Πρωτογνώρισα την ομάδα “Αυτή κι Αυτοί” πέρυσι, στο ίδρυμα Κακογιάννη, με την παράσταση “Την Κυριακή έχουμε γάμο” του Γιάννη Ξανθούλη και με κέρδισαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Φέτος, στον ίδιο χώρο, ανεβάζουν το έργο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη “Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα”. 

Εκτός απο το να δω παρακολουθήσω το τι έχουν δημιουργήσει φέτος, ήθελα και να γνωρίσω την ομάδα και να μάθω κάποια πράγματα γι αυτούς. Κυρίες και Κυριοι, η “Αυτή και Αυτοί”.

 

Πότε ξεκινάνε η “Αυτή κι Αυτοί” και από ποιους αποτελείται η ομάδα;
Ελένη: Η ομάδα μας, η “Αυτή κι Αυτοί” δημιουργήθηκε το 2017, με αφορμή ένα διαγωνιστικό θεατρικό φεστιβάλ, το οποίο είχε την συνθήκη: δύο ηθοποιοί και ένας/μία μουσικός. Έτσι, εγώ ως μουσικός (Αυτή) και ο Σπύρος Αναστασίνης μαζί με τον Αντρέα Ψύλλια ως ηθοποιοί (Αυτοί), αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε το έργο του Αργύρη Εφταλιώτη “Ο Βουρκόλακας”. Αυτό το έργο είναι και η αφετηρία μας. Στην αρχή αυτής της διαδρομής συναντάμε και τον Τάσο Χαλά και οι ” Αυτή κι Αυτοί” γινόμαστε πια τέσσερις.

Ακολουθούν οι παραστάσεις μας “Ο Ζητιάνος” του Ανδρέα Καρκαβίτσα, “Την Κυριακή έχουμε γάμο” του Γιάννη Ξανθούλη και στο σήμερα ερχόμαστε να παρουσιάσουμε το έργο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη “Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα”. Αυτό που μας ενώνει σαν ομάδα είναι το πάθος μας για δημιουργία και έκφραση καθώς και η αγάπη μας για την λογοτεχνία γι’ αυτό και επιλέγουμε συγκεκριμένα την δραματοποίηση λογοτεχνικών βιβλίων, κυρίως από Έλληνες συγγραφείς.

Δουλεύουμε πάντα με ειλικρίνεια και αγάπη απέναντι σε αυτό που κάνουμε και στόχος μας είναι, μαζί και με τους ηθοποιούς που συμπορευόμαστε στις δύο τελευταίες μας δουλειές (Ηρώ Κόκκινου, Πάνος Μαλικούρτης, Τερέζα Καζιτόρη, Γεωργία Σωτηριανάκου, Αλέξανδρο Παυλίδη) να φροντίζουμε να περνάμε καλά και να απολαμβάνουμε όλο αυτό το ταξίδι της δημιουργικής διαδικασίας.

 

Ποια ήταν η ανάγκη για την δημιουργία της ομάδας;
Σπύρος: Να μιλήσουμε στον κόσμο. Να πούμε ιστορίες. Να ψάξουμε. Να μεταφέρουμε ιστορίες άλλων με τα δικά μας μάτια. Να μάθουμε. Να πειραματιστούμε. Να ερευνήσουμε. Να εξελιχθούμε. Και το κυριότερο να παίξουμε.

 

 

Πόσο εύκολο είναι να κρατηθεί καλλιτεχνικά και βιοποριστικά μια θεατρική ομάδα σήμερα;
Γεωργία: Ομολογουμένως είναι δύσκολο. Δύσκολα θα εμπιστευτεί κάποιος μια θεατρική ομάδα που απαρτίζεται από νέους ηθοποιούς και μουσικούς, οι επιχορηγήσεις βοηθούν αλλά δύσκολα δίνονται! Καλούμαστε λοιπόν όλοι μας, παράλληλα με τις όποιες δουλειές μας, που κατά βάση, καλύπτουν τον βιοπορισμό μας, να βρούμε τον χρόνο και την σωματική διάθεση, γιατί η ψυχική είναι πάντα εκεί, να ικανοποιήσουμε την πηγαία μας ανάγκη για έκφραση και καλλιτεχνική δημιουργία.

