Δεν υπάρχει άνθρωπος νομίζω που να μην αναπολεί το καλοκαίρι. Που να μην το περιμένει, να μην το απολαμβάνει και να το χρειάζεται ως διάλειμμα από την κούραση του χειμώνα.

Το καλοκαίρι είναι πάντοτε ένας μήνας αποσυντονισμού. Βγαίνεις από τη ρουτίνα και τους πατροπαράδοτους ρυθμούς σου. Αλλάζεις παραστάσεις και συνήθειες. Απομακρύνεις όλο το άγχος που ενδεχομένως σου δημιούργησε ο χειμώνας και είσαι έτοιμος να δημιουργήσεις νέες αναμνήσεις. Αυτό το κλίμα της χαλάρωσης και της όχι τόσο απαιτητικής καθημερινότητας σε σύγκριση με τον υπόλοιπο χρόνο, σε βάζει σε μια τελείως διαφορετική προοπτική, κι ας κάνεις το πρόγραμμά σου άνω κάτω.

 

Ο Σεπτέμβρης σηματοδοτεί μια νέα αρχή, ένα φρέσκο ξεκίνημα, ώρα για αλλαγές.

Όμως πέρασε και ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού και μπήκε ο Σεπτέμβρης. O επίλογος του καλοκαιριού και ο πρόλογος του χειμώνα. Βέβαια, το κλίμα ακόμα παραμένει καλοκαιρινό και ηλιόλουστο, αλλά η είσοδος του πρώτου μήνα του καλοκαιριού συνεπάγεται και υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις που αδρανοποιήθηκαν ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Οι άδειες τελείωσαν και ο καθένας πλέον επιστρέφει στις βάσεις του.

Επιστροφή στη δουλειά ή αναζήτηση νέου επαγγελματικού προσανατολισμού, εξεταστική κι άλλες μορφές υποχρεώσεων που σε τοποθετούν αμέσως στα… βαθιά.

Μήπως, αντί να βλέπουμε τον Σεπτέμβρη ως το τέλος του καλοκαιριού, να αρχίσουμε να τον αντιμετωπίζουμε ως μια ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα;

Τι θα κάνεις όμως; Θα κάθεσαι να μαραζώνεις που το καλοκαίρι έφυγε κι έδωσε τη θέση του στο φθινόπωρο; Θα βρίσκεσαι συνεχώς σε μια κατάσταση μόνιμης μελαγχολίας κι αναπόλησης των ανέμελων στιγμών του καλοκαιριού; Είναι τόσο τραγικό, άραγε, που άλλαξε η εποχή; Έτσι κι αλλιώς, τόσα πράγματα έχεις να κάνεις.

Κι ας μπαίνει το νέο έτος με την έλευση του Ιανουαρίου, ο μήνας αυτός δεν παύει να μας σπρώχνει σε κάτι διαφορετικό. Κάθε αρχή και δύσκολη λένε, μέχρι να βρεις ένα ρυθμό. Σίγουρα στην αρχή, αυτή η μετάβαση από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο είναι μια ζόρικη υπόθεση.

 

 

 

Από τις παραλίες, την ξεγνοιασιά, την ανέμελη διάθεση, βρίσκεσαι χωμένος πίσω από μια στοίβα υποχρεώσεων. Άπαξ όμως και βρεις τους ρυθμούς σου, προσηλώνεσαι στους στόχους σου και είσαι συνειδητοποιημένος ως προς το τι θες να κάνεις, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.

Θέτεις στόχους ξανά. Σκέφτεσαι τι έχεις να κάνεις και πώς θα το υλοποιήσεις. Μπαίνεις σε μια διαδικασία όπου κάθε μέρα κάνεις μικρά βήματα προς την εκπλήρωση αυτών των στόχων. Αντί να αγανακτείς για το πόσα πράγματα έχεις να κάνεις, για το ότι δεν προλαβαίνεις, είναι προτιμότερο να συγκεντρωθείς, να αφήσεις τις ολιγωρίες και τα παράπονα και να προσπαθήσεις. Να προσπαθήσεις για σένα. Για να νιώθεις εσύ καλύτερα με τον εαυτό σου και τις δυνατότητές του μετά.

Αυτή, λοιπόν, είναι η μαγεία του Σεπτέμβρη. Το ότι σε βάζει σε μια διαδικασία ανασυγκρότησης. Ανασυγκρότησης ως προς τις υποχρεώσεις σου, και πρωτίστως ως προς τον εαυτό σου.