“Merde” του Suyako, σκηνοθεσία Γιώργος Κουτλής & Βασίλης Μαγουλιώτης, πρωταγωνιστούν: Μαριαλένα Ηλία, Βασίλης Μαγουλιώτης, Ηλίας Μουλάς, Γιάννης Νιάρρος, Χρήστος Πούλος-Ρένεσης, Λυδία Τζανουδάκη, Κώστας Φιλίππογλου, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Αποστόλης Ψυχράμης.
Μια καλλιτεχνική παράσταση ενός – ας πούμε – ιδιοφυούς σκηνοθέτη που αναζητά θεατρική στέγη. Ένας παραγωγός που ψάχνει τρόπο να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια προτού ξεσπάσουν όλα τα #metoo σκάνδαλα του κόσμου επάνω του. Ο γιος που πρέπει να αποδείξει στον μπαμπά του πως μπορεί να αναλάβει τις θεατρικές επιχειρήσεις του. Κι ένας ηθοποιός που βαρέθηκε να παίζει κωμωδίες και θέλει να εμβαθύνει στη σοβαρή τέχνη. Α, κι ένας ενδιάμεσος, παρατρεχάμενος που “συντονίζει”…
Όλα όσα θέλετε να μάθετε για τα παρασκήνια του (ελληνικού κυρίως) θεάτρου είναι εδώ, καθώς το “Μerde” ρίχνει άπλετο και σπαρταριστό φως πίσω από τις κουίντες αποδεικνύοντας πως ΔΕΝ είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα και αυτό ΣΙΓΟΥΡΑ περνάει και παραέξω.
Η παρέα από τους “Παίχτες” συναντιέται ξανά κάνοντας θέατρο μέσα στο θέατρο, μεταμορφώνοντας τη σκηνή του εμβληματικού Δημοτικού Θεάτρου του Πειραιά σε χώρο πρόβας, δημιουργίας, υστερίας, παράνοιας και παράστασης, όλα σε ένα και ένα για όλους. Ένα κείμενο που ενδεχομένως αν το διαβάσει απλά κανείς θα αναρωτηθεί “wtf”, μεταμορφώνεται σε υπερ-παραγωγή α λα ελληνικά, σατιρίζοντας χωρίς οίκτο ακριβώς αυτές τις “ελληνικές” υπερ-παραγωγές, την υστερία για υστεροφημία, την άκρατη ματαιοδοξία, την ανυπόστατη φιλοδοξία και ένα κατεστημένο που κρατά την έρμη την Τέχνη δέσμια “μπακαλόγατων” που στήνουν μαγαζάκια εμποροπανήγυρης με ερζάτς περιτύλιγμα της λονδρέζικης Leicester Square.
Και κάπως έτσι, η παράσταση ξεχύνεται βέβηλα αλλά αμιγώς φιλικά προς τον θεατή (που δεν χρειάζεται να αντιλαμβάνεται ντε και καλά όλες τις αναφορές) τσακίζοντας τα κόκαλα του καθ’ ημάς θεάτρου αλλά και του ίδιου της του εαυτού, τον οποίο σοφά δεν παίρνει ουδόλως στα σοβαρά. Παίζοντας με τα είδη, σκιαγραφώντας συγκεκριμένες αλλά και γενικόλογες φιγούρες, κλείνοντας το μάτι στο μιούζικαλ, κουτρουβαλώντας χαρωπά μεταξύ του μπουλβάρ και του σλάπστικ και ανασταίνοντας μέχρι και τον Κάρολο Κουν (τρέμε Άντριου Λόυντ Γουέμπερ), το “Merde” είναι η πιο σοβαρή αστεία παράσταση που ανέβηκε ποτέ στα μέρη μας για τη showbiz. Γραμμένο τρελά ώστε να ανέβει τρελά και να αφήσει περιθώρια έξτρα τρέλας στους ηθοποιούς, το έργο μοιάζει διαρκώς αυτοσχεδιαστικό, ενώ στην πραγματικότητα κρύβει ένα τεράστιο όγκο δουλειάς, κούρασης και αφοσίωσης ώστε κάθε στιγμή του να φαντάζει επιμελώς ατημέλητη.
