Ο Χάρης Βαρθακούρης είναι από τους καλλιτέχνες που πραγματικά ακολουθώ εδώ και χρόνια. Ιδιαίτερη φωνή και τεχνική, σπουδαίος δημιουργός με επιτυχίες στο ιστορικό του, που έχει επιλέξει όμως να απέχει κατά πολύ από τα μουσικά δρώμενα – τουλάχιστον δισκογραφικά!  

Με αφορμή την τελευταία του συνεργασία στο ντουέτο με τον πατέρα του – Έχω εσένα (το τραγούδι του Χάρη Νο6) –  του ζήτησα να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη και να προσπαθήσω να μάθω κάτι ακόμα για εκείνον.. 

Ο Χάρης Βαρθακούρης μου μίλησε για την τεράστια επιτυχία που έχει το τραγούδι του Βράδια αξημέρωτα δεκαέξι χρόνια μετά, , πως είναι να βρίσκεται με τον Γιάννη Πάριο στο στούντιο, πόσο χαζομπαμπάς είναι αλλά και για τα μελλοντικά του σχέδια, μέσα στο 2019.. 

 

Πρόσφατα ο μπαμπάς Πάριος, είπε σε συνέντευξη του, πως το άδικο με εσένα είναι ότι έχεις πατέρα τον Γιάννη Πάριο – καλλιτεχνικά πάντα! Τι έχεις να πεις γι αυτό;
Είναι κάτι που το έχω πει κι εγώ. Όταν ακούς οποιονδήποτε τραγουδιστή δεν έχει πατέρα έναν θρύλο, μπορεί να πεις “ωραίος ο τάδε” και να τελειώσει η πρόταση εκεί. Στην περίπτωση που ο πατέρας σου έχει υπάρξει ή κι εξακολουθεί να είναι κορυφή, όσο καλός κι αν είσαι, η αντίστοιχη ατάκα, 9 στις 10 φορές, εμπεριέχει και σύγκριση: “Ωραίος ο Βαρθακούρης, ο Διονυσίου, ο Βαρδής κτλ… αλλά όχι σαν τον πατέρα του”.

Κάτι το οποίο είναι ΕΝΤΕΛΩΣ άσκοπο… και άδικο!

 

Πως είναι να συνεργάζεσαι με τον Γιάννη Πάριο;
Θα πρέπει να ρωτήσετε άλλους συνεργάτες του, διότι εγώ δεν συνεργάζομαι με τον Πάριο, συνεργάζομαι με τον πατέρα μου. Κι αυτό έχει από αγκαλιές και κοπλιμέντα μέχρι καυγάδες και κόντρες. Μια φυσιολογική σχέση πατέρα και γιου δηλαδή 🙂

 

Γενικά στην Ελλάδα, παιδιά σπουδαίων καλλιτεχνών δεν καταφέρνουν να «ξεφύγουν» από τη σκιά του ονόματος που τους ακολουθεί! Συμφωνείς;
Όχι γενικά στην Ελλάδα, ειδικά στην Ελλάδα. Ισχύει αυτό που σου έγραψα στην πρώτη σου ερώτηση. Στην Αμερική φερειπείν, επειδή έτυχε να ζήσω εκεί όσο ήμουν φοιτητής αλλά κι επειδή παρακολουθώ τα δρώμενα, ποτέ δεν διάβασα σε κάποιο έντυπο ή κάπου online, όταν ένα άρθρο αφορούσε, για παράδειγμα, τον Ενρίκε Ιγκλέσιας, να αναφέρουν κάπου τον Χούλιο, είτε να τους συγκρίνουν αιωνίως!

 

Έχεις μια ιδιαίτερη αδυναμία στα social media! Σκέφτηκες κάποια στιγμή ότι αυτή η υπερβολική προβολή μέσα από αυτά μπορεί να σου κάνει ζημιά;
Όταν έχεις instagram 7 χρόνια κι έχεις ανεβάσει 229 φωτογραφίες, δεν το λες και “ιδιαίτερη αδυναμία”, όταν άλλοι ανεβάζουν κυριολεκτικά χιλιάδες μέσα σε ένα χρόνο.Οπότε δεν φοβάμαι για καμία υπερβολική προβολή και υπερέκθεση.

Έχω μια φυσιολογική σχέση με τα social media, τα οποία, μην ξεχνάμε, για μένα αποτελούν και εργαλείο για τη δουλειά μου. Δεν είμαι τραπεζικός υπάλληλος, είμαι καλλιτέχνης κι έχω έργο και δουλειά που οφείλω να προβάλω και να προωθήσω.

Σαφώς θα μοιραστώ και κάποιες πιο προσωπικές στιγμές αλλά θεωρώ ότι το κάνω με μέτρο. Δεν ανεβάζω τα φαγητά που τρώω, δεν ανεβάζω τα πόδια μου ενώ κάνω ηλιοθεραπεία, δεν ανεβάζω 10 selfie την ημέρα, ούτε ανεβάζω την παραμικρή φορά που θα πετύχω στο δρόμο μου ή στο αεροπλάνο ή εκεί που δουλεύω, χαμογελαστή φώτο με άλλους καλλιτέχνες ή διάσημους γενικώς.

