to top

Urban talk με τους The Bittersweet

Αρχικά, για να σας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, δώστε μας ένα μίνι ιστορικό της μπάντας. Πότε ξεκινήσατε και πως φτάσατε στο σήμερα. Ιδρυθήκαμε από το Νικόλα Αλαβάνο στην Αθήνα το 2007. Μετά από πολλά live και χρόνο στο studio, κυκλοφορήσαμε το ντεμπούτο album μας DancingInTheZoo με την EMI το 2012. Ακολούθησαν πολλά live, συμμετοχές σε μεγάλα festivals (Ejekt, Ardas) και το 2019 κυκλοφορήσαμε το 2ο lp μας TheAgeOfNewDelirium. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο studioμιξάροντας το νέο, 3o μας album ‘September’. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζεται στα sixties-early seventies μουσικά; Groups όπως οι PinkFloyd, οι Beatles, οι Stones, οι RoxyMusic, οι VelvetUnderground, οι Genesis, οι Doors, οι LedZeppelin οι Caravan και οι KingCrimson και καλλιτέχνες όπως ο Bowie και oNickDrake. Topsychedelic και progrockmovement και αργότερα την ambient και την punk στα μέσα/τέλη των seventies. Tι ακούτε αυτή την περίοδο; Robert Wyatt, Nick Drake, Paul Weller, Damon Albarn, Brian Eno, Andres Segovia, Jeff Beck και φυσικά Floyd. Πάντα Floyd. Στα τραγούδια σας πρώτα έρχονται οι στίχοι και μετά κουμπώνει η μουσική ή το αντίστροφο; Συνήθως το αντίστροφο, αν και δεν υπάρχει ένα ‘composingethic’. Η έμπνευση σε χτυπά ποικιλοτρόπως. Αυτή την περίοδο σκεφτόμαστε περιέργως πρώτα στιχουργικά. Τι αποκομίσατε από όλη αυτή την απαιτητική περίοδο που περάσαμε στα σπίτια μας; Υπομονή, μελαγχολία, αναπροσαρμογή, επανεκκίνηση και μια νέα αίσθηση στόχευσης και προτεραιοτήτων. Στο τελευταίο σας άλμπουμ οι στίχοι έχουν μια γλυκιά μελαγχολία. Μιλήστε μας για το πως «γεννήθηκε» ο δίσκος αυτός. Στην πάροδο των τελευταίων 7 ετών, το γκρουπ πέρασε μια “κρίση” και ο ιδρυτής Νικόλας Αλαβάνος ετοίμαζε ένα προσωπικό lp, κυρίως με πειραματική μουσική και μπαλάντες. Ευτυχώς η μπάντα ανασυνετέθη και προέκυψαν κάποιες heavyrock συνθέσεις ως “εορτασμός”. Το νέο album είναι ένα “παιχνίδι αντίθεσης” λοιπόν ανάμεσα σε αυτά τα διαφορετικά στυλ, με πινελιές bittersweet μελαγχολίας/αισιοδοξίας. Εν έτη 2021 κάποιος καλλιτέχνης που αγαπάει πολύ αυτό που κάνει είναι εύκολο να ευδοκιμήσει σ’ αυτό το χώρο και να λάβει κάποια καταξίωση; Πάρα πολύ δύσκολο αυτό πράγματι, αλλά ευτυχώς υπάρχει το κοινό που πάντα εκτιμά αυτό που λαμβάνει, αν χαρακτηρίζεται από πάθος και ειλικρίνεια. Άνθρωποι να σε στηρίξουν εμπράκτως και να σε προωθήσουν δεν υπάρχουν πλέον. Από promoters μέχρι παραγωγούς ραδιοφώνου.Και η πρόσβαση στο πιο mainstream κοινό γίνεται έτσι σχεδόν αδύνατη. Εμείς οι TheBitterSweet είμαστε όμως πολύ ευχαριστημένοι και ευγνώμονες για την ουσιαστική ανταπόκριση του κόσμου. Στην εποχή που το internet διαπρέπει μα ταυτόχρονα είναι και χαοτικό και οι παραγωγοί παίζουν κυρίως με λίστες, πόσο εύκολο είναι ένας καλλιτέχνης να ακουστεί και να τον γνωρίσει το κοινό; Σχεδόν ακατόρθωτο, όπως προείπαμε. Ευτυχώς όμως υπάρχουν webradios, η ΕΡΑ και άλλοι περιμετρικοί επαρχιακοί σταθμοί που στηρίζουν συγκινητικά τις Ελληνικές Μπάντες. Τους είμαστε υπόχρεοι. Υπάρχει κάποιο τραγούδι -όχι δικό σας- που δεν λείπει ποτέ από τα lives σας; Συνηθίζουμε να αλλάζουμε συχνά το playlist των διασκευών μας. Σπανίως όμως λείπουν απ’το setlist κομμάτια των PinkFloyd! Τα τελευταία χρόνια παίζουμε σταθερά το JumpingJackFlash. Τυχαία όμως… Ποιος καλλιτέχνης θα σας έκοβε την ανάσα αν σας ζητούσε συνεργασία; Οι Radiohead. Αν είχατε την ευκαιρία να τραγουδήσετε ένα soundtrack ταινίας ποιο θα διαλέγατε; To soundtrack της ταινίας Velvet Goldmine. Περιέχει το κομμάτι που μας “βάφτισε”! Το Bitter-Sweet των RoxyMusic. Θυμάσαι την πρώτη φορά που άκουσες το τραγούδι σου στο ραδιόφωνο; Ήταν Σεπτέμβρης του 2012 και ο Pepper έπαιξε το πρώτο μας single ‘YouDon’tWantMeBabe’!! Δε μπορείτε να ζήσετε χωρίς… Μουσική. Τι αγαπάτε στην Αθήνα; Την ατμόσφαιρα της πόλης. Το γκρι του κέντρου και τις “διαφυγές” των προαστίων. Τι ετοιμάζετε αυτόν τον καιρό; Το τρίτο μας άλμπουμ στο studio και τα πρώτα live για την προώθησή του! Στις 10/12 εμφανιζόμαστε στο LazyClub για πρώτη φορά μετά το Μάρτη του 2020! Σας περιμένουμε.

