Γνωρίζοντας την Ουρανία την άκουσα να μιλάει στην καρδιά μου. Ταυτίστηκα, θυμήθηκα, γέλασα και δάκρυσα μαζί. Η “Ουράνια”, Δανάη Μπάρκα μας χαρίζει απλόχερα αλήθεια και ευαισθησία.
Λίγα λεπτά πριν ανέβω στην σκηνή…
Συνήθως προσπαθώ να συγκεντρώνομαι. Μετά πιάνω όποιον βρω μπροστά μου και τον ρωτάω «γιατί κάνω αυτή τη δουλειά αφού είμαι τόσο αγχώδης;», γελάμε, παίρνω μια βαθιά ανάσα και φεύγω. Τώρα στην Ουρανία δεν τολμώ να μην ξεκινήσω αν δεν αγκαλιάσω τον Γιώργο(τον σκηνοθέτη μας).
Έχω ακούσει πολλούς ηθοποιούς να ισχυρίζονται πως στο θέατρο οι πρόβες είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσες από την ίδια την παράσταση! Συμφωνεις;
Είναι πολύ δημιουργική περίοδος αυτή των προβών, είναι αλήθεια. Μέσω του διαβάσματος,των αυτοσχεδιασμών και των συζητήσεων ανακαλύπτεις και μαθαίνεις πολλά πράγματα. Τρομερό συναίσθημα να δημιουργείς ένα χαρακτήρα από την αρχή.
Τι σε γοήτευσε όταν πρωτοδιάβασες το σενάριο του Γεράσιμου Ευαγγελάτου;
Με γοήτευσαν οι πολλές πλευρές που έχει το κείμενο. Με γοήτευσε το γεγονός ότι το ίδιο πράγμα που σε κάνει να γελάς, μπορεί το ίδιο λεπτό να σε κάνει να σοκαριστείς και μετά να κλάψεις. Το κείμενο του Γεράσιμου είναι γεμάτο αλήθεια και η αλήθεια-εκτός του ότι είναι δυσεύρετη- είναι η μόνη που μπορεί να αφυπνίσει και να συγκινήσει κάθε άνθρωπο.
Αγαπημένη ταινία;
Ποτέ δεν θυμάμαι τίτλους! Πάντως μια από τις ωραιότερες ταινίες που έχω δει είναι «ο Αόρατος επισκέπτης» (contratiempo). Με ενθουσιάζει να υπάρχει ανατροπή στην ταινία και να αναρωτιέμαι τι μπορεί να συμβεί.
⇒ Η δύναμη του κειμένου λοιπόν είναι ότι μέσα από την αλήθεια και την ευαισθησία του μπορεί να αγγίξει την καρδιά των θεατών και να τους βάλει σε σκέψεις.
Αν θα έντυνες την ζωή σου με κάποιο soundtrack ταινίας ποιο θα διάλεγες και γιατί;
Ωχ! Τώρα αυτό είναι δύσκολο. Πολύ γρήγορα θα διαλέξω το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό που είναι το “Skyfall” από την ομώνυμη ταινία-James Bond. Πρώτον τρελαίνομαι για την Αdele και δεύτερον νομίζω ότι κάποιες πλευρές μου είναι τόσο εκρηκτικές και τα αντανακλαστικά μου τόσο γρήγορα που θα με χαρακτήριζε μια ταινία δράσης. Βέβαια και η Αμελί μου έρχεται στο μυαλό («Comptine d’un Auntre Ete”) αλλά εντάξει μένω στην πρώτη που επιλογή.
Τι αγαπάς περισσότερο στην Αθήνα;
Αγαπάω τα στενά με τον πολύ κόσμο της. Αγαπάω τους χαμογελαστούς παππούδες που κάνουν περίπατο χέρι χέρι. Αγαπάω τις γειτονιές που όλοι γνωρίζονται και φωνάζουν «καλημέρα» το πρωί. Αγαπάω τις πλατείες που παίζουν ανέμελα τα παιδιά. Αγαπάω τους πεζοδρόμους της που κάνουν ποδήλατο και βγάζουν βόλτα τα σκυλάκια τους οι κάτοικοι της περιοχής. Αγαπάω τα παλιά κτήρια που με κάνουν να φαντάζομαι πόσο ακόμα πιο όμορφη ήταν παλιά αυτή η πόλη. Αγαπάω τους τουρίστες που ενθουσιάζονται με τα πάντα.
⇒ Το κείμενο του Γεράσιμου είναι γεμάτο αλήθεια και η αλήθεια-εκτός του ότι είναι δυσεύρετη- είναι η μόνη που μπορεί να αφυπνίσει και να συγκινήσει κάθε άνθρωπο.