• Αν με κάτι είμαι ψώνιο, είναι με τη δουλειά μου και τη δημιουργία, όχι με τον εαυτό μου.

 

Το 2002 κυκλοφορείς το τραγούδι «βράδια αξημέρωτα»… Δεκαέξι χρόνια μετά, δεν υπάρχει ζωντανό πρόγραμμα χωρίς να μη το περιλαμβάνει!!! Τι έχει γίνει; Περίμενες κάτι τέτοιο;
Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Δεν κατάλαβα ποτέ πώς ξεκίνησε αυτή η χιονοστιβάδα με τα Αξημέρωτα. Ωστόσο δεν μπορώ να σου πω ότι δεν το απολαμβάνω. Με προβλημάτισε (θετικά πάντα) και με έκανε να ξανασκεφτώ τη στάση μου απέναντι στην καλλιτεχνική μου φιλοσοφία και κυρίως στο γεγονός ότι ίσως άδικα απέχω τελικά κι ότι υπάρχει κόσμος που θα ήθελε πολύ να ακούσει τι έχω να “προτείνω”. Νιώθω ευλογημένος διότι αυτό που έτυχε σε μένα δεν το έχω ξαναδεί ποτέ.

 

 

 

Απέχεις δισκογραφικά εδώ και αρκετά χρόνια και δίνεις την αίσθηση ότι είναι και λίγο επιλογή σου όλο αυτό!
Όχι λίγο, εντελώς. Αλλά, για να συνεχίσω την απάντηση στην προηγούμενη σου ερώτηση με τα “αξημέρωτα”, αυτό που ζω ένα χρόνο τώρα με έκανε να γλυκαθώ. Είναι θέμα ελάχιστων μηνών να κυκλοφορήσω κάτι καινούργιο, εντελώς προσωπικό.

Άλλωστε ένα μισό βήμα έγινε με το ντουέτο που έβγαλα με τον πατέρα μου στα μέσα του Δεκέμβρη, το “Έχω Εσένα”, που τα πρώτα δείγματα δείχνουν ότι αρέσει πολύ και μου δίνει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη να συνεχίσω.

 

Τέλη του 2018 και του τραγούδι του Χάρη ξανά εδώ! Πόσα χρόνια κρατάει αυτό το «τραγούδι»; Πόσο ιδιαίτερη είναι αυτή η συνύπαρξη;
Συνειδητοποιήσαμε ότι συμπτωματικά κυκλοφορούμε ένα ανά δεκαετία. Το καλό είναι πως όλα εξακολουθούν να ακούγονται… ευχάριστα. Κανένα δεν έχει υπάρξει παροδική επιτυχία. Ευελπιστώ το ίδιο και για το “Έχω Εσένα”. Πάντα είναι ιδιαίτερη η συνύπαρξη μας σε αυτά τα τραγούδια.

Ακριβώς επειδή τα προηγούμενα ντουέτα μας έχουν χαράξει πολύ όμορφη και, τολμώ να πω, σημαντική πορεία, πρέπει πάντα να είμαστε προσεκτικοί να μην απογοητεύσουμε αυτούς που τα περιμένουν.

 

Πως βλέπεις την ελληνική δισκογραφία / μουσική τα τελευταία χρόνια;
Εξ αποστάσεως και με κυάλια. Είμαι λίγο κλεισμένος σε ένα καβούκι όσον αφορά στα ακούσματα μου, είναι η αλήθεια. Η μουσική που επιλέγω να ακούω, που κάνει τη γυναίκα μου να γκρινιάζει, είναι παλιά soul και κυρίως, για να μην πω εξ ολοκλήρου, ξένη μουσική.

Άρχισα να ακούω ελληνικά φέτος, μέσα στο 18 δηλαδή, όταν σχεδόν αναγκάστηκα να ακούω τι παίζουν οι χώροι στους οποίους εμφανίζομαι, πριν και μετά από μένα.

Δεν θα πω ψέματα, έχω ακούσει πολλά σκουπίδια αλλά έχω ακούσει και πολλά κομμάτια που με έκαναν να ψαχτώ ποιος το λέει, ποιος το έγραψε, ποιος το ενορχήστρωσε, πού ηχογραφήθηκε, ποιοι μουσικοί παίζουν και γενικώς κάποιες πολύ καλές και προσεγμένες παραγωγές. Άρα, απ’ όλα έχει ο μπαξές!

 

Έχεις έναν υπέροχο τρόπο να διασκευάζεις δικά σου και όχι μόνο τραγούδια! Έχεις σκεφτεί να φτιάξεις ένα album με διασκευές από τραγούδια που αγαπάς;
Σ’ευχαριστώ πολύ 🙂 Στην επόμενη προσωπική δουλειά μου, έτσι όπως τη φαντάζομαι, μέχρι στιγμής έχω τρεις διασκευές. Όχι κάτι που δεν έχετε ξανακούσει, αλλά αυτές που έχω κατά καιρούς ανεβάσει και ήταν πρόχειρα ντέμο από το σπίτι μου, αυτή τη φορά θα τις ηχογραφήσω και προσεγμένα και προσεκτικά.

