To κορίτσι που περπατά πάνω σε έναν ουρανό από αστέρια Πέννυ Μπαλτατζή, μας μυεί στον μαγικό, ρομαντικό της τρόπο να βλέπει τη ζωή και να τη ζει με πάθος.

 

Από το 2015 κινείσαι solo. Τι άλλαξε στην Πέννυ Μπαλτατζή από την εποχή των «Penny & The Swingin’ Cats»;
Άλλαξαν πολλά. Κυρίως τα μάτια της. Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται, αφουγκράζεται και αναζητά την ευτυχία.
Έτσι βρήκε και άλλους τρόπους να διοχετεύει, να δημιουργεί και να ξεκουράζει το μέσα της.

 

Πότε κατάλαβες ότι το swing σε διάλεξε να είστε συνοδοιπόροι σε αυτή τη ζωή (και την επόμενη!).
Από πολύ μικρή αυτές οι ενορχηστρώσεις με συγκινούσαν και με ξεσήκωναν!
Θέλω ωστόσο να κάνω κι άλλα πραγματα και να εξελίσσω τον ήχο μου.
Η μουσική και τα βιώματα θέλω να με οδηγούν, και όχι η συνήθεια και η ταμπέλα.

 

Έχεις αναφέρει για τον γάμο το “Μαζί στο σκοτάδι και στο φως. ” Πόσο μεγάλη αλήθεια.
Μαζί. Παντού. Ναι, αλλιώς τι; Δεν ξέρω.
Να κρατιόμαστε από το χέρι και να συμπορευόμαστε. Να δαγκώνουμε τα αγκάθια και να χαϊδεύουμε τα ροδοπέταλα.
Να καταπίνουμε τα πικρά λόγια και να μην τα αφήνουμε να βγουν. Αλλά να μιλάμε για αγάπη και υπομονή. Μοιρασιά και ηρεμία.
Να αφήνουμε λόγια να πέφτουν κάτω και να μη δημιουργούμε λάκκους που θα θάψουν την αγάπη μας.

Όχι, δεν είναι εύκολο. Όχι, δεν είναι απλό.
Θέλει δουλειά. Ενδιαφέρον, θυσία, χρόνο, να κάνεις πίσω και να βλέπεις μπροστά.

 

 

//Θα ήθελα να συνεχίσω με το ίδιο πάθος και να μη φοβάμαι να ξανασυστήνομαι. Να πειραματίζομαι και να φροντίζω το μέσα μουσικό κουτί μου, να ειναι πάντα εμπλουτισμένο και ανανεωμένο.//

 

 

Τι σε ελκύει στις διασκευές; Από την Τρούμπα στην Καστέλλα». Γιατί διάλεξες αυτή τη διαδρομή;
Δεν επιμένω στη διασκευή. Αν ένα τραγούδι το αγαπώ θα το πω και απλά με ένα πιάνο.
Αν βγει με όμορφη και ευφάνταστη διασκευή που του κρατάει την εικόνα αλλά το φρεσκάρει λίγο αυτό είναι το ιδανικό για μένα.
Έγραψα την Τρούμπα γιατί αγαπώ τον Πειραιά. Πολύ. Κι ας μην είμαι από εκεί.
Τρούμπα, Καστέλα.
Μαύρο, άσπρο.
Αλήτικο και φινετσάτο.
Λιμάνι, σαλόνι.
Αντιθέσεις που αγαπώ. Όλα τα στενά κρύβουν θησαυρούς και παράδεισους.
Κι εγώ ερωτεύομαι σε κάθε στενό.

 

Μίλησε μας για το “Κορίτσι” και για το πρώτο προσωπικό σου άλμπουμ που αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα.
Το κορίτσι ήρθε και με βρήκε και γίναμε ένα. Ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος το δημιούργησε και αλήθεια είναι σαν να είναι δικό μου! Θα είναι κι αυτό στο δίσκο. Μαζί με άλλα 8 τραγουδια που γράφω στίχο και μουσική. Εκτός από ένα που υπογράφει στίχο ο Νίκος Μωραίτης.

