to top

Είδαμε την παράσταση | #Free_Prometheus

#Free_Prometheus

#Free_Prometheus των Θύμιου Διαμάντη, Ίριδας Κατσούλα, Μαρίας Παπαϊωάννου, σκηνοθεσία: Ίρις Κατσούλα, πρωταγωνιστούν: Θύμιος Διαμάντης, Ίρις Κατσούλα, Κώστας Κουτρούλης, Παναγιώτης Κοντάρης, Μαρία Παπαϊωάννου, Μαρίνα Σαμαρά, Ηρώ Σταφυλάκη.

Δύο νεαρές ινφλουένσερ ξεμακραίνουν άθελά τους από το μπαράκι μιας παραλίας αναζητώντας την τέλεια σέλφι και καταλήγουν κάπου στον Καύκασο, στο σημείο όπου βρίσκεται αλυσοδεμένος εδώ και χιλιετίες ο Προμηθέας. Οι ίδιες μπορεί να μην τον γνωρίζουν, όμως η φωτογραφία που ανεβάζουν στα σόσιαλ γίνεται βάιραλ, ξεσηκώνει παγκόσμια αναστάτωση και δημιουργεί το κίνημα #Free_Prometheus.

Στα ΜΜΕ γίνεται χλαπαταγή, η Ελλάδα που θεωρεί ότι ο Βλαδιμίρ Πούτιν γνώριζε για τον Προμηθέα αλλά σφύριζε αδιάφορα, προκαλεί με τη στάση της παρ’ ολίγον διπλωματικό επεισόδιο με τη Ρωσία, η θεά Αθηνά σηκώνει τα χέρια ψηλά και εν τέλει καλούνται το Κράτος και η Βία να δώσουν λύση στο πρόβλημα, προτείνοντας στον Προμηθέα να μεταφερθεί αλυσοδέσμιος από τον Καύκασο στην Ακρόπολη, ώστε να ενισχυθεί και ο τουρισμός.

 

 

Το καταευχαριστήθηκα, την αλήθεια θα την πω. Είναι τόσο απροσδόκητη όλη αυτή η παράνοια στη σκηνή του Studio Μαυρομιχάλη που επιτυγχάνει να σε ταξιδέψει σταδιακά από την αρχική αμηχανία του “τι θα δω τώρα;” έως αυτό το ευρηματικό και γελαστικό ντελίριο στο οποίο εξελίσσεται. Όσο παρακολουθούσα την παράσταση #Free_Prometheus, δεν μπορούσα να μην σκεφτώ πόσο θλιβερά ανεκμετάλλευτη έχει αφήσει η σύγχρονη ελληνική δραματουργία τον αστείρευτο πλούτο των μύθων και όλου αυτού του φανταστικού σύμπαντος Θεών, Τιτάνων και ηρώων που έχει καταγραφεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως κάτι το υπαρκτό.

Και να που στα καλά καθούμενα, η ομάδα “Fem Tettix” χρησιμοποιεί με επιτυχία τον μύθο του Προμηθέα όχι μόνο για να σατιρίσει ανελέητα τα media (social και παραδοσιακά), την πολιτική, την πολιτική ορθότητα, το μάρκετινγκ, την τεχνητή νοημοσύνη και την επικοινωνία πίσω από κάθε τραύμα της ανθρωπότητας, αλλά για να σύρει στη σκηνή χαρακτήρες που ούτε καν σας περνούν από το μυαλό. Και κάπως έτσι, μπλέκοντας τη μυθολογία με το σήμερα αλλά και με το ιστορικό παρελθόν, το #Free_Prometheus χλευάζει ανελέητα τη ζωή μας και την κατάντια του κόσμου -από καταβολής του καθώς φαίνεται.