Έχω την τύχη να ανήκω σε αυτή την ομάδα που απαρτίζεται από ανθρώπους που αγαπάνε, πιστεύουν και εμπιστεύονται αυτή την δημιουργική διαδικασία, τόσο ώστε να ξεπερνιούνται πολλά εμπόδια εκ των οποίων και τα οικονομικά, καθότι πολλά αν όχι όλα τα έξοδα καλύπτονται από τα μέλη της. Εννοείται χωρίς αυτό να είναι παράγοντας για οποιαδήποτε έκπτωση στη δουλειά μας. Στόχος μας είναι να κερδίσουμε ψυχικά τον κόσμο που θα έρθει να μας δει συνδράμοντας με το εισιτήριό του, έχοντας δώσει τον καλύτερό μας εαυτό για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Αλέξανδρος: Κάθε άλλο παρά εύκολο. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει θεατρική ομάδα που να αποσκοπεί στο να εξασφαλιστεί βιοποριστικά. Κι όμως υπάρχουν τόσες, μιας και υπάρχει μεγάλη ανάγκη να εκφραστούν καλλιτεχνικά. Οπότε αυτά τα δύο, θα έλεγα ότι “εξισώνονται”. Ωστόσο δεν είναι τόσο απλό. Για να υπάρξει μια ομάδα χρειάζεται άπλετος προσωπικός χρόνος από όλα τα μέλη, υπάρχουν έξοδα όπου συνήθως καλύπτονται από το προσωπικό υστέρημα του καθενός. Για αυτό θαυμάζω που οι “Αυτή κι Αυτοί” προϋπάρχουν 7 χρόνια από την συνάντηση μας.

 

Φέτος ανεβάσατε το έργο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη “Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα”. Ποια ήταν τα κριτήρια για την επιλογή του έργου;
Αντρέας: Το πρώτο κριτήριο επιλογής, το παρθένο και αυθόρμητο, είναι διαβάζοντας ένα λογοτεχνικό βιβλίο, ασυναίσθητα να μου έρχονται εικόνες στο μυαλό. Πρώιμες, ακατέργαστες, αλλά να έρχονται σκηνικές εικόνες. Με τον Θεοτόκη, από την πρώτη ανάγνωση που έκανα το καλοκαίρι στις διακοπές, έλαβα τροφή. Φαντάστηκα κάποιες σελίδες στημένες θεατρικά. Κατάλαβα ότι κάτι έχουμε εδώ.

Στη συνέχεια, τελειώνοντάς το, είδα ότι περνάει και το επόμενο κριτήριο, που είναι αν έχει να πει κάτι η ιστορία. Και όχι απλά λέει, αλλά είναι εκπληκτικό το πόσο βαθιά διεισδύει στην ανθρώπινη ψυχή, στα σκοτάδια της, αναδεικνύει τα σκότη που υπάρχουν και τα παραθέτει μέσω μιας πολύ απλής κοινότυπης ιστορίας. Η διαχρονικότητα του κειμένου του Θεοτόκη ήταν η υπέρτατη πρόκληση να μπορέσει αν αποδοθεί ευφάνταστα και χωρίς να αλλοιωθούν αυτά που θέλει να πει.

 

 

Σε έναν θεατρικό χειμώνα με τις περισσότερες θεατρικές παραστάσεις από ποτέ – ξεκινάτε με sold out. Πώς το καταφέρατε;
Αφροδίτη: Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ συγκινητικό αυτό που συμβαίνει ακριβώς σε ένα χειμώνα με τόσες θεατρικές παραστάσεις. Τον κόσμο της η ομάδα τον έχει χτίσει όλα αυτά τα χρόνια και μόνο ευγνωμοσύνη μπορούμε να νιώσουμε που κάθε χρόνο μας αναζητά όλο και περισσότερο κόσμος. Η αλήθεια είναι ότι πέρυσι με το έργο του Γιάννη Ξανθούλη “Την Κυριακή έχουμε γάμο”, καταφέραμε και τους πήραμε μαζί μας στο ταξίδι, οπότε φέτος νομίζω μας περίμεναν για να δούνε που θα τους πάμε. Ελπίζουμε να τους ανταμείψουμε και να συνεχίσουμε να το κάνουμε.

