Ψάχνοντας να νοικιάσω το κατάλληλο σπίτι, πάντα σκεφτόμουν ένα βασικό πράγμα. Σκεφτόμουν την απόσταση του σπιτιού από το πλησιέστερο μέσο μεταφοράς, το οποίο κατά προτίμηση, ήθελα να είναι πάντα σταθερής τροχιάς. Αλήθεια, γιατί ενώ αγνοούμε ή επιδεικτικά σνομπάρουμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, είναι πάντα εκείνα ένα θεμελιώδες κριτήριο της ανθρωπογεωγραφίας μας;
Πόσο επηρεάζουν οι αστικές ροές των μέσων αυτών την καθημερινότητα μας και πόσο επηρεάζουν τις επιλογές μας, από το που θα κατοικήσουμε μέχρι για το αν θα πούμε το αυθόρμητο ναι στην όποια φιλική πρόσκληση μας για διασκέδαση;
Πέραν της υποκειμενικότητας με την οποία θα απαντούσε ο κάθε πολίτης, υπάρχουν πάντα οι αντικειμενικοί παράμετροι που καθιστούν τις αστικές συγκοινωνίες το πλέον ζωτικό στοιχείο της πόλης μας. Άλλωστε μπορεί κανείς μας να φανταστεί την Αθήνα χωρίς την αυτονόητη παροχή αυτής της υπηρεσίας;
Αρκετά χρόνια πριν, όταν ξεκίναγα τις αναγκαστικές μου επισκέψεις στο κέντρο είτε σε άλλες περιοχές της Αττικής, είχα πάντα στο μυαλό μου την πιθανή ταλαιπωρία που συνεπαγόταν ένα λεωφορείο ή ένα τρόλεϋ, αλλά παράλληλα σκεφτόμουν και την αναγκαιότητα της χρήσης των μέσων αυτών στην όποια διεκπαιρέωση των εργασιών μου ή της ψυχαγωγίας μου. Και μετά ήρθε το «μαγικό» μετρό στην Αθήνα. Το Αττικό Μέτρό, μπορεί να άργησε αλλά ακόμα και τώρα θεωρώ ότι ήταν πραγματικά κάτι επαναστατικό για τις ανάγκες μετακίνησης των πολιτών. Η Αθήνα εισήγαγε το μέσο αρκετά αργά στην αστική καθημερινότητα μας σε σχέση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις, αλλά το έκανε εξαιρετικά επιτυχημένα. Δε ξέρω πως, αλλά ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, το μετρό της Αθήνας, αποπνέει ακόμα μια «μυρωδιά» μοντέρνας, αποτελεσματικής και δυναμικής υπηρεσίας, η οποία δεν υπολείπεται αισθητικής και καινοτομίας.
Και δεν είναι μόνο το μετρό. Ακόμα και τα μέσα που δεν είναι σταθερής τροχιάς, όπως τα λεωφορεία και τα τρόλεϋ έδειξα τα τελευταία πέντε χρόνια να ξεφεύγουν από τη «ρετσινιά» του μίζερου μέσου μαζικής μεταφοράς. Οι στάσεις των μέσων αυτών άλλαξαν, αξιοποίησαν την τηλεματική, μέχρι και την ηλιακή ενέργεια. Προσωπικά, χάρηκα πολύ, όταν κατέβασα στο κινητό μου τη νέα εφαρμογή εισητηρίων του ΟΑΣΑ. Αναγνώρισα ως πολίτης, φιλότιμες προσπάθειες εκσυγχρονισμού, ειδικά μέσα σε οικονομικό κυκεώνα για τα δημόσια ταμεία. Εντυπωσιάστηκα που για πρώτη φορά έβλεπα τις αστικές συγκοινωνίες της πόλης μου να προσπαθούν να λειτουργήσουν ορθολογικά, πέρα από κρατικίστικες αγκυλώσεις και μικροπολιτικά απολιθώματα.
Το ότι οι αστικές συγκοινωνίες κατάφεραν να απαγκιστρωθούν από τα σφιχτά δεσμά της εκάστοτε κρατικής παρέμβασης και να λειτουργήσουν αυτόνομα, ήταν σίγουρα μια κατάκτηση. Θέλω να ελπίζω ότι η πορεία αυτή θα συνεχιστεί και δεν θα επηρεαστεί από τις όποιες πολιτικές αλλαγές. Οι αστικές συγκοινωνίες είναι αναμφισβήτητα ένα διακριτό στοιχείο του κοινωνικού πολιτισμού μας.
Όσο και αν δεν το αντιλαμβανόμαστε, οι αστικές συγκοινωνίες, είναι οι φλέβες της πόλης. Η κίνηση είναι ανθρώπινη λειτουργία και παράγει πολιτισμό. Η μεταφορά εντός των αστικών κέντρων είναι δομικό στοιχείο της βιωσιμότητας τους. Ο επιτυχημένος συγκοινωνιακός σχεδιασμός της πόλης, ενισχύει την κοινωνική ευρυθμία και τονώνει την οικονομική ζωή. Χρησιμοποιώντας, αξιολογώντας και ενισχύοντας τις αστικές συγκοινωνίες, ο πολίτης και ο επισκέπτης γίνονται κομμάτι του μηχανισμού αυτού. Τον επιβραβεύουν ή τον αποδοκιμάζουν. Ο καθένας μας απαιτεί, αλλά και δικαιούται καλύτερη καθημερινότητα.
Η πόλη παρέχει κίνηση και προσαρμόζεται ανάλογα με τη ζωή. Η αστική κίνηση είναι ζωή. Σε μια ηλιόλουστη πόλη όπως η Αθήνα, χρειαζόμαστε περισσότερο δημόσιο χώρο προς συναναστροφή και δημιουργία. Η λύση, είναι μόνο ένα εισιτήριο μακριά!