 

Πιστεύεις ότι το κοινό όσο κι αν σε απογειώνει μπορεί σε μία στιγμή μέσα να γίνει ανθρωποφαγικό;
Δε μπορώ να να το δω αυτό.
Θεωρώ οτι σίγουρα όσο μεγαλώνεις τόσο είσαι πιο εκτεθειμένος στα λόγια τόσο τα καλά όσο και τα άσχημα.
Όμως κρατώντας συνέπεια, αλήθεια και αγάπη νιώθω πως δε μπορεί αυτό να μετεξελίξει κοινό σε ανθρωποφαγικό.

 

 

//Θεωρώ ότι σίγουρα όσο μεγαλώνεις τόσο είσαι πιο εκτεθειμένος στα λόγια τόσο τα καλά όσο και τα άσχημα.//

 

 

Tι ακούς αυτή την περίοδο;
Ακούω απο Τimberlake μέχρι Κiwanuka και Αsaf Αvidan.
Και από Σουγιούλ μέχρι Σπανό και Ζαμπέτα.

 

Εν έτη 2018 κάποιος καλλιτέχνης που αγαπάει πολύ αυτό που κάνει είναι εύκολο να ευδοκιμήσει σ’ αυτό το χώρο και να λάβει κάποια καταξίωση;
Για εμένα δεν υπάρχουν είδωλα.
Δύσκολα ξεχωρίζεις και δυσκότερα διεκδικείς και κατακτάς τα μικρά τετραγωνικά σου στο χώρο.
Γι’ αυτό θέλει δουλειά πολλή.

 

Στην εποχή που το internet διαπρέπει μα ταυτόχρονα είναι και χαοτικό και οι παραγωγοί παίζουν κυρίως με λίστες, πόσο εύκολο είναι ένας καλλιτέχνης να ακουστεί και να τον γνωρίσει το κοινό;
Ναι. Στην εποχή που υπάρχει αυτό και βομβαρδίζεσαι από τις αμέτρητες πλατφόρμες και παράλληλα δεν έχεις το χρόνο να τα αφομιώσεις και να ψάξεις.
Είναι δύσκολο, δεν είναι εύκολο. Θέλει να επενδύσεις χρόνο και χρήμα και να σταθείς και τυχερός!

 

Ποιος καλλιτέχνης θα σου έκοβε την ανάσα αν σου ζήταγε συνεργασία;
Ο Robbin Williams, ο Tony bennet, η Lady Gaga, η Aretha Franklin, ο Stevie Wonder.
Μα αγαπώ τόσους πολλούς!

 

Τι σε εμπνέει να επιλέξεις τους συνεργάτες σου;
Η αύρα τους, η ευγένεια. Η αλήθεια και η ευφυία.

 

Αν είχες την ευκαιρία να τραγουδήσεις ένα soundtrack ταινίας που θα διάλεγες;
Νομίζω όλα του Γούντυ Άλλεν.

 

 

Θυμάσαι την πρώτη φορά που άκουσες το τραγούδι σου στο ραδιόφωνο;
Ντράπηκα. Μου άρεσε! Ένιωσα άβολα αλλά ευχαριστήθηκα κιόλας.

 

Δε μπορείς να ζήσεις χωρίς…
Τον ήλιο.

 

Ο Σταμάτης Κραουνάκης είπε πως ποτέ δεν ξέρεις αν αυτό που γεννάς είναι καλό ή όχι. Αυτή είναι η μαγεία της τέχνης. Συμφωνείς;
Μεγάλη αλήθεια.Σαφώς και συμφωνώ.
Ό,τι γράφουμε έρχεται από μια δεξαμενή εμπειριών, συναισθημάτων, ονείρων, φόβων, επιρροών.
Δεν προλαβαίνεις να επεξεργαστείς, ενθουσιάζεσαι με το δημιούργημα, δε βλέπεις καθαρά.
Περνάνε μέρες. Καιρός. Και πάλι δεν ξέρεις ποιος θα ταυτιστεί και ποιος όχι.

 

Τι αγαπάς στην Αθήνα;
Τα βράδια της.

 

Τι ετοιμάζει η Πέννυ Μπαλτατζή αυτόν τον καιρό;
Τα σκηνικά για τις παραστάσεις μου στο Ρassport Κεραμεικός στις 24 και 31 Μαρτίου.