Τι προτιμάς; Βουνό ή θάλασσα; Έχω και κολάν αναρρίχησης, έχω και νιτσεράδα. Έχω και μποτάκια ορειβατικά, έχω και δίχαλο. Έχω και προστατευτικό κράνος, έχω και κότερο… πάμε μια βόλτα; Τι θέλεις; Να βγάλουμε χιονίστρες ή να αυξήσουμε τον πληθυσμό του Τζιμπουτί; Να μονοιάσουμε τον Όλυμπο με τον Κίσσαβο ή να γεννήσουμε τα αυγά μας στη Ζάκυνθο; Να χορέψουμε με τους λύκους ή να γκανιάσουμε στη λαλάκα; Να παραστήσουμε τη Χάιντι στις Άλπεις ή τα κορίτσια στον ήλιο; Στάσου… αντηλιακό. Διάλεξε. Έχω δει και το «Βαρομετρικό χαμηλό» και τη «Γαλάζια Λίμνη». Ξέρω και ν’ ανάβω φωτιές και να τις πηδάω. Έχω και απωθητικό φιδιών και αμμωνία για τις τσούχτρες. Έχω και σαμπουάν και μαλακτική. Πόσες μαλακτικές πρέπει να πω για ν’ αποφασίσεις;

Για επιδόρπιο, τι κάνεις κέφι; Γλυκό ή φρούτο; Έχω και χαλβά Φαρσάλων και φράουλες Μανωλάδας. Έχω και μηλόπιτα και μήλα κόκκινα, ρόιδο βαμμένα. Έχω και κουφέτα γάμου και το τηλέφωνο του γαμπρού… κανόνισε την πορεία σου. Τι λαχταράς, πουλάκι μου; Να μας κακομάθει ο πρέσβης ή η μητριά της Χιονάτης; Να αφήσουμε νηστικούς τον Χάνσελ και τη Γκρέτελ ή τα Minions; Να κάνουμε επίσκεψη στο εργοστάσιο του Τσάρλι ή τόπλες στον κήπο της Εδέμ; Να παίξουμε το “Chocolat” ή τις “9 ½ μπουρνέλες”; Με κούρασες κι η καρδιά μου το ξέρει, πώς δεν σου έχω φέρει τη φρουτιέρα στο κεφάλι. Βοήθησέ με. Θέλεις μερέντα ή ένα φυσικό χυμό; Θέλεις να φτιάξουμε κέικ ή δικέφαλους στον στίφτη; Θέλεις να εξασκήσεις τους κοπτήρες σου ή να αυθαδιάσεις; Γλωσσάδικο… να σου δώσω ένα “κοκοράκι” ή προτιμάς “σπρώξε-γλύψε”;  Έχω και ροδάκινο και πορτοκάλι. Έχω και παγωτό πύραυλο και κομπόστα. Έχω και μπανανάκι και μπανάνα.

“Τσικίτα καημένη, πώς βαστάς και δε λυγίζεις, φοβάμαι πολύ, στην τελική, πως θα σαπίσεις. Δεν σε δάγκωσε κανείς”…..

Είδες τι κατάφερες; Μέχρι κι η Ναργκίς άρχισε να με κλαίει.

Ας αλλάξουμε θέμα.  Ψήνεσαι για ταινία; Πώς σου φαίνεται ένα κλειστοφοβικό θρίλερ;  Έχω και το “Δωμάτιο Πανικού” και τον “Τηλεφωνικό Θάλαμο”.  Έχω και το “Saw” και το “Buried”. Έχω και τις “127 ώρες” και κάτι παλιά τζιν  για να δοκιμάσω. Μήπως είσαι του πιο ελαφρού; Θέλεις τον “Ηλίθιο και τον Πανηλίθιο” ή δε σου αρέσουν τα αυτοβιογραφικά;  Ναι, αλλά πρέπει να αποφασίσεις. Θέλεις να δεις τον “Αστακό” ή εμένα να σου χορεύω τη “Γκόμενα γαρίδα”; Θέλεις τις “Ώρες” ή το “Μαύρη ώρα και στιγμή που βρέθηκες στο δρόμο μου”; Θέλεις το “Όσα παίρνει ο άνεμος” ή το “Όσους παίρνει ο διάολος”;

Δεν είμαι καλά. Το τελευταίο διάστημα, βαρέθηκα να μετράω απώλειες. Χάνω δόντια, χάνω μαλλιά, χάνω τον μπούσουλα, χάνω το λεωφορείο,  χάνω τα αυγά και τα καλάθια, χάνω και την υπομονή μου. Προσπαθώ να συνεννοηθώ και δεν τα καταφέρνω. Για να καταλάβω τι έχει ο άλλος στο μυαλό του, αγοράζω γράμματα. Λέμε μία κουβέντα και ξαναγυρίζω τον τροχό. Κάνω εικασίες και να σου η Τζούλια Νόβα. “Λυπάμαι, χρεοκοπήσατε”. Πιο εποικοδομητική συζήτηση θα έκανα με τον Γουίλσον του “Ναυαγού”  παρά με κάποιον, που ούτε μπάλα είναι, ούτε ξέρουμε αν καρφώνει. Αν όλοι του έμοιαζαν, το “Εσύ αποφασίζεις” θα είχε φτάσει σήμερα τις 23 σεζόν με μία μόνο ιστορία. Oι τηλεθεατές θα είχαν απηυδήσει κι ο Βούρος θα μπορούσε να πάρει τα “παιδιά ενός κατώτερου Θεού” και να τα πάει στους καλύτερους γιατρούς στην Αμερική.

Τα πράγματα είναι απλά. Βουνό ή θάλασσα; Γλυκό ή φρούτο; Κωμωδία ή δράμα; Δεν είμαστε απαιτητικοί, δεχόμαστε και μονολεκτικές απαντήσεις. Δεν μας ενδιαφέρει να ανταλλάξουμε απόψεις για την “αφαιρετική λογική της μινιμαλιστικής γλυπτικής”, τα κουμάντα μας προσπαθούμε να κάνουμε. Τι ζητάς από μένα, καλέ μου άνθρωπε; Θες να κάνουμε σχέση, να περπατάμε αγκαλιά, να σε κρατάω απ’ τη μέση ή απλά απολαμβάνεις το “ημερολόγιο ενός τρελού”; Θα μου κάνεις παρέα στη σκηνή ή θα συνεχίσουμε για πολύ ακόμα να κάνουμε τις “αξιαγάπητες”;

Θα σε ρωτήσω κάτι τελευταίο. Είσαι ηλίθιος ή δεν ξέρεις τι θέλεις;

Δεν ξέρω τι θέλω.

Επιτέλους. Είσαι ηλίθιος!