Ο Aνδρέας Γ. Ανδρέου έχει σπουδάσει στην Royal Academy of Dramatic Art, στο King’s College London, ενώ έχει παρακολουθήσει σεμινάρια και εργαστήρια θεατρικής πρακτικής με τους I. Rickson, S. Holmes, Δ. Δημητριάδη, Α. Αζά κ.α.

Είναι μέλος του Young Vic Directors Programme, του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, συνεργάζεται με τους Rimini Protokoll και είναι συνιδρυτής της Extravagant Union.

Ο Aνδρέας Γ. Ανδρέου, λίγο πριν το ανέβασμα της παράστασης “Ένας Αριθμός” στο Bios, μιλάει στο UrbanLife.gr για την παράσταση, τα επόμενα του σχέδια και προσπαθούμε να τον γνωρίσουμε καλύτερα. 

 

Πρώτη σου δουλειά – καθαρά δική σου – στην Ελλάδα και είναι συνεργασία με το Εθνικό και το έργο «ο Θάνατος μου ή με θαυμάζουν, είπαν». Βουτιά στα βαθιά από την πρώτη συνεργασία θα το έλεγε κανείς;
Η παράσταση δόθηκε αρχικά στην Royal Academy of Dramatic Art του Λονδίνου, όπου και αποτέλεσε διπλωματική μου εργασία. Έπειτα, η καλλιτεχνική διεύθυνση της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου επέλεξε να την εντάξει στις Εκδηλώσεις Ανοιχτής Σκηνής. Κατόπιν εντάχθηκε ως ελληνική συμμετοχή – εκπροσώπηση στις δράσεις της Ένωσης Θεάτρων της Ευρώπης. Ούτε βαθιά ούτε ρηχά. Ήταν αυτό που ήταν, και με έφερε κοντά σε δημιουργικούς συνεργάτες από πολλές χώρες με τους οποίους είμαστε ακόμα σε επαφή και αλληλεπίδραση.

 

Έχεις ένα δυνατό βιογραφικό, που ίσως να είναι και «φορτωμένο» για τα ελληνικά δεδομένα! Έχεις σκεφτεί να φύγεις μόνιμα εξωτερικό;
Από μικρός ταξίδευα πολύ. Σπούδασα και έζησα στο Λονδίνο για πέντε χρόνια και έχω περάσει λόγω δουλειάς σημαντικά χρονικά διαστήματα στη Γερμανία. Ιδανικό για μένα θα ήταν να μπορώ να κινούμαι μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού. Σε κάθε περίπτωση θέλω οι κινήσεις μου να είναι στοχευμένες. Δυσκολίες υπάρχουν παντού, αν αυτό εννοείς, παντού όμως το αίτημα είναι το ίδιο: να κάνεις τη δουλειά σου.

 

Από το 2016 συνεργάζεσαι με τους Rimini Protokoll μια ιδιαίτερη ομάδα καλλιτεχνών! Μίλησέ μας λίγο γι αυτή τη σχέση!
Στην καλλιτεχνική διεύθυνση της Πειραματικής Σκηνής οφείλεται και αυτή η συνεργασία. Τους ευχαριστώ, διότι η γνωριμία μου και η σχέση μου με τους Rimini Protokoll, και συγκεκριμένα με τον Daniel Wetzel, μου χάρισε ανεκτίμητες εμπειρίες σε πολλές χώρες. Εργάστηκα με τους πιο αντισυμβατικούς όρους σε πόστα που δεν ήξερα ότι θα μπορούσαν ποτέ να συνδεθούν με το θέατρο – και εξακολουθώ.

Αυτόν τον καιρό συμμετέχω στο «Bubble Jam» που παίζεται μέχρι την άνοιξη στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση. Πρόκειται για μία διαδραστική σκηνική-τεχνολογική εγκατάσταση για εφήβους. Παράλληλα συμμετέχω στο Apparat Athen, έναν καινούργιο χώρο δράσεων, προβών και εκπαίδευσης, που φιλοδοξεί να εστιάσει στη σύζευξη θεάτρου και τεχνολογίας.

 

Ταυτόχρονα είσαι μέλος και συνιδρυτής της ομάδας Extravagant Union! Μίλησέ μας γι αυτή την ομάδα!
Η ομάδα δημιουργήθηκε από τη Γαλλίδα σκηνοθέτιδα και ηθοποιό Zoé Lemonnier και εμένα κατά τη διάρκεια των σπουδών μας στο Λονδίνο. Αποτελεί προσπάθεια ευρύτερης, πανευρωπαϊκής συνεργασίας. Παρουσιάσαμε παραστάσεις στην Αθήνα, τη Σόφια, τη Λυών και το Παρίσι. Επί της παρούσης εργαζόμαστε πάνω σε ένα καινούργιο θεατρικό έργο που έγραψε για μας ο Δημήτρης Δημητριάδης. Είναι μεγάλη η τιμή, η πρόκληση και η ευθύνη.

 

Σκηνοθεσία, υποκριτική, μετάφραση, γράψιμο και πολλοί ακόμα τρόποι έκφρασης! Με ποιο είδος καταφέρνεις να εκφραστείς περισσότερο ή ακόμα και να ταυτιστείς;
Με εκείνο που με εκφράζει τη συγκεκριμένη στιγμή. Θα έλεγα ότι κυρίως με αφορά η σκηνοθεσία, έχω όμως ασχοληθεί και με τους υπόλοιπους τομείς που αναφέρεις. Με απασχολεί το θέατρο ολιστικά, γι’ αυτό και έχω εργαστεί σε σύγχρονα και αρχαία έργα, σε παραστάσεις όπερας, μουσικού θεάτρου, παιδικού θεάτρου, ντοκουμεντάζ κ.ά.

