Καλή η πρότασή σου, αλλά ευχαριστώ… δεν θα πάρω. Θα μπορούσα να ερωτευτώ, αλλά είμαι εν αποστρατεία. Δεν έχω πανοπλία κι όλα τα φανταρικά τα έκαψα μαζί με τον Μάη ανήμερα του Αι-Γιάννη του αφανιστή. Εκείνη την ημέρα ορκίστηκα ότι, δεν θα ξαναπιάσω όπλα στα χέρια μου. Πρώτον, γιατί σπάνε τα νύχια μου και δεύτερον, γιατί είμαι αντιπολεμικός τύπος.
Το μότο «κάντε έρωτα, όχι πόλεμο», εκτός από αφελές είναι και οξύμωρο. Διότι, ο έρωτας είναι πόλεμος. Τα πυρά εκτοξεύονται κατά πάνω σου το ένα μετά το άλλο κι όπου κι αν πατήσεις, σκάει μία νάρκη. Ξεκινάς με γλυκύτητα και ρομαντισμό αλά Έmma Stone στο “La La Land” και καταλήγεις σαν τη Βλαχοπούλου στις «Φανταρίνες». Στην καλύτερη περίπτωση… γιατί στη χειρότερη, βρίσκεσαι δεμένος σ’ ένα μπουντρούμι και περνάς τα μαρτύρια της Υπολοχαγού Νατάσας, με τη μόνη διαφορά ότι, εσένα σου έχει βγει η ρίζα.
Θέλεις να ερωτευτείς και οι εχθροί ξεπηδούν από στεριά, από θάλασσα κι από όπου, μπορούν να στήσουν ενέδρα. Πρώτα πρώτα, αυτοί που θα σου πουν ότι «εμείς» δεν γιορτάζουμε του Αγίου Βαλεντίνου. Ποιοι «εμείς»; «Εμείς και ο κόσμος»; «Εμείς κι εμείς» ή «Οι Απαράδεκτοι»; Απαράδεκτη αυτή η κατηγοριοποίηση ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν είμαστε αντικείμενα. Που κι αυτά ακόμα, μία έλξη τι νιώθουν το ένα για το άλλο. Δεν έχεις δει με πόσο πάθος ασελγεί η γόμα πάνω στο μολύβι; Ή το σφουγγάρι πάνω στην ξεραμένη κέτσαπ; Εκτός από την χρησιμότητά τους, έχουν και μια αλληλεξάρτηση. Το ίδιο κάνουμε κι «εμείς». Όταν υπάρχουν άνθρωποι με τις ίδιες επιλογές, ορμές κι ανάγκες λειτουργούμε χρηστικά για να ικανοποιηθούμε όλοι. Αν συμβεί αυτό, γιατί να μην το γιορτάσουμε; Εδώ σε καλεί η φύση και κάνεις check-in από την τουαλέτα και θα κρύψω εγώ ότι είμαι ερωτευμένος, επειδή για κάποιους, «εμείς» δεν έχουμε δικαίωμα στον έρωτα;
Το κακό βέβαια είναι ότι υπάρχουν πολλών λογιών «απαγορευτικές πινακίδες». Ο ένας θα σου πει «εγώ δεν ερωτεύομαι, ο έρωτας είναι κατώτατο συναίσθημα, τιποτένιο» και ο άλλος θα σου πει «ας συμπτύξουμε πρώτα τις σχέσεις μας και μετά βλέπουμε». Τι βλέπουμε; Πες μου τι περιμένουμε να δούμε, για να ξέρω πού θα πρέπει να κοιτάξω. Γιατί όταν κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου, καταπιέζεις τα συναισθήματά σου, υποκρίνεσαι στους γύρω σου και με έχεις κλεισμένο στο σπίτι σαν την Ελένη του Κωσταλέξι, δεν μπορώ να δω κάτι πίσω από τους τέσσερις τοίχους. Επομένως, είμαι υποχρεωμένος να κυκλοφορώ μονίμως με μια ασπίδα ενάντια στο άδικο και το παράλογο. Έτσι, δεν είμαι ερωτευμένος, αλλά η Sailor Moon.
→ Ρόλος μου δεν είναι να βρω τον τρόπο να δούμε το φως, ούτε να πολεμήσω τον φόβο του καθενός. Εκείνου που τρέμει να ερωτευτεί ή εκείνου που τρέμει το διαφορετικό. Πράγματι, ο έρωτας είναι πόλεμος, αλλά όταν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν φοβάσαι να θυσιαστείς γι’ αυτόν. Και σ ‘έναν πόλεμο, υπάρχουν πολλοί στρατιώτες. Αν βγεις, μονάχος σου στο πεδίο μάχης, θα γυρίσεις κεφαλοτύρι. Γι’ αυτό σου λέω, καλή η πρότασή σου… αλλά δεν θα πάρω. Γιατί εκτός από τα τυριά, απεχθάνομαι και τους λιποτάκτες.
