H Edith Piaf (Eντίτ Zιοβανά Γκασιόν), όπως είναι το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στο Παρίσι στις 19 Δεκεμβρίου του 1915. Ο πατέρας της ήταν ακροβάτης δρόμου και η μητέρα της τραγουδίστρια σε καφέ. Εγκατέλειψαν αμφότεροι τη μικρή Εντίθ, η οποία μεγάλωσε με τη γιαγιά της, ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής στη Νορμανδία.
Σε ηλικία οκτώ ετών, η Edith Piaf τυφλώθηκε από μηνιγγίτιδα, ωστόσο ξαναβρήκε το φως της τέσσερα χρόνια αργότερα. Στα εφηβικά της χρόνια, την πήρε κοντά του ο πατέρας της, που εργαζόταν ως ακροβάτης σε τσίρκο, και την έβαζε να τραγουδάει για να συμπληρώνει το «νούμερό» του. Εκεί την ανακάλυψε ένας ιδιοκτήτης καμπαρέ και της έδωσε την πρώτη της δουλειά σε νυχτερινό κέντρο. Ο ίδιος θα δολοφονηθεί λίγο αργότερα, και η Edith Piaf θα κατηγορηθεί πως αποκρύβει στοιχεία. Αν και καταφέρνει να αθωωθεί φεύγει στην επαρχία, για να επιστρέψει στο Παρίσι το 1937.
Ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος έρχεται και η Εντίθ βοηθώντας στην αντίσταση συμβάλλει στο να δραπετεύσουν πολλοί Γάλλοι φαντάροι, εισάγει πλαστές άδειες εργασίας στα κέντρα κράτησης αιχμαλώτων, και τραγουδάει για αιχμαλώτους πολέμου.
Το 1932 ερωτεύτηκε τον Λουί Ντιπόν, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Μαρσέλ. O Ντιπόν απαίτησε από την Πιάφ να εγκαταλείψει το τραγούδι και να βρει μια κανονική δουλειά. Οι καυγάδες ήταν συχνοί για το θέμα αυτό, με αποτέλεσμα γρήγορα οι δυο τους να τραβήξουν διαφορετικούς δρόμους. Η μικρή Μαρσέλ έζησε με τη μητέρα της, η οποία συχνά την άφηνε μόνη της, λόγω της δουλειάς της. Χωρίς ουσιαστική μητρική φροντίδα, η μικρή Μαρσέλ έφυγε γρήγορα από τη ζωή, σε ηλικία δύο χρονών, την εποχή που η μητέρα της άρχισε να γνωρίζει τη δόξα, τραγουδώντας στα μεγαλύτερα μιούζικ-χολ του Παρισιού.
Όταν ξέσπασε ο B’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η λεπτοκαμωμένη Πιαφ ήταν ήδη διάσημη. Μία φωνή που παρηγορούσε τους Γάλλους στα δύσκολα εκείνα χρόνια της εθνικής ταπείνωσης. Μετά το τέλος του πολέμου, η φήμη της ανέβηκε στα ύψη. Τα επόμενα χρόνια έκανε περιοδείες στην Ευρώπη, στη Νότια Αμερική και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το απλό, μα δραματικό της ύφος και η βραχνή, τρυφερή φωνή, την έκαναν παγκόσμια αγαπητή.
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1946 η Πιάφ εμφανίστηκε στην Αθήνα, στο «Θέατρο Κοτοπούλη». Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην ελληνική πρωτεύουσα, η 31χρονη τότε Γαλλίδα τραγουδίστρια θα γνωρίσει τον 25χρονο ηθοποιό Δημήτρη Χορν και θα τον ερωτευτεί σφοδρά, χωρίς όμως ανταπόκριση. Στη συνέχεια θα ερωτευτεί τον πυγμάχο Μαρσέλ Σερντάν και η σχέση τους θα απασχολήσει τα πρωτοσέλιδα του τύπου. Για κακή της τύχη, ο Σερντάν θα σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα, τον Οκτώβριο του 1949.
→ Το 1952 θα παντρευτεί για πρώτη φορά, τον συμπατριώτη της ηθοποιό και τραγουδιστή Ζακ Πιλς (1906-1970), με κουμπάρα τη Μάρλεν Ντίτριχ. Το ζευγάρι θα χωρίσει το 1957, χωρίς να αποκτήσει παιδιά.
To 1951 ακολουθούν δύο τροχαία ατυχήματα τα οποία επιφέρουν τον εθισμό της στην μορφίνη, την οποία συχνά συνδυάζει με αλκοόλ δυσχεραίνοντας της ήδη κακή κατάσταση της υγείας της. Στην συνέχεια κάνει πολλές θεραπείες αποτοξίνωσης συνεχίζοντας ωστόσο να ηχογραφεί εξαιρετικά κομμάτια.
Ανίατος καρκίνος είναι η διάγνωση των γιατρών όταν στα τέλη της δεκαετίας του 50′ η Εντίθ καταρρέει σε κονσέρτο της στην Στοκχόλμη. Η ίδια συνεχίζει τις περιοδείες της και μάλιστα το 1960 τραγουδάει με επιτυχία το “Non Je Ne Regrette Rien” του Charles Dumont. Tον Οκτώβριο του 1962 παντρεύεται τον τελευταίο της έρωτα Θεοφάνη Λαμπουκά, που η ίδια τον βαπτίζει Τεό Σαγαπό. Εκείνο το καλοκαίρι βραβεύεται για πρώτη φορά από την Ακαδημία Charles Cros,για το σύνολο της καριέρας της.
Η Edith Piaf πεθαίνει από κίρρωση στις 11 Οκτωβρίου του 1963,ενώ την ίδια μέρα “φεύγει” και ο καλός της φίλος Jean Cocteau. Η σωρός της μεταφέρεται από τον Theo Sarapo στο Παρίσι και μέσα σε 3 μέρες θάβεται στο κοιμητήριο Pere Lachaise. H αξέχαστη τραγουδίστρια έφυγε αφήνοντας μια τεράστια ιστορία και επιτυχίες όπως:”La vie en rose”, “Hymne a l’amour”,” Padam..Padam..”, “Non,je ne regrette rien”, “Les amants d’un jour”, “La foule” και πολλές ακόμη.
– Τι περιμένετε από τον έρωτα ;
– Αυτό που μου έδωσε.
– Δηλαδή ;
– Το φανταστικό, το λυπηρό, το τραγικό, το καταπληκτικό.
– Απογοητεύσεις ;
– Δεν απογοητεύτηκα ποτέ.
(Απόσπασμα από τη συνέντευξη που έδωσε το 1962 η Edith Piaf στον δημοσιογράφο Pierre Desgraupes στη γαλλική εκπομπή Cinq colonnes à la une).
