Εφευρέσεις που είτε τις χρησιμοποιούμε καθημερινά, είτε που και που κι κάποιες.. σχεδόν καθόλου. Κάποιες από αυτες τις θεωρούμε αποτέλεσμα μελέτης ετών και πολλών ερευνών. Κι όμως όσο περίεργο κι αν φαίνεται ορισμένα αντικείμενα, φαγώσιμα και φάρμακα προέκυψαν εντελώς τυχαία και να που τώρα μερικά μας έχουν γίνει ως και απαραίτητα. (Ε καλά όχι και όλα!!).
Θα μπορούσαμε να εστιάσουμε σε πολλές “κατά λάθος” ανακαλύψεις γιατί ο αριθμός τους είναι όντως εντυπωσιακός, θα αναφερθούμε όμως στις τρεις ακόλουθες:
ΓΡΑΝΙΤΑ
Δίχως να είναι παγωτό με την κλασική έννοια το θυμίζει έντονα ενώ δροσίζει πολύ κατά τους καυτούς καλοκαιρινούς μήνες. Η ιστορία της γρανίτας ξεκινά το 1905 στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Σαν Φρανσίσκο. Υπεύθυνος θεωρείται ένας 11χρονος μπόμπιρας που ονομαζόταν Φρανκ Έπερσον. Μια νύχτα λοιπόν που η θερμοκρασία είχε πέσει κάτω από τους 12 βαθμούς Κελσίου, ο Φρανκ ξέχασε ένα μείγμα από μαγειρκή σόδα και νερό με ένα καλαμάκι μέσα στην βεράντα του σπιτιού του. Το επόμενο πρωινό θα αντίκριζε έκπληκτος ένα είδος παγωμένου γλειφιτζουριού το οποίο το 1923 θα έπαιρνε την γεύση μιας αληθινής γρανίτας όπως την έχουμε κατά νου.
Το 1924 πατεντάρει το παγωμένο γλειφιτζούρι-γρανίτα, ενώ την χρονιά που πέθανε η Unilever με 155 εκατομμύρια δολάρια αποκτά τα αποκλειστικά της δικαιώματα! Αν δεν υπήρχε λοιπόν ο φίλτατος Έπερσον ο ουρανίσκος σας δεν θα γευόταν την δροσιά του παγωμένου λεμονιού!
ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ POST-IT
Αμερικανός επιστήμονας τραγουδάει σε εκκλησιαστική χορωδία της ενορίας του και…. καταλήγει στα πασίγνωστα post-it! Αποφασίζει να βάλει ένα τέλος στην πτώση των σελιδοδεικτών του υμνολογίου στο πάτωμα, γιατί και οι ψάλτες έχουν κάποια όρια υπομονής. Σκεπτόμενος πως ο σελιδοδείκτης θα μπορούσε να κολλάει και να ξεκολλάει πολλές φορές δίχως οι σελιδες να παθαίνουν το παραμικρό ο νους του πήγε στον συνάδελφό του χημικό Σπένσερ Σίλβερ που εργαζόταν στην πολυεθνική εταιρεία 3Μ. Ο Σίλβερ, ο οποίος φοβόταν πως η συγγολιτική ουσία που είχε δημιουργήσει το 1968 και αποτελούσε καινοτομία αφού μπορούσε να ξαναχρησιμοποιηθεί δίχως να αφήνει ίχνη, θα κατέληγε στα αζήτητα θα ζούσε χάριν του ψάλτη μεγάλες στιγμές!
Ο Φράι κατάφερε να προωθήσει την ιδέα στα ανώτερα κλιμάκια και ναι το post in ήταν πλέον πραγματικότητα,αλληλούια! (Υ.Γ Το καναρινί χρώμα του χαρτιού δεν ήταν επιλογή κάποιου λάτρη του Τουίτι, μα ήταν το πρώτο χαρτί που χρησιμοποίησαν κατα την δοκιμή και είχε απλά αυτό το χρώμα.)
ΤΣΙΠΣ
Τα λατρεμένα και παχυντικά (φευ!) πατατάκια είναι αποτέλεσμα των νεύρων του Αμερικανού μάγειρα Τζορτζ Κραμ. Ένας πελάτης του εστιατορίου του είχε ανάρμοστη συμπεριφορά! Οι πατάτες που του είχε ετοιμάσει ο σεφ Κραμ θεωρήθηκαν από τον πελάτη άθλιες, χοντροκομμένες κι άψητες. Ο σεφ ξέσπασε τα νεύρα του πάνω στην επόμενη τηγανιά πατατών. Οι νέες πατάτες που σερβίρισε στον ιδιότροπο πελάτη είχαν λοιπόν την μορφή των σημερινών τσιπς. Λεπτοκομμένες, σχεδόν διάφανες! Έτσι μια προσβολή οδήγησε στην παρασκευή του πιο δημοφιλούς αλμυρού σνακ! (Να’ναι καλά ο πελάτης!!)