 

Έχεις ελεύθερο χρόνο; Ποτέ; (χεχε)
Ο χρόνος εργασίας μου μοιράζεται ανάμεσα σε πρόβες, παραστάσεις, καθώς και τη διδασκαλία της θεατρικής ομάδας Γυμνασίου-Λυκείου της Ερασμείου Ελληνογερμανικής Σχολής. Η τελευταία, μάλιστα, είναι μια όμορφη εμπειρία μέσα από την οποία συνειδητοποιώ σταθερά πως η διδασκαλία είναι – αναγκαστικά – αμφίδρομη. Η υπόλοιπη ζωή μου και ο ελεύθερος χρόνος (που, ναι, υπάρχει) επανατροφοδοτεί την εργασία μου. Βέβαια, δεν νιώθω ότι ζω για να δουλεύω. Το αντίθετο.

 

Υπάρχει κάποιο έργο που θα ήθελες να «παρουσιάσεις» μέσα από μια δική σου σκηνοθετική καθοδήγηση;
Με τον έναν τρόπο ή με τον άλλον, έχω τρία με τα οποία θα ασχολούμαι από τώρα έως το καλοκαίρι. Ας ξεμπερδέψω πρώτα με αυτά και βλέπουμε.

 

Πηγαίνεις θέατρο; παρακολουθείς τα θεατρικά δρώμενα;
Φυσικά. Αν δεν βλέπεις, πώς μαθαίνεις; Βέβαια, υπάρχει και η εξής ατάκα που άκουσα για ένα άλλο επάγγελμα: «Καλός μουσικός είναι εκείνος που τη βαριέται και λίγο τη μουσική». Κατάλαβες. Οφείλεις να παρακολουθείς τι γίνεται στη δουλειά σου, τα ερεθίσματα που την τροφοδοτούν όμως δεν εκπορεύονται αποκλειστικά από αυτήν.

 

Ποιο όνομα γυναίκας ή άντρα ηθοποιού θα σε έκανε να αγχωθείς περισσότερο, αν έπρεπε να τον/την σκηνοθετήσεις σε ένα επόμενο έργο;
Κάθε καινούργια συνεργασία εμπεριέχει το απρόβλεπτο. Δεν ξέρω όμως αν το άγχος είναι η σωστή διατύπωση. Το αίσθημα ευθύνης είναι κάθε φορά το ίδιο ανεξαρτήτως του ποιον έχεις απέναντί σου. Θαυμάζω αρκετούς ηθοποιούς – θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω έναν.

 

 

Ας μιλήσουμε για το έργο Ένας Αριθμός, που θα ξεκινήσει στο bios! Τι θα δούμε;
Το έργο υπογράφει μία από τις σημαντικότερες θεατρικές συγγραφείς της αγγλικής γλώσσας, η Caryl Churchill. Πρόκειται για μία αλληγορία πάνω στη σχέση πατέρα-γιου, την ενηλικίωση και την αμφισβήτηση. Ξεκινά από μία ακραία ιδέα, το ενδεχόμενο της ανθρώπινης κλωνοποίησης, όμως δεν αποτελεί επιστημονική φαντασία. Χρησιμοποιεί το εύρημα για να δημιουργήσει μία καίρια θεατρική συνθήκη που να μιλά για τα συγκεκριμένα θέματα, τα οποία μας αφορούν όλους.

Ένας πατέρας αποκτά τη δεύτερη ευκαιρία ως γονιός με το ίδιο (γενετικά) παιδί. Όχι όμως χωρίς συνέπειες. Συνεργάτες σε αυτή την παράσταση ο Λεωνίδας Κακούρης στον ρόλο του πατέρα και ο Έκτορας Λιάτσος, που ερμηνεύει τους γιους. Μαζί, οι Ματίνα Μέγκλα (σκηνογραφία-ενδυματολογία) και Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου (φωτισμοί).

 

Πέρα από τα καλλιτεχνικά που δείχνουν ότι είναι μια γεμάτη ατζέντα! Πώς είναι ένα δικό σου 24ωρο με ρεπό;
Όπως κάθε ανθρώπου.

Περίγραψέ μου τον εαυτό σου σε μια παράγραφο!
Αδύνατον.

 

Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε 5 χρόνια από τώρα;
Με την ίδια περιέργεια και με την ίδια διάθεση να μαθαίνει και να ανακαλύπτει. Έτσι με φαντάζομαι σε πέντε χρόνια από τώρα, σε δέκα, σε είκοσι…

 

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; τι να περιμένουμε μέσα στο 2019;
Η παράσταση «Ένας Αριθμός» κάνει πρεμιέρα στο Bios στις 21 Ιανουαρίου. Τον Φεβρουάριο πιάνουμε δουλειά με την Extravagant Union πάνω στο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη και τον Μάιο κάνει πρεμιέρα μία εργασία που σκηνοθετούμε μαζί με την Ματίνα Μέγκλα πάνω στο έργο της Marguerite Yourcenar. Θα ανακοινωθούν όλα εν καιρώ.

 

Τι εύχεσαι για τη χρονιά που ξεκίνησε;
Ανοιχτό ορίζοντα και δημιουργική στάση. Σε όλα.

 

Στοιχεία της παράστασης εδώ