-Εσύ με τι ασχολείσαι;
-Είμαι μπαρτέντερ σε ένα μαγαζί στην Αθήνα.
-Α, μια χαρά. Και τι άλλο κάνεις κανονικά;
-Τι εννοείς;
-Εε, αυτό το κάνεις για να βγάλεις χρήματα φαντάζομαι.
Κανονικά τι κάνεις; Σπουδάζεις κάτι; Κάνεις κάτι άλλο ;
-Όχι, όχι, αυτή είναι η δουλειά μου.
-Δεν καταλαβαίνω….
Δυστυχώς αυτή είναι η αντιμετώπιση που τυγχάνουν εν έτη 2016 οι επαγγελματίες μπάρμεν στην Ελληνική «σκηνή». Μια άποψη απαρχαιωμένη και οργουελική. Στην Ελλάδα της κρίσης, από τα ελάχιστα πλέον δείγματα που έχουμε να προβάλουμε διεθνώς είναι ο χώρος της εστίασης. Με διεθνούς εμβέλειας διακρίσεις τόσο σε χώρους (εστιατόρια, μπαρ, καφέ) όσο και σε ανθρώπους (σεφ, σομελιέ, μπαρτέντερ, μπαρίστα). Κι αφού εδώ και χρόνια οι σεφ έχουν την θέση που τους αξίζει στα μάτια του κόσμου, έχει φτάσει η ώρα (εδώ και καιρό) των μπάρμεν να πάρουν το κομμάτι της πίτας που τους αναλογεί.
• Και αν στα μάτια του κόσμου φαντάζει εύκολο το να κατανοήσει την διάφορα ανάμεσα σε έναν σεφ και στον άνθρωπο που φτιάχνει μπέργκερ στα macdonalds, δεν καταλαβαίνω που δυσκολεύεται στο να διαχωρίσει έναν επαγγελματία μπάρμαν από αυτόν που απλά βρίσκεται πίσω από μια μπάρα.
Χωρίς να θέλω να κατακρίνω κανέναν, είναι σεβαστό το γεγονός ότι δουλεύει, αλλά νομίζω ότι οι διάφορες είναι εμφανείς, αν απλά αφιερώσει κάποιος ελάχιστο χρόνο για να το αντιληφθεί. Ο επαγγελματίας μπάρμαν ή έστω ο άνθρωπος που αντιμετωπίζει την δουλειά του σοβαρά κι όχι μόνο σαν έναν καλό τρόπο για να βγάλει χρήματα, έχει να σου πει κάτι παραπάνω από το να σου βάλει απλά ένα ποτό. Αρκεί βέβαια κι εσύ να θες.
Κάνει κάτι διαφορετικό (δεν θα αναλύσω αν κάνει τέχνη ή όχι σε αυτό το άρθρο, αν με αφήσουν να ξαναγράψω -που χλωμό το βλέπω- θα σας πω) και για να το κάνει όσο καλύτερα μπορεί δίνει όλο του το εγώ, προσωπικό χρόνο και πολλές φορές χρήματα από την τσέπη του. Χρήματα που βγαίνουν δύσκολα γιατί όποιος έχει δουλέψει βράδυ καταλαβαίνει ότι δεν είναι όσο ρόδινο φαίνεται. Ούτε είναι όλοι οι μπαρτεντερς γυναίκες, ξενύχτι και αλκοόλ. Υπάρχουν κι αυτά,ναι, αλλά είναι κοινωνικό φαινόμενο και όχι νυχτερινό αποκλειστικά.
Τέλος, υπάρχουν άνθρωποι σε αυτόν τον χώρο που έχουν ταξιδέψει και ζήσει στην άλλη άκρη του κόσμου για να μάθουν όσα μπορούν για ένα απόσταγμα που αγαπάνε, άλλοι ενημερώνονται συνεχώς για τις νέες τάσεις και τεχνικές, άλλοι διαβάζουν ώρες ολόκληρες και βγάζουν τα μάτια τους πάνω από βιβλία και υπολογιστές. Άλλοι δοκιμάζουν συνέχεια νέες γεύσεις. Και όλο αυτό δεν τελειώνει ποτέ.
Υπάρχουν και άλλοι με πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά που επιλέγουν αυτή τη δουλειά γιατί την αγαπούν. Και υπάρχουν και οικογενειάρχες σε αυτή τη «σκηνή». Που κάνουν εξίσου καλά και τα δύο.
Οπότε μήπως έχει φτάσει ο καιρός να σταματήσει ο κόσμος να βλέπει την κορυφή του παγόβουνου μόνο και να καταλάβει ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει; Και έχουν αλλάξει κατά κόρον, προς το καλύτερο.
• Είναι μια κανονική δουλειά. Ή μάλλον όχι. Δεν είναι. Είναι μια δημιουργική δουλειά. Και φυσικά, όπως συμβαίνει σε όλες τις δουλειές, δε μπορούν όλοι να την κάνουν. Στην υγεία σας.
