“H παράξενη υπόθεση του Δόκτωρ Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ”, από το μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον, μετάφραση: Ιφιγένεια Ντούμη, διασκευή-σκηνοθεσία: Πάρης Μαντόπουλος, πρωταγωνιστούν: Γιώργος Καφετζόπουλος, Ιώ Λατουσάκη, Ράνια Αθανασοπούλου, Μιχάλης Κουτσκουδής, Σάββας Σωτηρόπουλος.

Ένα από τα εμβληματικά μυθιστορήματα της gothic λογοτεχνίας, “H παράξενη υπόθεση του Δόκτωρ Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ” και ίσως ένα από τα πρώτα έργα που τόλμησαν να αγγίξουν εκλαϊκευμένα την έννοια του υποσυνείδητου και την πάλη των δύο εαυτών ή τη μάχη μεταξύ φύσης και ανατροφής, έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για άπειρες διασκευές, τόσο στο σινεμά όσο και στο θέατρο, με την πλέον παράδοξη εκδοχή του ακόμα και σε μιούζικαλ στο Μπρόντγουέυ το 1990.

 

 

Σκοτεινό, απειλητικό, με βαριά σκιά και με όλη την γκριζάδα και την ομίχλη των αποπνικτικών στενών του Λονδίνου, θα έλεγε κανείς πως ένα καίριο ανέβασμά του στη σκηνή θα απαιτούσε είτε μεγάλα μεγέθη παραγωγής ή μια προσέγγιση αποσπασματικής κλειστοφοβίας και υφέρπουσας απειλής. Τη δεύτερη οδό ακολουθεί ο Πάρης Μαντόπουλος, εκμεταλλευόμενος και τον α λα London Dungeon περιβάλλοντα χώρο του Studio Αργώ. Σε απόλυτο μαύρο που ενώνει σκηνή και πλατεία, με τρεις καθρέφτες να προσφέρουν εναλλακτικές οπτικές γωνίες και να προβάλλουν τη δυαδικότητα του είναι μας (τα σκηνικά είναι του σκηνοθέτη) και με τους ψυχρούς φωτισμούς (Θωμάς Οικονομάκος) να ξασπρίζουν τα πρόσωπα και να χορογραφούν σκιές, “H παράξενη υπόθεση του Δόκτωρ Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ” ξετυλίγεται με μια γοητευτική κινηματογραφική απλότητα, γυρισμένη λες σε φιλμ και με εικόνα που παραπέμπει σε ασπρόμαυρο βρετανικό θρίλερ του ’40 -επικουρούμενη και από τα κουστούμια της Σοφίας Παντουβάκη. Την ίδια αίσθηση υπογραμμίζει και η μουσική με την οποία ο σκηνοθέτης ντύνει ολόκληρη την παράσταση, ολόσωστα επιλεγμένη αν και προσωπικά θα προτιμούσα να μην ακούγεται ακατάπαυστα σχεδόν.

Το αρχικό στοίχημα μοιάζει να κερδίζεται από την αρχή κιόλας, όταν εντός της συνθήκης που περιέγραψα πιο πάνω, οι πέντε ηθοποιοί υποδέχονται τους θεατές περπατώντας πέρα-δώθε επάνω στη σκηνή νευρικά, σαν να προσπαθούν να ξεφύγουν από κάτι που τους κυνηγά. Το υποβλητικό στίγμα της περιρρέουσας ατμόσφαιρας κυριαρχεί και ο αγχώδης, κινηματογραφικός ρυθμός ορίζει την παράσταση που δεν φοβάται ούτε τη δράση αλλά ούτε και το συναίσθημα.

Με κείμενο και καθοδήγηση ερμηνειών που κλείνουν το μάτι στον στομφώδη, βρετανικό λόγο που καθόριζε ρόλους και στυλ στο παλιό σινεμά, που όμως δεν αποποιούνται του σύγχρονου ρεαλισμού, “H παράξενη υπόθεση του Δόκτωρ Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ” κυλά με καλογραμμένες και καλοχορογραφημένες σύντομες εικόνες, διατηρώντας την ψευδαίσθηση του μοντάζ στις ταχύτατες και έξυπνες εναλλαγές των σκηνών.

 

Τεράστια, φυσικά, η συμβολή των ηθοποιών σε αυτή τη non-stop παρουσία τους επί σκηνής, καθώς αντιλαμβάνονται πλήρως τη συνθήκη και τη σύμβαση τους οράματος του σκηνοθέτη και εντάσσονται με περίσσια αρμονία στο κλίμα τόσο της παράστασης όσο και της εποχής, κάποιοι εκ των οποίων μάλιστα, σε περισσότερους από έναν ρόλο.

Ο Γιώργος Καφετζόπουλος στον ρόλο του δόκτορος Τζέκιλ συνδυάζει αποφασιστικά τις συναισθηματικές διακυμάνσεις του διαταραγμένου χαρακτήρα του με την αγωνία του παράφρονα και με τον τρόμο της απώλειας, πιστός στην υπόσταση του ήρωα και με υπόνοιες της νεανικής αθωότητας που άφησε πίσω του. Συναρπαστική και με εκτόπισμα σε όποιον ρόλο υποδύεται η Ιώ Λατουσάκη, χαρίζει άπλετο ρεαλισμό και συγκινησιακή φόρτιση σε κάθε εναλλαγή, με αποτυπωμένο στο ύφος και στη στάση του σώματος το ιδίωμα του κάθε ρόλου, έτσι όπως το απαιτεί το ύφος και η σύμβαση της αφήγησης.

Απειλητικός ως κύριος Χάιντ ο Σάββας Σωτηρόπουλος μοιάζει να βγήκε από τα στενά του Λονδίνου με την ψιλόλιγνη κορμοστασιά του και τη σκοτεινιά που σκορπίζει στο πρόσωπό του με το βλέμμα του (μου θύμιζε πολύ τον Λουί Γκαρέλ κάποιες στιγμές), εξίσου πειστικός και με το απαιτούμενο βρετανικό φλέγμα και στους άλλους ρόλους που κρατά στην παράσταση. Βαθιά συγκινητική η Ράνια Αθανασοπούλου και με υπόσταση συναισθήματος, σου ραγίζει την καρδιά εκεί προς το φινάλε, ορμητικός και αεικίνητος σε κάθε χαρακτήρα που υποδύεται με αντίληψη ο Μιχάλης Κουτσκουδής.

 

• Studio Αργώ – Ελευσινίων 13-15, Μεταξουργείο
Παραστάσεις: Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 20:00.