Αν είχε φωνή, θα περίμενα να μου απαντήσει.

«Πώς την παλεύεις μέσα τόσα χρόνια;».

«Πώς και δεν σου έχει σαλέψει;».

«Δώσε μερικά tips για τον ισόβιο εγκλεισμό».

Εγώ τη ρωτάω, εκείνη γλείφεται.

Εγώ παστώνομαι με αντισηπτικό και η αγάπη μου λούζεται στο Γουαδαλκιβίρ.

Αλλά σκέφτομαι, «έτσι, ήταν πάντα;».

Όχι. Θα πέρασε και η ίδια από πολλαπλά στάδια μέχρι να πέσει σε νιρβάνα.

Δεν εικάζω, το ξέρω εκ των έσω.

Μέχρι εκείνη να συνηθίσει το «έσω», εγώ κόντευα να βγω απ’ έξω.

Να μου κάνουν έξωση.

Να μου δώσουν το χώμα της στο χέρι.

Να ψάχνω ελεύθερο παγκάκι για να εγκατασταθούμε.

Και κυρίως τροφή.

Γιατί έτσι όπως καλόμαθε η πριγκηπέσσα, εγώ θα έπρεπε να κυνηγήσω ποντίκια.

 

Το ένστικτο δεν είναι διαχειρίσιμο.

Όταν γεννιέσαι με αυτό, το κουβαλάς ως προίκα εφ’ όρου ζωής.

Το παιδί θα παίξει, θα τρέξει, θα λερώσει, θα κάνει ζημιές.

Ομοίως και το γατί.

Θα παίξει, θα τρέξει, θα χύσει καφέδες, θα κατεβάσει και τις κουρτίνες.

Αν δεν κατεβάσει τις κουρτίνες, θα σου κατεβάσει τη μούρη.

Θα το κάνει κι αυτό. Στην αρχή. Είναι η πρώτη αντίδραση.

Η γάτα όπως και ο άνθρωπος είναι από τη φύση τους ανυπότακτα ζώα.

Σόρι… όντα.

 

Θέλουν την ελευθερία τους. Να νιώθουν ότι ο κόσμος τους ανήκει.

Δεν είναι εύκολο να τα κλείσεις στους τέσσερις τοίχους.

Ανατρέπονται οι ισορροπίες. Παραμονεύουν κίνδυνοι. Ακολουθούν συνέπειες.

Η γάτα ακονίζει τα νύχια της σε έπιπλα και κάσες. Εσύ τρως τα δικά σου.

Η γάτα μαδάει σαν πικέ κουβερτούλα. Εσύ γίνεσαι σαν τον τραγουδιστή των Boney M.

Η γάτα βρίσκεται σε οίστρο. Εσύ της κάνεις συμπαράσταση. Και υποβολείο.

Η γάτα χτυπιέται στο παράθυρο. Εσύ χτυπιέσαι στο πάτωμα σαν το χταπόδι.

 

«Υιοθέτησε καινούριες συνήθειες», σου είπαν.

Τελευταία άφησες τη γυμναστική, αλλά ξέμεινες από επιλογές.

Στραβώθηκες στο Netflix.

Είδες ό,τι παράσταση ανέβηκε τα δέκα τελευταία χρόνια.

Έπλυνες τα πιάτα στον νεροχύτη.

Τι άλλο;

Πλακώνεσαι στους κοιλιακούς. Όσους βλέπει ο personal trainer.

Ο κυριούλης στο YouTube δε σε βλέπει. Μπορείς να κλέψεις και περισσότερους.

 

Εσύ καις καμιά θερμίδα. Η γάτα ανάβει τα μάτια της κουζίνας και καίει το διαμέρισμα.

Εσύ πηδάς σκοινάκι -μόνο αυτό μπορείς για την ώρα- η γάτα τραβάει το σκοινάκι.

Ξαπλώνεις στο πάτωμα. Όχι για διατάσεις. Έπεσες.

Θαυμάζεις την καθαριότητα στα πλακάκια. Μόνο εσύ έλειπες από αυτά.

Βάζεις σκούπα να μαζέψεις χνούδια και τρίχες, η γάτα δαγκώνει τη σκούπα.

Ρίχνεις τα σκουπίδια στη σακούλα, η γάτα σκίζει τη σακούλα, τα σκουπίδια σκορπίζονται.

Αλλάζεις σεντόνια στο κρεβάτι, η γάτα το γιορτάζει με ένα πεντάλεπτο ξύσιμο.

 

Λούπα. Η μέρα της μαρμότας.

Εσύ σφαδάζεις από πονόδοντο, η γάτα ροχαλίζει βλέποντας το δέκατο όνειρο.

Ο νιπτήρας στο μπάνιο βουλώνει, το χώμα της γάτας γεμίζει.

Πας στο σούπερ-μάρκετ και ψάχνεις γνωστούς με το κιάλι.

Η γάτα στήνεται στο περβάζι και καλημερίζει όλους τους γείτονες.

«Γεια σου ψιψινάκι! Τι κάνεις; Πρόσεχε μη πέσεις. Μη σε χάσει ο μπαμπάς σου».

Στη γάτα όλοι μιλάνε. Στον μπαμπά της όχι.

Η γάτα δεν μεταδίδει τον ιό. Ο μπαμπάς της μπορεί.

Εσύ φοράς γάντια για μη φέρεις μικρόβια. Η γάτα σου φέρνει τις μύγες στο κρεβάτι.

Εσύ συλλέγεις θεατρικά προγράμματα και βιβλία. Η γάτα μαζεύει έντομα.

Εσύ βράζεις στο ζουμί σου. Η γάτα απολαμβάνει τον ήλιο στο παράθυρο.

Εσύ λαχταράς μία μπεργκερούμπα με πατάτες τηγανιτές.

Κανονικές πατάτες, όχι αυτές που επιχείρησες να φτιάξεις με συνταγή του Πετρετζίκη.

Η γάτα σου ορέγεται τα πουλάκια που τιτιβίζουν απ’ το απέναντι τοιχάκι.

Εσύ βαράς ενέσεις. Η γάτα βαράει εσένα, όταν προσπαθείς να τη βάλεις μέσα.

 

Δύσκολοι καιροί για εγκλεισμό.

Αλλά η γάτα δε χαμπαριάζει. Παριστάνει ακόμα την Ιουλιέτα. Και το απολαμβάνει.

Ενώ εσύ αισθάνεσαι σαν φυλακισμένη του «Locked Up».

Ετοιμάζεις σχέδιο απόδρασης. Πρέπει να ξεγλιστρίσεις σαν γάτα.

 

Η γάτα σου θα ακολουθήσει; Χλωμό το κόβω.

Γιατί να το κάνει; Συνήθισε.

Περνάει «ζωή και… γάτα».

Μήπως να το δοκιμάσω;