“ΔΟΥΛΕΙΑ” του Μαξ Γουλφ Φρίντλιχ, μετάφραση-σκηνοθεσία: Μενέλαος Καραντζάς, πρωταγωνιστούν: Γιώργος Γιαννακάκος, Νίνα Παπαγεωργίου.
Μία υπάλληλος σε μεγάλη εταιρεία τεχνολογίας, αναγκάζεται να επισκεφθεί ψυχολόγο ύστερα από τη τρομακτική νευρική κρίση που υπέστη παρουσία των συναδέλφων της. Οι υποχρεωτικές συνεδρίες θα είναι αυτές που θα απαντήσουν στο ερώτημα εάν η ψυχολογία της είναι αυτή που θα έπρεπε ώστε να επιστρέψει στη θέση της. Μόνο που η πρώτη συνάντηση της Τζέιν με τον ψυχοθεραπευτή Λόυντ οδηγεί τα γεγονότα σε αναπάντεχες διαδρομές.
Σύγχρονο, αμερικανικό έργο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η “Δουλεια” -άτονος ή στα κεφαλαία ο τίτλος στα ελληνικά (“Job” o πρωτότυπος) ώστε να εξυπηρετείται το λογοπαίγνιο “Δουλειά-Δουλεία”- έκανε το ντεμπούτο της στο γνωστό off-Broadway θέατρο “SoHo Playhouse”, προτού μετακομίσει στο κεντρικό “Helen Hayes Theater” με το ίδιο ακριβώς καστ.
Σύγχρονο μέχρι το μεδούλι στη θεματογραφία του, κλασικό στην αφήγηση και στη δομή του, το έργο βουτάει στις ενοχές του σημερινού λευκού Αμερικανού, διαπραγματεύεται και διαχειρίζεται τη -στα όρια της πολιτικής ορθότητας- ρατσιστική ή μη αντίληψη των πραγμάτων, παίζει με τα στερεότυπα, τα οποία μετά χαράς ανατρέπει και ανοίγει πληθώρα από μέτωπα, όχι για να τα επιλύσει αλλά περισσότερο επειδή τα θεωρεί άξια αναφοράς, τόσο σε κοινωνικό πλαίσιο όσο και για να δικαιολογήσει το συμπεριφορικό και ψυχολογικό χάος του μυαλού της γυναίκας που ξέσπασε μπροστά σε συναδέλφους, απλά επειδή δεν άντεχε άλλο.
Φυσικά και υπάρχει λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά, με την ανατροπή να έρχεται εκεί προς το τέλος, ενδεχομένως και αναπάντεχα, αφού τα στοιχεία που κατά καιρούς αποκαλύπτονται ομολογουμένως δεν κάνουν τα μυαλό σου να οδηγηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Η αλήθεια είναι πως το βασικό, αυτό καθ’ εαυτό θέμα της γυναίκας αυτής με τη “δουλεια” της θα ήταν αρκετό για να την οδηγήσει στην τρέλα και τη διάλυση, χωρίς όλα τα περιφερειακά που θίγονται στη σχεδόν παραληρηματική αυτή συνεδρία, όμως μπορώ να αντιληφθώ τη διάθεση του συγγραφέα να θίξει καταστάσεις που απασχολούν τον ίδιο και της ΗΠΑ του σήμερα, όπως και την ανάγκη του να διαφυλάξει την αποκάλυψη για το φινάλε.
Η καθ’ ημάς “Δουλεια” στο Studio Μαυρομιχάλη είναι μια καλοστημένη και με ρυθμούς που εξυπηρετούν τη δομή της παράσταση, με τον Μενέλαο Καραντζά να σκηνοθετεί με ταχύτητα και ρεαλισμό τους δύο πρωταγωνιστές του, με αντίληψη κινηματογραφικής αληθοφάνειας -πλην κάποιων (εντός έργου) σεκάνς περισσότερο φαντασιακών, οι οποίες όμως δεν σας κρύβω πως με πέταξαν για λίγα λεπτά εκτός κλίματος.
Με το ίδιο το κείμενο να πραγματεύεται τη βία εντός και εκτός μας αλλά την ίδια στιγμή να αποφεύγει να τη δείξει, οι στιγμές οργής περνούν μπροστά από τα μάτια μας με μονταρισμένα “cut”, ενώ η όποια φρίκη και απελπισία περιγράφονται με λέξεις σε κλίμα πολιτισμένο, μέσα σε αυτό το “ιατρικά” φιλόξενο γραφείο του Λόυντ (σκηνικά: Ντέιβιντ Νεγρίν, φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης), με τα δύο πρόσωπα να προσπαθούν εναλλάξ να αναλάβουν την εξουσία της συζήτησης και με την αίσθηση της απειλής να “κάθεται” αποπνικτικά στον χώρο.
Ο Γιώργος Γιαννακάκος και η Νίνα Παπαγεωργίου συνυπάρχουν με αρμονία και αντιπαράθεση χαρακτήρων στη σκηνή, σε ένα διαρκές λεκτικό πινγκ-πονγκ κατά τη διάρκεια του οποίου έχεις την αίσθηση πως το μπαλάκι διογκώνεται και πως κάποια στιγμή θα γίνει τόσο μεγάλο και τόσο βαρύ ώστε να τους συνθλίψει το κεφάλι.
• Studio Μαυρομιχάλη – Μαυρομιχάλη 134, Νεάπολη
Παραστάσεις: Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00
