«Εμείς», τα παιδιά του καλοκαιριού.Ούτε καν της άνοιξης. Κατ’ ευθείαν, βουρ με τα μούτρα περιμένουμε καλοκαίρι!

 

Μπορεί ο χειμώνας να μην τελείωσε ακόμα…εμείς που ζούμε για το καλοκαίρι το ξέρουμε πολύ καλά άλλωστε – βασανιζόμαστε μπορώ να σου πω –  τόσο που ξέρουμε ακριβώς πόσο ακόμα μας έχει μείνει από χειμώνα…

«Εμείς» λοιπόν, αυτόν τον λίγο ήλιο που θα δούμε, θέλουμε να τον απολαύσουμε στο φουλ. Δε μας έχεις προσέξει? Μόλις φανεί η πρώτη – άντε να το πω ανοιξιάτικη – λιακάδα δεν μας μαζεύεις με τίποτα. Είναι η εποχή που μας εκφράζει. Γιατί αν το δεις και διαφορετικά, μας χαρακτηρίζει και μια κοινωνικότητα που όσο να πείς ο χειμώνας την περιορίζει κομματάκι.

Κακά τα ψέματα το καλοκαίρι είναι αλλιώς. Βλέπεις κόσμο έξω, φώτα αναμμένα παντού, ανοιχτά καλοκαιρινά μαγαζιά….κυκλοφορείς και είναι ακόμα μέρα ως αργά. Ίσως ένας λόγος παραπάνω να με επηρεάζει και το ότι ζώ σε νησί, δεν ξέρω, αλλά και σε πόλεις που έχω ζήσει, πάντα το καλοκαίρι είχε κάτι παραπάνω να μου δώσει.

 

Και βλέπω πως σιγά σιγά οι μέρες του χειμώνα λιγοστεύουν, γι’αυτό και ίσως διακρίνεις έναν παραπάνω ενθουσιασμό διάχυτο στην ατμόσφαιρα σε αυτό το editorial. Τόσο που αυτό που διάβασες σήμερα, επέλεξα να μην το γράψω σπίτι. Μπορεί η μέρα να μην είναι πέρα για πέρα καλοκαιρινή, της μοιάζει όμως, οπότε έβαλα βενζινούλα στο αυτοκινητάκι μου, πήρα το αγαπημένο μου σημειωματάριο, έναν παγωμένο καφέ και την φωτογραφική μου μηχανή και έφυγα!

Μπορεί να μην μπορώ να αποτυπώσω στο γραπτό πόσο με γέμισε ήδη όλο αυτό σήμερα αλλά μπορείς να το κάνεις εικόνα, να κλείσεις τα μάτια σου και να το σκεφτείς όπως θές. Και γιατί όχι, στην επόμενη λιακάδα να κάνεις κ εσύ μια μικρή απόδραση.

 

Φτιάξε ένα μικρό καλοκαιρινό διάλειμμα στον χειμώνα σου πριν τελειώσει. Ξέρω κατά βάθος πως κι εσύ το περιμένεις πως και πως, να βγούμε στη λιακάδα σαν τα καβουράκια……