Η Ελλάδα τείνει να γίνει η χώρα του σουρεάλ. Η χώρα μας είναι διαχρονικά η πατρίδα της αντίδρασης, της υστέρησης και της ακαμψίας , τουλάχιστον όσο αφορά την οποιαδήποτε μεταρρύθμιση η οποία εξυπηρετεί την πραγματικότητα ή αποτελεί προϋπόθεση ρύθμισης της αγοράς.
Παρακολουθήσαμε τα πρόσφατα επεισόδια στην πλατεία Συντάγματος με τους οδηγούς ταξί και τον οδηγό της UBER. Όταν κάτι το οποίο, αποδειγμένα, εξυπηρετεί τους πολίτες σε τόσες άλλες χώρες του κόσμου, έρχεται να επιχειρήσει σε ελληνικό έδαφος, θα πρέπει να περάσει από ιδιαίτερους και πολύ ελληνικούς «σκοπέλους». Αυτό που γνώριζα πάντα ως οικονομολόγος είναι ότι η ζήτηση και οι επιθυμίες του καταναλωτικού κοινού είναι εκείνα που καθορίζουν το τελικό προϊόν ή την υπηρεσία που προσφέρεται. Ειδικότερα σε εποχές πλήρως παγκοσμιοποιημένες, οι τάσεις που έρχονται από το εξωτερικό τείνουν να γίνουν μοντέλα κατανάλωσης και επικρατούν. Καλώς ή κακώς η πληροφορία κινείται ταχύτατα, οι πολίτες – καταναλωτές ανταποκρίνονται και οι επαγγελματίες οφείλουν να προσαρμόζονται, να σκέφτονται έξυπνα και να διαφοροποιούνται.
Αν η UBER λειτουργεί παράνομα (όπώς ισχυρίζονται οι οδηγοί ταξί που διαμαρτύρονται) ή όχι στην Ελλάδα είναι θέμα της ευνομούμενης πολιτείας να το ρυθμίσει, όπως γίνεται και στις λοιπές χώρες που δραστηριοποιείται η επιχείρηση. Δεν είμαι νομικός για να αξιολογήσω το θεσμικό πλαίσιο και τη νομοθεσία που διέπει την απελευθέρωση της υπηρεσίας της μετακίνησης αλλά γνωρίζω πολύ καλά πως η χειραγώγηση του νόμου και η μετάφραση του ποικιλοτρόπως είναι αυτά που στρεβλώνουν την αγορά και απλά εξυπηρετούν σκοπιμότητες. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν επαγγελματίες που να μην ανέχονται την αξιολόγηση και να μην δίνουν το αυτονόητο δικαίωμα στον πολίτη να επιλέξει.
Η προσωπική μου εμπειρία έχει δείξει πως κυκλοφορούν σοβαροί επαγγελματίες και εκτός UBER, Beat κλπ. Στις πλατφόρμες αυτές όμως που η αξιολόγηση είναι ποιοτικό εργαλείο, η πρόχειρη και χαμηλής ποιότητας υπηρεσία απλά δεν υφίσταται. To μεγάλο στοίχημα και σε αυτή την περίπτωση είναι να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία της αγοράς σε συνθήκες θεμιτού ανταγωνισμού, με πλήρη εξασφάλιση των δικαιωμάτων των οδηγών. Δεν μπορώ να αντιληφθώ πως υπάρχουν στις μέρες μας επαγγελματικές ομάδες που με κάποιο τρόπο θεωρούν πως τους αξίζει η επανάπαυση σε κάποιες ανύπαρκτες δάφνες και να μην προσπαθήσουν για κάτι καλύτερο. Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν οδηγοί ταξί που να μην αναγνωρίζουν την αποδεδειγμένη, ανώτερη ποιότητα που παρέχεται από τις πλατφόρμες μετακίνησης. Και στην τελική, θα πρέπει την τελική απόφαση να την έχει ο οδηγός που προσφέρει ή ο πολίτης που ζητά;
Αν η UBER είναι εργαλείο προόδου και καλύτερης μετακίνησης, τότε με κλειστά μάτια UBER. Οι αγκυλώσεις του παρελθόντος είναι μόνο τροχοπέδη στην πρόοδο. Όλοι οφείλουν να διεκδικούν τα επαγελματικά τους δικαιώματα αλλά χωρίς να κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα που προσπερνά δίπλα τους. Οι τραμπουκισμοί οι οποίοι γίνονται πάντα στο όνομα του πολίτη και τελικά ζημιώνουν μόνο τον πολίτη ξεχνούν πως σε εποχές κρίσης υπάρχει πάντα ο ηθικός καταναλωτισμός. Δαπανούμε πάντα εκεί που νοιώθουμε πως μας σέβονται και μας παρέχουν την καλύτερη δυνατή ποιότητα.
