Επαναλαμβάνεται συχνά, ανησυχητικά συxνά θα έλεγε κανείς! Σε άλλους παρατηρείται σε πιο ήπια μορφή, σε άλλους πάλι μιλάμε για έξαρση με διαστάσεις μάστιγας.Τα λεγόμενα σιγουράκια και δεδομένα έχουν πάρει κόσμο και κοσμάκη στον λαιμό τους κι αποτελούν τον λήθαργο της προσπάθειας καθώς αποκοιμίζουν θέληση και πάθος, για το κάτι παραπάνω. Ποια είναι όμως αυτά τα σιγουράκια και σε ποιούς τομείς εντοπίζονται ως επί το πλείστον; Η απάντηση είναι σύντομη κι απλή: ΠΑΝΤΟΥ!

 

Στον συναισθηματικό τομέα για παράδειγμα αφήνουμε πολλές φορές την σχέση που έχουμε στην τύχη της ,ενεργοποιώντας τον “αυτόματο πιλότο”. Αλλοτινά κοπλιμέντα αυθόρμητα ή έστω και γλυκόλογα όμοια με κείνα των σχολιαρό παιδων, ξαφνικά απουσιάζουν σαν να μην υπήρξαν ποτέ.Το αδιάφορο ανεβοκατέβασμα των ώμων αντικαθιστά το “δεν ξέρω”, το κούνημα του κεφαλιού ανάλογα με τον τρόπο που θα γίνει, παίρνει την θέση του καθαρού “ναι”ή “όχι”.

Η σπίθα της νόστιμης ως ένα σημείο ζήλειας ή αυτή η μικρή ανησυχία στο βλέμμα για το αν ο σύντροφός μας ενδιαφέρεται ακόμη ερωτικά για μας αργοσβήνει.Λειτουργεί περισσότερο η ρουτίνα παρά η έκπληξη της στιγμής.Δεν υπολογίζουμε πια με την ενδεχόμενη αλλαγή στον συναισθηματικό κόσμο του εραστή,συζύγου,συντρόφου μας. Δεν κάνουμε καμία προσπάθεια να τον “κερδίσουμε”ξανά, καθώς δεν αισθανόμαστε ότι τον χάσαμε και ποτέ. Είναι εξάλλου πάντα στην διάθεσή μας, το σιγουράκι,το δεδομένο μας!Και κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα πέφτουμε από τα σύννεφα όταν βρεθούμε ξαφνικά μόνοι…

Στον επαγγελματικό τομέα δεν αλλάζουν και πολλά,ιδίως όταν αισθανόμαστε ότι έχουμε κατακτήσει την κορυφή.To “Αλήθεια ποιος μπορεί να με κουνήσει από τη θέση μου;”γιγαντώνεται σε τέτοιο σημείο που καλύπτει ακόμη και την ίδια μας την προσωπικότητα.Το καμπανάκι της αέναης προσπάθειας για την διατήρηση αυτού που με τον έναν ή άλλον τρόπο καταφέραμε, ούτε που ηχεί στα αυτιά μας, τόσο πολύ μας έχει καταπιεί η σιγουριά του δεδομένου!

Ο καλλιτέχνης θεωρεί το γκελ στο κοινό δεδομένο,ο συγγραφέας την μανιέρα του αρκετή για να συνεχίσει να πουλάει, ο δάσκαλος τον επαναλαμβανόμενο τρόπο διδασκαλίας του, το απόλυτο σιγουράκι, γιατί να “κουραστεί”με κάτι διαφορετικό;Κι εδώ απόσταση από την προσπάθεια για βελτίωση, κι εδώ εφησυχασμός!

 

Στην πορεία της ζωής μας θα υπάρξουν πολλές στιγμές που θα αισθανθούμε ότι είμαστε πλέον καλυμμένοι σε όλα .Ας μην αφήσουμε το απατηλό του δεδομένου να μας μετατρέψει σε πιόνι του!Δεδομένα και σιγουράκια δεν υπάρχουν πάντα και στον τζόγο,είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχουν στην ζωή και στις ανθρώπινες σχέσεις γενικότερα;