Κι αν είχες την δύναμη τι θα της άλλαζες ;
Δεν θα άλλαζα κάτι στην πόλη. Θα άλλαζα τα μυαλά των ανθρώπων που την κατοικούν. Θα προσπαθούσα να τους αφυπνίσω για να νοιάζονται και να ανησυχούν περισσότερο για τους γύρω τους και κατά συνέπεια για την πόλη .Θα έδινα βαρύτητα στην καθαριότητα και στην ασφάλεια των κατοίκων. Τέλος, νομίζω θα συντηρούσα όλα τα παλιά κτήρια και θα έβαζα ένα νόμο κατά τον οποίο στο κέντρο της Αθήνας θα μπορούσαμε να χτίσουμε μόνο σπίτια με την αισθητική της παλιάς Αθήνας. Μόνο νεοκλασικά, ψηλοτάβανα, με πολλά παράθυρα και κήπους. Γενικά νομίζω θα έβρισκα να αλλάξω διάφορα!
Πώς πολεμάς την απαισιοδοξία της εποχής;
Την απαισιοδοξία την πολεμώ σκεπτόμενη αισιόδοξα. Δεν αφήνω τίποτα και κανέναν να μου μαυρίσει τα όνειρα και την πίστη. Ακόμα και στη μαυρίλα μένω προσηλωμένη στους στόχους μου και συγκεντρώνω όλη την ενέργεια μου εκεί. Μπορεί να ακούγεται κοινότοπο, βαρετό και σχεδόν εκνευριστικό για κάποιους, όμως όταν σκεφτείς θετικά ΠΆΝΤΑ με μαθηματική ακρίβεια κάποια στιγμή ανταμείβεσαι γι αυτό.
Είσαι ευαίσθητος άνθρωπος;
Είμαι. Κάποιες φορές περισσότερο κάποιες λιγότερο. Είμαι περίεργος άνθρωπος αλλά μ αρέσει! Το μόνο που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι πως οτιδήποτε αισθάνομαι το δείχνω όταν μπορώ. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι είναι αδυναμία να μοιράζεσαι τα συναισθήματα σου. Θα πω εκεί που νιώθω ότι «αγαπάω», θα πω «συγνώμη» και θα πω όλα αυτά που άλλοι μπορεί να φοβούνται. Όταν αισθάνομαι, αισθάνομαι βαθιά και αληθινά.
Πως μπορείς να φιλτράρεις τις κακές κριτικές, τα αρνητικά σχόλια και να μη τα αφήνεις να σε επηρεάζουν στην καθημερινότητα σου;
Όπως μπορώ να βάζω τοίχος και στην απαισιοδοξία που σου είπα νωρίτερα. Χτίζω έναν γερό φράχτη γύρω μου σε οτιδήποτε νιώθω ότι λέγεται με κακεντρέχεια. Τις κακές κριτικές τις ακούω και πολλές με κάνουν καλύτερη και μου δίνουν μαθήματα. Όταν όμως κάτι λέγεται απλά για να ειπωθεί και χωρίς επιχείρημα δεν ασχολούμαι καν. Βιώνουμε μια τρομερά μεγάλη ανθρωπιστική κρίση και η κακία αυξάνεται. Προσπαθώ να μην δίνω βάση σε αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν που απλώς κρίνουν για να πουν μια κακία.
⇒ Όλα τα γεγονότα στη ζωή μας έχουν δυο πλευρές. Και στο πιο στενάχωρο παίρνεις μαθήματα, ωριμάζεις αν κρατάς την θετική πλευρά του νομίσματος. Εγώ αυτό ακολουθώ. Προσπαθώ να χαμογελάω και να σκέφτομαι αισιόδοξα.
Ποια είναι η πιο σημαντική εικόνα- στιγμή που κρατάς από την πρώτη σου επαφή με το θέατρο;
Η συνάντηση μου με τον Σταμάτη Φασουλή ήταν απ τις αγαπημένες μου στιγμές μέχρι τώρα. Ο Σταμάτης σε μαθαίνει θέατρο και ζωή μαζί. Δίπλα του γίνεσαι μόνο καλύτερος-σπάνιο και υπέροχο πράγμα. Όμως παρόλα αυτά μέχρι τώρα ήμουν τυχερή στις συνεργασίες μου. Με τη Λινά Ζαρκαδούλα μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω ένα παιδί με αυτισμό-που μου έδωσε πολλά πράγματα και ήταν τρομερή εμπειρία.
