Ένα μεγάλο εγκάρδιο χαμόγελο να ξέρεις, κρύβει πάντα τόσα πολλά. Δεν θα το ξεχωρίσεις αμέσως, είναι τόσο οικείο τόσο ζεστό τόσο γνώριμο…ακόμα κι αν το βλέπεις για πρώτη φορά. Είναι από αυτά που μάλλον δεν θα πήγαινε ποτέ το μυαλό σου πόση ιστορία έχουν πίσω από αυτή τη λάμψη τους. 

Αυτό το χαμόγελο να ξέρεις, πέρασε πολλά.
Περισσότερα ίσως κι από όσα θα απαιτούσαν δυο ζωές να περάσει.
Πέρασε από φωτιά κι αμόνι και σφυρηλατήθηκε πιο δυνατό κι από το ατσάλι.

Γιατί αυτός που το έχει βγήκε εξίσου δυνατός από πολλά.
Κι όσο πιο δύσκολα όλα αυτά, τόσο πιο δυνατό το χαμόγελο στο τέλος.
Τόσο πιο όμορφο.

Το βλέπεις έτσι, αυθόρμητο ζεστό, και δεν μπορείς ποτέ να φανταστείς πόσο δυνατός είναι αυτός που το έχει.
Σου δίνει την εντύπωση πως είχε μια ζωή στρωμένη ροδοπέταλα όμως είναι ακριβώς το αντίθετο.

 

→Γιατί έχει περάσει τα χειρότερα.
→Γιατί έχει γνωρίσει από κοντά τις φωτιές της κόλασης, φρόντισε όμως να κρατήσει μόνο τη ζέστη τους.
→Γιατί έχει ανέβει τα δυσκολότερα βουνά, φρόντισε όμως να κρατήσει μόνο ως ανάμνηση τη θέα που αντίκρισε φτάνοντας στην κορυφή και όχι την κούραση και τις αμυχές που απέκτησε στης προσπάθεια της ανάβασης.
→Γιατί βούτηξε στα πιο βαθιά και σκοτεινά νερά, στους μεγαλύτερους ωκεανούς που δεν υπάρχει γύρω ούτε ένα τόσο δα βραχάκι να πιαστεί να ξεκουραστεί, αλλά πήρε βαθιές ανάσες οξυγόνου κι έτσι μπόρεσε να κολυμπήσει και να αναδυθεί στο τέλος στην επιφάνεια ζωντανός χωρίς να τον παρασύρουν τα ρεύματα…
→Γιατί ταξίδεψε στα πιο βαθιά μεσάνυχτα στους σκοτεινότερους δρόμους, ατελείωτες ώρες ως το ξημέρωμα, όμως το πρωί μπόρεσε να δει τον ήλιο κατάματα, να νιώσει τη ζεστασιά του και να «κλέψει» λίγη από την λάμψη του.

 

Αρκετή όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για να την μοιράσει απλόχερα στους γύρω του. Γιατί σκοπός του πια, είναι να δίνει χαρά στους άλλους, και να ζει μέσα από αυτό. /αυτό είναι το οξυγόνο του. Η θετικότητα η αισιοδοξία και η χαρά. Και όσο μπορεί να το προσφέρει αυτό, τόσο λάμπει και το χαμόγελο του.

Κι ας γνώρισε την τσιγκουνιά. Κι ας συνάντησε την κατήφεια. Κι ας είδε την μιζέρια και την παραίτηση, κι ένιωσε την εκμετάλλευση. Έστρεψε το κεφάλι του αλλού, έκλεισε τα μάτια και χαμογέλασε. Γιατί τα μάτια της ψυχής του είδαν άλλα κι όσα κι αν πέρασε, πάντα στο τέλος τους χαμογελούσε.

Να το προσέχεις αυτό το χαμόγελο. Κάποτε χάθηκε βαθιά στα έγκατα της γής το έκαψε ο πυρήνας της, χάθηκε και σκεπάστηκε από στάχτες.

Και πάντα πίσω του θα κρύβονται οι πιο μεγάλες ρωγμές τα μεγαλύτερα σημάδια του που όμως τα ξεπέρασε και τα κατατρόπωσε γιατί είχε την μεγαλύτερη δύναμη. Γιατί είναι το χαμόγελο. Και ένα ζεστό χαμόγελο πάντα θα νικάει….