Η παράσταση Μαρίκα, είναι βιογραφία, σε κείμενο και σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, με τη Νένα Μεντή και τους Τζένη Σκαρλάτου, Νεφέλη Κουρή, Γιώργο Δεπάστα, Μάκη Πατέλη, Μαριάννα Τουντασάκη, Γιώργο Λόξα, Γιάννη Σίντο, Ναταλία Αθανασιάδη.
Αθήνα, 1952, θέατρο Ρεξ, το “Έκτο πάτωμα”… Η τελευταία φορά που η Μαρίκα Κοτοπούλη ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου που υπήρξε το καμάρι της, καθώς λόγοι υγείας επιβάλλουν ένα μικρό διάλειμμα στις καλλιτεχνικές της εμφανίσεις. Και κάπου εκεί, στα παρασκήνια του Ρεξ, είναι που συναντάμε τον θίασο της “Μαρίκας” να μας υποδέχεται στην αρχή της παράστασης και την ίδια την Κοτοπούλη να αποχαιρετά το θεατρικό κόσμημα της Αθήνας, στροβιλίζοντας στο μυαλό της αναμνήσεις μιας ζωής. Και κάπως έτσι, σαν μια τυχαία και ανεπιτήδευτη συζήτηση με μια καλή της φίλη, λίγο προτού βγει από το Ρεξ στην Πανεπιστημίου για τελευταία φορά, κυλά η απολαυστική παράσταση που ο Πέτρος Ζούλιας έστησε για τη ζωή της μεγάλης ηθοποιού, σαν θέατρο μέσα στο θέατρο, σαν ένα άλμπουμ αναμνήσεων που ζωντανεύουν επί σκηνής και σαν επιθεώρηση.
Είναι σπουδαία η δουλειά που ο Πέτρος Ζούλιας έχει κάνει τόσο σε επίπεδο έρευνας, όσο και σε επίπεδο αφήγησης, καταφέρνοντας να συνοψίσει την ιστορία αυτής της γυναίκας -που μαζί της κουβαλά την ιστορία της Ελλάδας της ίδιας- μέσα σε 90 λεπτά. Μάλιστα όχι απλά να τη συνοψίσει μα να τη μετουσιώσει σε λόγο μεστό που βγάζει νόημα, έχει ενδιαφέρον, κορυφώνει τη συγκίνηση και που εν τέλει κρατά ζωντανή την εικόνα αυτού του μυθικού πλάσματος για τις επόμενες γενιές.
Το κείμενο του έργου βάζει τη Μαρίκα σε ρόλο άτυπου κονφερανσιέ μιας παράστασης για την ίδια της ζωή, με όλα αυτά τα στιγμιότυπα στον χρόνο να αποτυπώνονται είτε σαν εμβόλιμα νούμερα μιας επιθεώρησης είτε σαν αποσπάσματα από το παρελθόν που ζωντανεύουν στο σήμερα, χωρίς ποτέ να διακόπτεται η συνοχή της αφήγησης, χωρίς τίποτα να είναι περιττό και χωρίς ούτε στιγμή να μπορείς να πάρεις τα μάτια σου επάνω από τη Νένα Μεντή.
Η δική της καταιγιστική παρουσία επάνω στη σκηνή, από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς να λείψει ούτε λεπτό, είναι που δίνει υπόσταση στις λέξεις και που ζωντανεύει ανατριχιαστικά τη φιγούρα της Μαρίκας χωρίς ποτέ να μπει σε διαδικασία μίμησης. Γιατί να το κάνει άλλωστε, αφού με την υποδειγματική ερμηνεία της μεταμορφώνεται στη Μαρίκα που αφηγείται τη ζωή της Κοτοπούλη, χωρίς περιττά τερτίπια. Η Νένα Μεντή αγκαλιάζει το κείμενο του Πέτρου Ζούλια και του ανάβει φωτιά άσβεστη, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σκηνή, την ίδια ώρα που εκείνος στήνει επάνω της και ολόγυρά της μια παράσταση-φόρο τιμής στην ηρωίδα του, στο ελληνικό θέατρο μα και στη σύγχρονη ιστορία της χώρας.
Συνεργοί τους ένας καλοκουρδισμένος θίασος που αναπαριστά ανθρώπους της ζωής της Μαρίκας, από τον σύζυγό της, τον θεατρικό επιχειρηματία Γεώργιο Χέλμη και τον ανηψιό της Δημήτρη Μυράτ, μέχρι τον Βασίλη Λογοθετίδη και την Έλλη Λαμπέτη, ενώ σκηνικά (Άννα Ζούλια), κοστούμια (Ηλένια Δουλαδίρη) και φωτισμοί (Κατερίνα Μαραγκουδάκη) δίνουν το στίγμα του χώρου, του χρόνου και της φόρτισης κάθε σκηνής, μέσα από εντυπωσιακές και γρήγορες αλλαγές και μέριμνα στην αισθητική.
Πέραν του άρτιου φαίνεσθαι, όμως, η παράσταση ξεχωρίζει για την ουσιαστική της αυθεντικότητα και τον βαθύ σεβασμό που δείχνει σε πρόσωπα και καταστάσεις. Κι αν κάτι τελικά σε ενθουσιάζει ακόμα περισσότερο βγαίνοντας από το θέατρο είναι η πεποίθησή σου πως αν η Μαρίκα Κοτοπούλη μπορούσε να ανέβει η ίδια στο σανίδι του “Χώρα”, κάπως έτσι θα μας αφηγείτο σήμερα τη ζωή της.
• Χώρα – Αμοργού 20, Κυψέλη
Παραστάσεις: Παρασκευή-Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 18:00, Τετάρτη στις 20:00