Μετά, με σκηνοθέτη τον Γιάννη Μπέζο στην Λυσιστράτη, επίσης ένιωσα τόση ασφάλεια και τόση χαρά. Και τώρα φυσικά με τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο και τον Γιώργο Σουλειμάν ζω την απόλυτη ευτυχία. Νομίζω λοιπόν ότι οποιοσδήποτε στη θέση μου θα αισθανόταν το ίδιο ευγνώμων με εμένα. Το θέατρο είναι δύσκολη δουλειά και όταν στο ξεκίνημα σου βρίσκεσαι ανάμεσα στους καλύτερους του είδους μόνο να χαμογελάς πρέπει. Γι’ αυτό λοιπόν εγώ έχω πολύ μεγάλο απόθεμα χαμόγελου.
Κι αν ζούσες σε μια άλλη εποχή ποια θα ήταν;
Νομίζω τα 60’s με γοητεύουν πολύ. Το στυλ και η φινέτσα της εποχής,τα χρώματα που έχω δει σε βιβλία μόδας και τα ρούχα μου άρεσαν πάρα πολύ. Ακόμα και δυο-τρεις ταινίες που μου έρχονται στο μυαλό είχαν μια αθωότητα και μια αισιοδοξία που μου αφήνει μια πολύ ωραία εικόνα. Υπήρχε ένα λιτό-αυστηρό ύφος με μια τρυφερότητα που μου αρέσει πολύ αυτό.
«Γνωρίζοντας» την Ουρανία την άκουσα να μιλάει στην καρδιά μου σαν να μου θύμισε κάτι από εμένα σε κάποια φάση της ζωής μου. Ταυτίστηκα, θυμήθηκα, γέλασα και δάκρυσα μαζί. Πιστεύεις πως αυτό οφείλεται στην μεγάλη επιτυχία που έχετε ήδη σημειώσει;
Αδιαμφισβήτητα το κείμενο του Γεράσιμου είναι συγκλονιστικό. Ακριβώς επειδή μπορεί να ταυτιστεί ο οποιοσδήποτε άνθρωπος το κείμενο αποκτά άλλο ενδιαφέρον. Κάποιοι επιφανειακά θα δουν κοινά χαρακτηριστικά με την Ουρανία και κάποιοι θα διεισδύσουν βαθύτερα ανακαλύπτοντας πολλές πτυχές του εαυτού τους μέσα από αυτό το κορίτσι.
Η ανεμελιά της, η πίστη στα όνειρα της, το κέφι της αλλά και ο εγκλωβισμός της, η καταπίεση της, η αντίδραση της σε σχέση με τη μαμά της είναι πράγματα που λίγο πολύ όλοι έχουμε αισθανθεί. Θέλει μεγάλο ταλέντο να καταφέρεις μέσα από 20 σελίδες να απευθυνθείς σε τόσο μεγάλη γκάμα ανθρώπων, όπως οι θεατές, και ο Γεράσιμος σίγουρα το έχει αυτό. Η-μέχρι τώρα- επιτυχία λοιπόν (Φτου Φτου!) αυτής της παράστασης έγκειται σε αυτό το γεγονός, αλλά φυσικά και στη σκηνοθεσία, του Γιώργου Σουλειμάν.
• Ο Γιώργος μου πήρε αυτό το υπέροχο κείμενο και του έδωσε ζωή, αναδεικνύοντας σημεία που ούτε είχαμε εντοπίσει κατά την πρώτη ανάγνωση. Με ευαισθησία αλλά και βαρβαρότητα ανά στιγμές ξυπνάνε μέσα στους θεατές μνήμες από δικές τους αντίστοιχες φάσεις της ζωής και γι’ αυτό ταυτίζεται ο καθένας. Είμαι τόσο χαρούμενη που τριγυρνάω ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους που είτε μέσω δουλειάς, είτε στην προσωπική μας ζωή, δεν σταματούν να κατακτούν την καρδιά μου.
Αγαπημένη σου φράση- στιγμή από το έργο;
«Δε θέλω να νιώθω λύπη». Κάθε φορά που ξεστομίζω αυτή τη φράση νιώθω ένα κύμα συμπαράστασης απ τους θεατές, σα να μπλέκονται οι ενέργειες μας και σαν να το λένε κι αυτοί μαζί με εμένα. Ποιος θέλει τη λύπη άλλωστε;
Ουρανια
Θέατρο 104
Ευμολπιδών 41 / Αθήνα
τηλ. 210-3455020
Το τραγούδι “Στην επόμενη ζωή” έγραψε ειδικά για την παράσταση ο Θέμης Καραμουρατίδης σε στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου.
Σκηνοθεσία: Γιώργος Σουλεϊμάν
Ερμηνεία: Δανάη Μπάρκα
Στον ρόλο της Μητέρας ακούγεται η Μαρία Καβογιάννη
Ημέρες και ώρες παραστάσεων :
15/5 21.15
21, 22/5 21.15
28, 29/5 21.15
Δανάη Μπάρκα social media
instagrtam πατήστε εδώ
photo: Πάνος Μάλλιαρης
