to top

Τα πρώτα 40 χρόνια της παιδικής ηλικίας είναι τα πιο δύσκολα

Τα πρώτα 40 χρόνια της παιδικής ηλικίας είναι τα πιο δύσκολα

Γενέθλια και σου παραδίδεται το κλειδί της νέας δεκαετίας σου. Το πρώτο πορτάκι έχει τον αριθμό 40. “Σας ευχόμαστε το καλώς ορίσατε και να έχετε μια ευχάριστη διαμονή”. Δεν είναι τυχαίο το νουμεράκι αυτό. Το έφτασες με πολλές δυσκολίες. Οι γραμμές στο πρόσωπο σου δεν το μαρτυρούν, είναι πολύ λιγότερες από αυτές της ψυχής σου.

“Είσαι τυχερή, μικροδείχνεις”,σου λένε κάθε φορά που σε εκτιμούν ηλικιακά καμμια 10ετια κάτω από την ημερομηνία που γράφει η ληξιαρχική πράξη γέννησης σου και καμμια 30αρια μακρυά από το μέχρι που πραγματικά έχεις ζήσει….

 

Ο ξενώνας που ανοίγεται μπροστά σου, έχει πλέον άλλο ντεκόρ. Είναι στολισμένος από όλα αυτά τα χρόνια που έχεις διανύσει, από όλες τις προηγούμενες διαμονές που έχεις περάσει. Άνθρωποι “δικοί σου” δεν θα περάσουν πια ποτέ αυτό το κατώφλι.  Θα καθίσεις μπροστά στο παράθυρο και θα απολαύσεις τη θέα. Θα καλημερίσεις περαστικούς, και η πόρτα σου θα ανοίξει στο πέρασμα των ξένων.  Αυτούς θα καλωσορίσεις με χαρά. Αυτοί θα σου χαμογελάσουν με ειλικρίνεια.

Έχεις γεμίσει 4 δεκαετίες πλέον και οι βαλίτσες σου έχουν βαρύνει.  Πατώντας στο κατώφλι τους,συνειδητοποιείς πως έμαθες πολλά. Είσαι ευγνώμων για τους ανθρώπους που ήρθαν στη ζωή σου . Είσαι περισσότερο ευγνώμων για εκείνους που επέλεξαν να φύγουν.  Γιατί αυτοί σου έδωσαν το μεγαλύτερο και σημαντικότερο μάθημα για το πόσο ανοιχτή πρέπει να αφήσεις τελικά την πόρτα σου για τους πρώτους και γιατί εκείνοι που θέλουν να είναι κοντά σου, θα βρουν τρόπο να μπουν ακόμα και από τη χαραμάδα στο παράθυρο.

Ευχαριστώ όσους με θυμήθηκαν. Άνθρωποι που δεν έχουν συμφέρον και υποχρέωση από σένα στέλνουν τις πιο ειλικρινείς ευχές και αυτές θα τις κρατώ πάντα στο χρονοντούλαπο της εκτίμησης μου. Ευχαριστώ και όσους με ξεχνούν.Τους χρωστάω ‘άλλωστε πολλά από τα μαθήματα που έχω αριστεύσει.

 

Υγεία, αγάπη, χαρά και τύχη για όλο τον κόσμο, καλό και…”κακό”. Στο τέλος εξάλλου, όλοι βρίσκουμε το δρόμο μας… Η νέμεση αναπόφευκτα, έρχεται πάντα μόνη. Δεν έχεις πια πρόθεση να σπαταλήσεις χρόνο και τι δεν, και γιατί όχι. Εξάλλου…τα πρώτα 40 χρόνια της παιδικής ηλικίας είναι τα πιο δύσκολα. Μετά, έχεις στρώσει χαρακτήρα.

Μαρια Τσακίρη

Γέννημα αλλά όχι θρέμμα της Σύρου, πέρασαν αρκετά χρόνια περιπλάνησης σε τόπους κατοικίας, εσωτερικής δόμησης και ψυχολογίας και ούσα λάτρης του καλοκαιριού κ της θάλασσας μόνο νησί μου ταιριάζει τελικά! Σταθερά πλέον στην αρχόντισσα των Κυκλάδων (αν μπορούσα στα Bora bora θα πήγαινα) να φωτογραφίζω είτε με τη μηχανή μου είτε με κείμενα, όλα όσα ζω ή προσδοκώ, με ενα yolo σαν συννεφάκι σκέψης πάνω μου, μιας κ θεωρώ οτι είναι η πιο μεγάλη αλήθεια της ζωής μας! Λατρεύω τις αλλαγές και κάνω άνετα κ με κάθε ευκαιρία,γιατι δε μπορώ τα στάσιμα κ βαρετά πράγματα! Τα "λέμε" λοιπόν.

A
A
 Photos
A
 Followers
A
 Following