Ξέρεις… είναι οι μέρες λίγο δύσκολες και μου βγάζουν διάφορα στοιχεία τα οποία δεν μπορώ να τα κρατήσω μέσα μου!
Τα τελευταία χρονιά επιβάλλω στον εαυτό μου να μην κρατάει τίποτα μέσα του! Όσα σκεφτόμαστε και δεν τα εκφράζουμε, καταγράφονται τόσο έντονα και μας πιέζουν από τον εγκέφαλο και τη σκέψη, μέχρι τα συναισθήματα και τη λογική! Πίνοντας το δεύτερο hennessy για απόψε, εκείνο που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω είναι η αδυναμία των ανθρώπων στη λήψη των αποφάσεων τους!
Στην κάθε δύσκολη απόφαση που είχαν να επιλέξουν ανάμεσα στην αξιοπρέπεια η στην αδυναμία τους! Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στα 40 μου, ότι το πιο δυνατό κομμάτι της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, είναι να δεχτεί τις απώλειες μιας σημαντικής απόφασης! Επαναλαμβάνω, τις απώλειες!
Πολλές φορές καλούμαστε μέσα στα πέντε καλά μιας απόφασής μας, να υπάρχουν και 2 απώλειες! Η αναλογία επί της ουσίας είναι αυτή! Εκείνο που διακρίνει τους δυνατούς από τους αδύναμους ανθρώπους – αυτό δλδ που ονοματίζω συχνά “να πατάμε γερά στα πόδια μας”. Είναι η ισχύς του να στερηθούμε αυτές τις δυο απώλειες! Ξέρεις γιατί? Γιατί απλά είναι η βολή και η συνήθεια που δεν μπορούμε εύκολα να αποκόψουμε! Να δεχτούμε να ξεκινήσουμε κάτι καινούριο που θα απαιτήσει την παύση της ήδη υπάρχουσας συνθήκης!
Αυτό αφορά κάθε μια διαδικασία!Είτε επαγγελματική, είτε στα προσωπικά μας, είτε στον κοινωνικό μας περίγυρο! Δε γίνεται ρε φίλε να τα έχουμε καλά με όλους για να μη ξεβολευτούμε! Δε γίνεται να μην γεμίζει κάτι τις προσωπικότητες μας, αλλά φοβούμενοι για το νέο ή ακόμα και για το μοναχικό,να παραμένουμε, έστω και για τυπικούς λόγους ακόμα σε αυτό, που δε μας πληρεί!
Αυτό το πράγμα το βλέπω καθημερινά γύρω μου και με έχει διαλύσει! Η ανάγκη να τα έχουμε όλα, ακόμα και χωρίς να μας πληρούν, απλά και μόνο γιατί βολευόμαστε! Άρα λοιπόν ή πάτα σωστά και δυνατά στα πόδια σου ή μην έχεις απαιτήσεις να σε κοιτάξουν σοβαρά και να αποφασίσουν να παίξουν risky μαζί σου!! Αυτά γι απόψε.