Η σκηνοθεσία απαιτεί εξαντλητικό ρυθμό αφήγησης με σκηνές καταιγιστικής ταχύτητας που όμως επιτρέπουν στους χαρακτήρες και στις καταστάσεις να παίρνουν επαρκείς ανάσες, την ίδια στιγμή που τα πάντα εκτυλίσσονται ταχύτατα, μέσα στο επιβλητικό και πολυλειτουργικό σκηνικό του Πάρι Μέξη, κάτω από τους εξαιρετικούς φωτισμούς του Αλέκου Αναστασίου, με την κίνηση χορογραφημένη (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στο κάθε της βήμα από τον Αλέξανδρο Βαρδαξόγλου.
Προσθέστε στην εξίσωση και τη live ηχητική μπάντα της παράστασης (μουσική: Γιάννης Νιάρρος & Γιάννης Παπαδόπουλος) που κατ’ ουσίαν διευθύνει τη ροή της αφήγησης ως ένας ακόμη πρωταγωνιστής και έχετε μπροστά σας εξαιρετικά περίπλοκο στην εκτέλεσή του έργο, το οποίο όμως εμφανίζεται τόσο απρόσκοπτα απλό και εύκολο που στο τέλος δεν έχεις αντιληφθεί καν τον χρόνο που πέρασε από το τρίτο κουδούνι έως το χειροκρότημα.
Ο Γιάννης Νιάρρος δεν ξεχνιέται ως εκκεντρικός σκηνοθέτης-υπηρέτης της Τέχνης (λέμε τώρα…) φτάνοντας σε ερμηνευτικά άκρα αλλά ποτέ στην καρικατούρα, ο Ηλίας Μουλάς είναι συναρπαστικός στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται την αφέλεια, το συναίσθημα και την απόγνωση, ο Βασίλης Μαγουλιώτης καταφέρνει και γίνεται ο πιο συμπαθής αντιπαθέστατος μεσάζων-βδέλλα που είδατε ποτέ, ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος κλιμακώνει με μέτρο και περίσσια άνεση μεταξύ σοβαρού και αστείου και ο Κώστας Φιλίππογλου παραδίδει μαθήματα γαλλικότροπου μπουλβάρ σε αποχρώσεις ελληναρά.
Υποδειγματικά αστεία και παραδομένη στον πανικό η Μαριαλένα Ηλία όπως και η Λυδία Τζανουδάκη, η οποία εξερευνά με άνεση τις κωμικές διαδρομές στην κάθε της εμφάνιση, με τον Χρήστο Πούλο-Ρένεση και τον Αποστόλη Ψυχράμη να συνεισφέρουν τα μέγιστα στις κωμικές και στις μουσικές σκηνές του “Μerde”.
Ειδικά ως προς τον τίτλο, να σας πω ότι “Merde” (δηλαδή “Σκατά”) είναι η ευχή που δίνουν οι ηθοποιοί στη Γαλλία (αλλά και στην Ελλάδα) πριν ανέβει μία παράσταση, αντί για το αναμενόμενο “καλή τύχη” που το θεωρούν γρουσουζιά. Το πώς προέκυψε δε το “Merde” να αποτελεί θεατρική ευχή, αναπαρίσταται αμέσως μετά το διάλειμμα, σε μια από τις μακράν καλύτερες σκηνές της παράστασης.
• Δημοτικό Θέατρο Πειραιά – Κεντρική Σκηνή “Δημήτρης Ροντήρης” – Λεωφόρος Ηρώων Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς
Παραστάσεις: Τετάρτη στις 19:00, Πέμπτη & Παρασκευή στις 20:30, Σάββατο στις 17:30 & 21:00, Κυριακή στις 19:00.