Το κείμενο πλημμυρίζει από λογοπαίγνια και από αναφορές στην ποπ κουλτούρα, τρολάροντας τους πάντες και τα πάντα αλλά πάνω από όλα το ίδιο το έργο και τους δημιουργούς του, οι οποίοι ουδόλως φοβούνται να τσαλακωθούν ή και να καταφύγουν στα άκρα. Όλο αυτό όμως γίνεται χωρίς να χαθεί το μέτρο, καθώς η σκηνοθεσία ορίζει με απόλυτη λεπτομέρεια τις ακρότητες, παίζοντας την ίδια στιγμή με τα είδη. Η παράνοια αυτή γίνεται δε απόλυτα κατανοητή από την ομάδα των απολαυστικών ηθοποιών της παράστασης “που περνούν και οι ίδιοι καλά και όλο αυτό βγαίνει προς τα έξω”.

Έργο συνόλου είναι φυσικά το #Free_Prometheus, με εναλλασσόμενους ρόλους για κάποιους από το καστ, αλλά δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω στιγμές και ερμηνείες. Ο Θύμιος Διαμάντης υποδύεται έναν Προμηθέα που φαινομενικά έχει βγει από αρχαία τραγωδία, αλλά είναι τόσο καλός στα δευτερόλεπτα όταν ξεφεύγει σε έκφραση και βλέμμα που υπονομεύει χαρισματικά τον χαρακτήρα. Ο Κώστας Κουτρούλης είναι show stopper όπως λέμε και στα Κάτω Πατήσια στις δύο διαφορετικές εμφανίσεις του στη δίκη (διότι, ναι, γίνεται και δίκη), όπου πρέπει να δείτε τη Μαρίνα Σαμαρά να υποδύεται τη Θέμιδα, τη θεά της Δικαιοσύνης (που είναι τυφλή).Έκλαψα με την Πανδώρα/Ρομπότ Σοφία της Μαρίας Παπαϊωάννου, την οποία θα έχετε νωρίτερα την ευκαιρία να απολαύσετε και ως (όχι πλέον παρθένα) Θεά Αθηνά (διότι, δεν γαμιέται μόνο ο Δίας, ο οποίος κάνει ένα γκεστ πέρασμα).

Απλόχερα αστεία η “εισαγγελέας” Ηρώ Σταφυλάκη, εξαιρετικό το δίδυμο Κράτους (Ίρις Κατσούλα) και Βίας (Παναγιώτης Κοντάρης), με τον τελευταίο να κλέβει την παράσταση με τη slapstick αντίληψη του (ελάχιστα ομιλούντος, αλλά αρκούντως γρυλλίζοντος) ρόλου. Υπέροχη η δουλειά που έχει γίνει στα βίντεο, τα οποία πρωταγωνιστούν επίσης στην παράσταση.

• Studio Μαυρομιχάλη – Μαυρομιχάλη 134, Νεάπολη
Παραστάσεις: Τετάρτη στις 21:00

Μάνος Θηραίος

Δεν ξέρω αν φταίει το ότι γύρω από τα Κάτω Πατήσια όπου γεννήθηκα και ζω υπήρχαν πολλοί κινηματογράφοι, το ότι είμαι μοναχοπαίδι ή ότι οι γονείς μου είχαν πάρει είδηση πως τους άφηνα στην ησυχία τους όταν έβλεπα ταινία. Κάπου εκεί πάντως έγινε η ζημιά, στα σίγουρα. Κι όσο, μεγαλώνοντας, ανακάλυπτα πως το σινεμά ήταν κάτι περισσότερο από περιπέτειες, κωμωδίες, από την Αλίκη ή την Έλενα Ναθαναήλ εκείνο το καλοκαίρι, τόσο μεγάλωνε και το ταξίδι. Πάντα γούσταρα να βλέπω ταινίες κι ύστερα να τις αφηγούμαι στους δικούς μου ανθρώπους. Κι ας μην τους γνώριζα όλους με το όνομά τους.

A
A
 Photos
A
 Followers
A
 Following