαχαιριών, όταν ο Μαξ, ένας παρτάκιας άντρας χωρίς συστολές και συνείδηση, αποφασίζει να φέρει στο σπίτι του από το καμπαρέ της Γκρέτα, έναν όμορφο Ναζί. Αυτό που δεν γνωρίζει όμως είναι πως ο όμορφος Βολφ μαζί με όλους τους συναδέλφους του στην παραστρατιωτική πτέρυγα του ναζιστικού κόμματος έπρεπε να σφαγιαστούν καθώς υπήρχαν υποψίες πως αμφισβητούσαν την εξουσία του Χίτλερ. Έτσι, όταν στρατιώτες χτυπούν την πόρτα του, ο Μαξ δραπετεύει μαζί με το αγόρι του τον Ρούντυ, με τον οποίο πολύ σύντομα θα βρεθούν σε ένα τραίνο με προορισμό το Νταχάου.
Γραμμένο το 1979, το “Μπεντ” (από την αγγλική μετοχή “bent” -“σκυφτός”- που χρησιμοποιείτο προσβλητικά στην Ευρώπη ως όρος για τους ομοφυλόφιλους), έγινε instant classic. Από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη (με πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Γκηρ) και από εκεί στα θέατρα όλου του κόσμου, η τραγική ιστορία του Μαξ στο προπολεμικό ναζιστικό Βερολίνο μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο, ενώ ανέδειξε τον Μάρτιν Σέρμαν σε έναν από τους πλέον διακεκριμένους συγγραφείς του θεάτρου αλλά και του σινεμά. Στην Ελλάδα ανέβηκε πολύ σύντομα μετά την πρεμιέρα του στο Λονδίνο, τη σαιζόν 1981-82, από τον θίασο του Γιάννη Φέρτη στο θέατρο Αθηνά, με συμπρωταγωνιστές τον Πέτρο Φυσσούν, τον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο και τον Γιώργο Μοσχίδη, σε μετάφραση και σκηνοθεσία Γιώργου Θεοδοσιάδη, ενώ από τότε υπήρξε αγαπημένο πολλών θεατρικών σχημάτων σε πολυάριθμες παραγωγές.
Σκληρό, αδυσώπητο μέσα στην ιστορική του τραγικότητα, αλλά μαζί συγκλονιστικά τρυφερό, καθώς υμνεί τον έρωτα εντός ενός αποτρόπαιου τοπίου, το έργο Μπεντ είναι ταυτόχρονα ταξίδι αυτογνωσίας και μοιραίας λύτρωσης, με την αποδοχή να επιτρέπει στον Μαξ να ξαναγεννηθεί τη στιγμή ακριβώς που παύει να ζει. Και είναι όλα αυτά τα στοιχεία που ο Πέτρος Ζούλιας αναδεικνύει με εξωστρεφές συναίσθημα και εικαστική τραγικότητα στη νέα παραγωγή που φιλοξενείται στο θέατρο “Χώρα”.
“Χορογραφώντας” έναν άρτιο θίασο που φαίνεται πως κατανοεί το πλαίσιο, τους χαρακτήρες και την οικουμενικότητα του θέματος, μας συστήνει ένα “Μπεντ” κλασικό μα και σύγχρονο, δυνατό σε φωνή και ισχυρό σε ψυχή και συναισθηματικές αποχρώσεις. Από το λαμπερό ξεκίνημα στο φωτεινό, πολύχρωμο καμπαρέ της Γκρέτα μέχρι το απελπισμένο γκρι του Νταχάου (σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη, κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης), το ανέμελο Βερολίνο και μαζί του η ζωή του Μαξ αποδομούνται μπροστά στα μάτια μας, εξαϋλώνονται μέχρι που τα πάντα σκοτεινιάζουν, τυλιγμένα σε έναν σιωπηλό ηλεκτροφόρο φράκτη.
Την κλιμακωτή αποδόμηση στη δική του ύπαρξη καθώς και σε έναν κόσμο που δεν θα επέστρεφε ποτέ πια, κουβαλά στους ώμους του ο Μέμος Μπεγνής, αποδίδοντας έναν Μαξ που κατρακυλά από την ανεμελιά στην εξαθλίωση και από την αναισθησία στην ενσυναίσθηση και τη συντριβή. Με φωνή που πάλλεται και σώμα που λυγίζει από τον πόνο, ο άλλοτε χαρωπός Μαξ κυριολεκτικά “σκυφτός” πια κουβαλά πέτρες χωρίς λόγο από τη μια μεριά στην άλλη, σαν άλλος Σίσυφος, στο πλευρό του άυλου, βγαλμένου λες από αγιογραφία Ιωάννη Αθανασόπουλου στον ρόλο του Χορστ, που με το ροζ τρίγωνο στο πέτο μοιάζει να κουβαλά με κάθε πέτρα όλο το βάρος του κόσμου.
Βαθύτατα συγκινητική η μοναχική συνύπαρξή τους επί σκηνής σε ολόκληρη σχεδόν τη δεύτερη πράξη, επιτυγχάνοντας να διατηρήσουν μια αξέχαστη συνέργεια στην ερμηνευτική ισορροπία τους. Εξαιρετική Γκρέτα ο Μανώλης Θεοδωράκης, σαγηνευτική, αμείλικτη και γκροτέσκα, με αξιοθαύμαστη κίνηση κόντρα στη σκληρότητα του λόγου και του βάθους της φωνής. Ο Γιάννης Σίντος αποδίδει έναν Ρούντυ που σταδιακά αφήνει πίσω του τον χαρωπό γλεντζέ εαυτό του και ξαναγίνεται αυτό που είναι στην πραγματικότητα: ένα ερωτευμένο, φοβισμένο παιδί.
Έμπειρος και μεστός ο Δημήτρης Καραμπέτσης, προσδίδει μια διακριτική ειρωνεία στον ρόλο του πανικόβλητου θείου Φρέντυ, ο Τζέημς Ρόντι ως πειστικότατος Βολφ μοιάζει να βγήκε κατ’ ευθείαν από το Βερολίνο των χρόνων του ’30, ενώ ο Σπύρος Δούρος καραδοκεί ως απειλητική σκιά. Προσέξτε το απειλητικό εκτόπισμα του Χρήστου Ζαχαριάδη ως αξιωματικό των SS, ακόμα κι όταν στέκει απλά στη σκηνή.
• Χώρα – Αμοργού 20, Κυψέλη
Παραστάσεις: Τετάρτη στις 20:00, Πέμπτη-Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 19:00