Τάσος: Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ όμορφο να βλέπεις πως η δουλειά σου έχει αποδοχή. Η σχέση μας με το κοινό είναι κάτι που χτίζεται χρόνο με το χρόνο, παράσταση με την παράσταση. Προσπαθούμε να προσφέρουμε σε όποιον έρχεται να μας παρακολουθήσει, κάθε φορά και κάτι διαφορετικό. Ενώ θέλουμε να διατηρήσουμε την ταυτότητα μας, φροντίζουμε ώστε κάθε δουλειά μας να δημιουργεί στο θεατή νέες προσλαμβάνουσες. Άλλες φορές απευθύνεται στη φαντασία του, άλλες στο συναισθηματικό του κόσμο, άλλες στο να θέτει υπό ερώτημα την αντίληψη του για τον κόσμο ή και όλα αυτά μαζί.

Αυτό σε συνδυασμό με την διαφορετική προσέγγιση κάθε κειμένου ως προς την παρουσίασή του (υποκριτικά, σκηνοθετικά κλπ), αλλά και την συνεχή προσέλευση νέων αλλά και παλαιότερων θεατών, δείχνει ότι μάλλον η προσπάθεια μας αυτή λειτουργεί.

 

Αν και στην αρχή της θεατρικής σεζόν, ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια της ομάδας;
Τερέζα: Η ομάδα Αυτή κι Αυτοί, εργάζεται στοχευμένα πάνω στη δραματοποίηση λογοτεχνικών έργων και τα ντύνει με σκηνική σωματικότητα και ποιητικότητα. Ο στόχος είναι σίγουρα να υπηρετήσουμε την τωρινή παράσταση “Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα” για όσο θα παίζεται αλλά εννοείται ότι η επόμενη δουλειά θα είναι δραματοποίηση κάποιου λογοτεχνικού έργου και δωσμένο σε έναν συνδυασμό σωματικού θεάτρου, ζωντανής μουσικής και συμβολισμού.

 

 

Κωμωδία ή δράμα και γιατί;
Ηρώ: Να παρακολουθώ σίγουρα δράμα. Πας χωρίς προσδοκίες ότι θα γελάσεις, χαλαρώνεις και αφήνεσαι ευκολότερα στο συναίσθημα. Να παίζω μάλλον κωμωδία. Δυσκολότερο είδος αλλά το γέλιο είναι μεγάλος εθισμός.
Πάνος: Αναλόγως το δράμα και αναλόγως τη κωμωδία! Και στο γιατί; Θα σου πω άλλο ένα “αναλόγως”…τον σκηνοθέτη!

 

Τι είναι ηθοποιός;
Ελένη: Εξερεύνιση, δημιουργία.
Σπύρος: Μεταμόρφωση.
Γεωργία: Ψυχή, ανάγκη, έκφραση.
Αλέξανδρος: Άλλος ένας άνθρωπος.
Αντρέας: Φαντασία, ταξίδι, κοσμοπλάστης.
Αφροδίτη: Αλληλεπίδραση, ρυθμός.
Τάσος: Άνθρωπος, πρίσμα, εργάτης.
Τερέζα: Φοράς άλλους ανθρώπους.
Ηρώ: Παιχνίδι, ανακάλυψη.
Πάνος: Μια δύσκολη επιλογή!
Βαγγέλης: Πολιτισμός, δημιουργία.

 

Μια ευχή για το τέλος.
Βαγγέλης: Η ομάδα μας “Αυτή κι Αυτοί” με έναν συνεχή αγώνα από το 2017 μέχρι σήμερα, χαρακτηρίζεται από την πρώτη κιόλας παράσταση με εξέλιξη προς το καλύτερο. Εύχομαι ο δρόμος να παραμείνει πάντα φωτεινός και ανοδικός με πολλές παραστάσεις, χαμόγελα, αισιοδοξία και δημιουργία.