Το συγκρότημα που μισεί τις ταμπέλες και καταφέρνει με κάθε τους τραγούδι να παρουσιάζει στο κοινό κάτι καινούργιο. Οι ανέμελοι, πρωτότυποι «The Bittersweet» μας συστήνονται και τους γνωρίζουμε καλύτερα.

 

Αρχικά, για να σας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, δώστε μας ένα μίνι ιστορικό της μπάντας. Πότε ξεκινήσατε και πως φτάσατε στο σήμερα.
Ιδρυθήκαμε από το Νικόλα Αλαβάνο στην Αθήνα το 2007. Μετά από πολλά live και χρόνο στο studio, κυκλοφορήσαμε το ντεμπούτο album μας DancingInTheZoo με την EMI το 2012. Ακολούθησαν πολλά live, συμμετοχές σε μεγάλα festivals (Ejekt, Ardas) και το 2019 κυκλοφορήσαμε το 2ο lp μας TheAgeOfNewDelirium. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο studioμιξάροντας το νέο, 3o μας album ‘September’.

 

Τι είναι αυτό που ξεχωρίζεται στα sixties-early seventies μουσικά;
Groups όπως οι PinkFloyd, οι Beatles, οι Stones, οι RoxyMusic, οι VelvetUnderground, οι Genesis, οι Doors, οι LedZeppelin οι Caravan και οι KingCrimson και καλλιτέχνες όπως ο Bowie και oNickDrake. Topsychedelic και progrockmovement και αργότερα την ambient και την punk στα μέσα/τέλη των seventies.

 

Tι ακούτε αυτή την περίοδο;
Robert Wyatt, Nick Drake, Paul Weller, Damon Albarn, Brian Eno, Andres Segovia, Jeff Beck και φυσικά Floyd. Πάντα Floyd.

 

Στα τραγούδια σας πρώτα έρχονται οι στίχοι και μετά κουμπώνει η μουσική ή το αντίστροφο;
Συνήθως το αντίστροφο, αν και δεν υπάρχει ένα ‘composingethic’. Η έμπνευση σε χτυπά ποικιλοτρόπως. Αυτή την περίοδο σκεφτόμαστε περιέργως πρώτα στιχουργικά.

 

Τι αποκομίσατε από όλη αυτή την απαιτητική περίοδο που περάσαμε στα σπίτια μας;
Υπομονή, μελαγχολία, αναπροσαρμογή, επανεκκίνηση και μια νέα αίσθηση στόχευσης και προτεραιοτήτων.

 

Στο τελευταίο σας άλμπουμ οι στίχοι έχουν μια γλυκιά μελαγχολία. Μιλήστε μας για το πως «γεννήθηκε» ο δίσκος αυτός.
Στην πάροδο των τελευταίων 7 ετών, το γκρουπ πέρασε μια “κρίση” και ο ιδρυτής Νικόλας Αλαβάνος ετοίμαζε ένα προσωπικό lp, κυρίως με πειραματική μουσική και μπαλάντες. Ευτυχώς η μπάντα ανασυνετέθη και προέκυψαν κάποιες heavyrock συνθέσεις ως “εορτασμός”. Το νέο album είναι ένα “παιχνίδι αντίθεσης” λοιπόν ανάμεσα σε αυτά τα διαφορετικά στυλ, με πινελιές bittersweet μελαγχολίας/αισιοδοξίας.

