Δεν αντέχω άλλο Τασία μου. Μην μου μιλάς. Μη με διακόπτεις σου λέωωωωω … Το πήρα απόφαση και δεν θα με μεταπείσει ΚΑ-ΝΕ-ΝΑΣ. Άσε με αγάπη μου σου λέω .. Μα να μου την λέει η Φιλίτσα, φάτσα κάρτα μες τα μούτρα μου, για το κλιματιστικό που πήρα;! Η Φιλίτσα;! Που όταν πήρα εγώ τάπερ στο σπίτι μου, δεν ήξερε ακόμα τι είναι το αντικολλητικό τηγάνι;! Σε παρακαλώ αγάπη μου .. Να την έβλεπες με τι ύφος μου έλεγε για το δικό της κλιματιστικό, να ‘σουν από μία μεριά να την πετάξεις και τα 24.000 BTU να νιώσει μία και καλή το ψύχος στο πετσί της. Το ΑΠΟΛΙΘΩΜΑ! Που ακόμα απορώ γιατί δεν έχει έρθει η Αρχαιολογική Υπηρεσία να την χαρακτηρίσει διατηριταίο μνημείο! Εντάξει, είχε την πλάκα του το τηλεφώνημα στην Υπηρεσία, γιατί όσο να’ναι το ευχαριστήθηκα το σκηνικό που έζησα καθώς έπινα τον ελληνικό μου στο μπαλκόνι. Ήταν την προηγούμενη Παρασκευή, 08:30 το πρωί. Είχα βάλει τις μπάμιες στη χύτρα, ξέρεις με τις πατατούλες τους, τα μυρωδικά τους και είχα φτιάξει τον ελληνικό μου και τον απολάμβανα στο μπαλκόνι με μία κουταλιά από το βύσσινο γλυκό που είχα φτιάξει τις προάλλες. Ξαφνικά, μέσα στην ησυχία της γειτονιάς, εμφανίζονται 5 μαύρα αυτοκίνητα με τις σχετικές πινακίδες της Υπηρεσίας και σταματάνε έξω από το σπίτι της. Πως έγινε τώρα θα μου πεις το θαύμα και στη γειτονιά μας πάρκαραν με την μία 5 αυτοκίνητα, Παρασκευή πρωί, δεν ξέρω Τασία μου. Πάντως, απ’ότι μου είπαν, εγω δεν είδα κάτι, είχαν τοποθετήσει πριν 2 ημέρες τους κόκκινους κώνους για κάτι έργα που θα γίνονταν στην είσοδο του σπιτιού της και πως έτυχε, εκείνο το πρωινό έλλειπαν! Τι να πω Τασία μου;! Χέρι ανθρώπινο ήταν παιδί μου, στο λέω εγώ. Δεν εξηγείται αλλιώς!
Περίμενε λίγο να βάλω λίγη Voltaren στον ώμο μου, γιατί με αυτή την υγρασία και κάτι γλάστρες που μετέφερα την πρηγούμενη εβδομάδα, με έχει πεθάνει στους πόνους. Τι ποιες γλάστρες Τασία μου;! Με τα χρυσάνθεμα βρε Τασία μου! Που είναι; Δεν άντεξαν Τασία μου και ξεράθηκαν .. Ναι. Και τι σου έλεγα; Α, για το ντου της Υπηρεσίας. 3 ώρες Τασία μου να ψάχνουν το σπίτι από την σοφίτα μέχρι το υπόγειο! Ακόμα και το καταφύγιο της κατοχής άνοιξαν μπας και βρουν τίποτα. Τίποτα όμως Τασία μου! Η δε Φιλίτσα να έχει τρελαθεί. Να διαβάζει ξανά και ξανά το χαρτί της έρευνας και να μην το χωράει ο νους της! Μέχρι που με βλέπει στο μπαλκόνι να κρυφογελάω. Αυτό ήταν. Θυμάσαι τη δολοφονική ματιά της Σάντρας στη Βίρνα στο 458ο επεισόδιο της Λάμψης;! Αυτό. Αλλά εγώ κυρία: γουλιά γουλιά τον ελληνικό μου και απολάμβανα το γλυκό βύσσινο. Με είχε καταλάβει αγάπη μου. Αλλά καλά να πάθει. Όταν αυτή είχε φωνάξει την Πυροσβεστική και μου είχαν κάνει το σπίτι μου ένα με τον Κηφισσό, γιατί “κάποια” στη γειτονιά, τους είχε πάρει για φωτιά, ξέρεις πως το ευχαριστιόταν;! 5.000 ευρώ μου στοίχισαν πάτωμα-κουζίνα και εσωτερικά κουφώματα. Θυμάσαι το γέλιο της Soraya όταν είχε βάλει φωτιά στη καλύβα να κάψει την Μαρία της Γειτονιάς στο τελευταίο επεισόδιο; Αυτό ακριβώς το γέλιο άκουγα από το σπίτι της και ας είχε κλειστά τα παράθυρά της! Ακόμα το θυμάμαι Τασία μου και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Τώρα όμως θα μου το πληρώσει. Και με το παραπάνω! Πατωματζή εγώ; Πολιτικό Μηχανικό αυτή! Τι θα κάνω; Το ξέρεις ότι όταν έκλεινε το πίσω μπαλκόνι της δεν το είχε τακτοποιήσει στην πολεοδομία; Βέβαια .. Και δεν μιλάμε για ένα μπαλκόνι 1X1. Εδώ μιλάμε για 20 τετραγωνικά μπαλκόνι αγάπη μου! Το έχει κλείσει και έχει φτιάξει το τρίτο δωμάτιο για το πιάνο. Γιατί στο γραφείο του άντρα της δεν είχε τον κατάλληλο χώρο να παίξει. Τώρα, κάθε απόγευμα μου το παίζει Μπετόβεν η βλαχάρα. Το τσόκαρο. Ετοιμάσου την Πέμπτη το πρωί για καφέ και γλυκό του κουταλιού στο μπαλκόνι μου. Θα έχει και το αεράκι του .. Θα το απολαύσουμε Τασία μου!