Και ναι, έχω σκεφτεί να φτιάξω άλμπουμ μόνο με διασκευές, κάτι το οποίο δεν αποκλείω να συμβεί. Είναι να μην πάρω φόρα!

 

Τι να περιμένουμε από εσένα μέσα στο 2019;
Επιτέλους μια προσωπική δουλειά. Ξέρω ότι είναι κάτι που τάζω χρόνια σε όλες μου τις συνεντεύξεις, αλλά δεν πάει άλλο. Θα ήταν άλλωστε κουτό να μην “εκμεταλλευτώ” το ρεύμα και την ώθηση που μου έδωσε το σύμπαν μέσω των αξημέρωτων!

 

Γράφεις πάνω σε μουσική ή σε στίχους;
Γράφω ΤΗ μουσική και τη δίνω να μου βάλουν στίχο. Πολύ σπάνια το αντίστροφο. Θεωρώ ότι ο στίχος με περιορίζει. Θέλω να έχω την άνεση να βάλω στη μελωδία μου όσες συλλαβές θέλω και να βγάλει ο στιχουργός το φίδι από την τρύπα 🙂

 

Για ποιον/α καλλιτέχνη θα ήθελες να γράψεις τραγούδι ή ακόμα και ένα ολόκληρο album;
Για όποιον θα μπορούσε να τα υπηρετήσει με σεβασμό και να τα πει καλά, κατά προτίμηση ΠΟΛΥ καλά! Αν με ρωτάς όμως ένα όνομα, αυτό είναι ο Νίκος Βέρτης.

 

 

Πως θα χαρακτήριζες τον Χάρη με λίγα λόγια; Μια παράγραφο!
Μπορώ με μία λέξη. “Αχαρακτήριστος”! Θεωρώ επίσης πως είμαι και παρεξηγημένος ως περίεργος ή ιδιότροπος. Αλλά ποιος δεν είναι; Ποιος δεν έχει παραξενιές; Aπλώς οι δικές μου φαίνονται μέσω μεγεθυντικού φακού και γι’αυτό ίσως φαντάζουν μεγαλύτερες, ενώ δεν είναι.

 

Τι σε χαλαρώνει; Σε διασκεδάζει;
Είμαι σπιτόγατος. Έχω βγει πολύ στη ζωή μου, ειδικά όσο ήμουν ελεύθερος.

Δεν μου λείπουν οι έξοδοι. Δεν αντέχω τη φασαρία των νυχτερινών κέντρων. Δεν έχω ανάγκη να βγω έξω, να φωτογραφηθώ, να μου δώσουν το μικρόφωνο να πω από το τραπέζι μου τα “αξημέρωτα” στο πλήθος που θα ζητωκραυγάζει. Δεν είμαι στερημένος προσοχής.

Χίλιες φορές να κάτσω μέσα, στο κρεβάτι μου, με τη γυναίκα μου και να βλέπουμε ταινίες. Ακόμα καλύτερα να βλέπουμε και οι τέσσερις μας, με τις κόρες μας παρέα. Τίποτα δεν με διασκεδάζει ή χαλαρώνει περισσότερο από το να είμαι με την οικογένειά μου.

Επίσης με χαλαρώνει η δημιουργία. Όταν είμαι μόνος στο σπίτι, που είναι πολλές ώρες, πάντα τις περνάω στο υπόγειο που είναι το στούντιό μου. Αμέτρητες ώρες εκεί μέσα να χτίζω και να γκρεμίζω.

 

Δηλώνεις χαζομπαμπάς;
Χωρίς καμία ντροπή και αμφιβολία. Στο λεξικό, δίπλα στη λέξη, θα πρέπει να λέει “βλέπε Βαρθακούρης”. Είμαι άρρωστος καψούρης με τις κόρες μου.

Κι αν κάτι με έκανε να “ξυπνήσω” φέτος, είναι επειδή με την αναγέννηση των αξημέρωτων, είδα τις κόρες μου πιο περήφανες για μένα και είναι κάτι που θέλω να το βλέπω συνέχεια.

 

Μια ευχή για την χρονιά που ξεκίνησε!!!
Να είμαστε πρωτίστως καλά και γεροί. Μετά να είμαστε χαμογελαστοί.

Να ζούμε το τώρα. Να μην στεναχωριόμαστε για πράγματα που έχουν συμβεί και δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Να μην ανησυχούμε χωρίς λόγο για το μέλλον. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Ας χαιρόμαστε για αυτά που έχουμε, όσα κι αν είναι, κι ας μην στεναχωριόμαστε γι’αυτα που δεν έχουμε. Και να σεβόμαστε τον διπλανό μας.

• Και να σεβόμαστε όλα τα πλάσματα. Αυτά… μη σας κουράσω άλλο 🙂