 

Εν έτη 2021 κάποιος καλλιτέχνης που αγαπάει πολύ αυτό που κάνει είναι εύκολο να ευδοκιμήσει σ’ αυτό το χώρο και να λάβει κάποια καταξίωση;
Πάρα πολύ δύσκολο αυτό πράγματι, αλλά ευτυχώς υπάρχει το κοινό που πάντα εκτιμά αυτό που λαμβάνει, αν χαρακτηρίζεται από πάθος και ειλικρίνεια. Άνθρωποι να σε στηρίξουν εμπράκτως και να σε προωθήσουν δεν υπάρχουν πλέον. Από promoters μέχρι παραγωγούς ραδιοφώνου.Και η πρόσβαση στο πιο mainstream κοινό γίνεται έτσι σχεδόν αδύνατη.
Εμείς οι TheBitterSweet είμαστε όμως πολύ ευχαριστημένοι και ευγνώμονες για την ουσιαστική ανταπόκριση του κόσμου.

 

Στην εποχή που το internet διαπρέπει μα ταυτόχρονα είναι και χαοτικό και οι παραγωγοί παίζουν κυρίως με λίστες, πόσο εύκολο είναι ένας καλλιτέχνης να ακουστεί και να τον γνωρίσει το κοινό;
Σχεδόν ακατόρθωτο, όπως προείπαμε. Ευτυχώς όμως υπάρχουν webradios, η ΕΡΑ και άλλοι περιμετρικοί επαρχιακοί σταθμοί που στηρίζουν συγκινητικά τις Ελληνικές Μπάντες. Τους είμαστε υπόχρεοι.

 

Υπάρχει κάποιο τραγούδι -όχι δικό σας- που δεν λείπει ποτέ από τα lives σας;
Συνηθίζουμε να αλλάζουμε συχνά το playlist των διασκευών μας. Σπανίως όμως λείπουν απ’το setlist κομμάτια των PinkFloyd! Τα τελευταία χρόνια παίζουμε σταθερά το JumpingJackFlash. Τυχαία όμως…

 

Ποιος καλλιτέχνης θα σας έκοβε την ανάσα αν σας ζητούσε συνεργασία;
Οι Radiohead.

 

Αν είχατε την ευκαιρία να τραγουδήσετε ένα soundtrack ταινίας ποιο θα διαλέγατε;
To soundtrack της ταινίας Velvet Goldmine. Περιέχει το κομμάτι που μας “βάφτισε”! Το Bitter-Sweet των RoxyMusic.

 

Θυμάσαι την πρώτη φορά που άκουσες το τραγούδι σου στο ραδιόφωνο;
Ήταν Σεπτέμβρης του 2012 και ο Pepper έπαιξε το πρώτο μας single ‘You Don’t Want Me Babe’!!

Δε μπορείτε να ζήσετε χωρίς…
Μουσική.

Τι αγαπάτε στην Αθήνα;
Την ατμόσφαιρα της πόλης. Το γκρι του κέντρου και τις “διαφυγές” των προαστίων.

Τι ετοιμάζετε αυτόν τον καιρό;
Το τρίτο μας άλμπουμ στο studio και τα πρώτα live για την προώθησή του! Στις 10/12 εμφανιζόμαστε στο LazyClub για πρώτη φορά μετά το Μάρτη του 2020! Σας περιμένουμε.

Λίνα Καλογερέα

Λίνα Καλογερέα. Το Ρε στο επίθετο με έψιλον. Όλοι το κάνουν λάθος. Μ’αρέσει να γελάω μέχρι δακρύων και να απολαμβάνω ατελείωτους κλαυσίγελους σε περιόδους που το πάτωμα είναι η μόνη παρέα μου. Αγαπώ την πόλη μου γιατί μου θυμίζει λίγο εμένα. Σαν να είμαι απρόσιτη, λίγο Drama Queen, λίγο προστατευτική, πολύ αυθόρμητη, καθόλου λογική, παθιασμένη με ανθρώπους και καταστάσεις. Είμαι εθισμένη στην μουσική και τα γλυκά. Α! Και τον σκύλο μου τον Ζάρκο!

A
A
 Photos
A
 Followers
A
 Following