Ξέρεις τι θα ήθελα; Την καψούρα της γνωριμίας, τη λύσσα της πρώτη επαφής, τα μάτια που δε χορταίνουν να κοιτάνε, το σώμα που τρέμει από απόλαυση. Την καψούρα θέλω, την καύλα, όχι τον έρωτα, μην μπερδεύεσαι.
Ο έρωτας είναι μια κατάσταση που σαν τρέλα μπαίνει στην καθημερινότητα σου και καταλήγει – με μεγάλο ποσοστό επιτυχίας – σε κλάμα και πόνο. Άφησε τον λοιπόν στην άκρη, τον έζησα όταν έπρεπε. Τότε που το σώμα και το μυαλό, άντεχαν την τρέλα. Τώρα μεγάλωσα και το σώμα είναι λίγο ταλαιπωρημένο, ενώ το μυαλό παλεύει να βρίσκει την ευθεία του – δεν είναι για να χάνεται.
Όχι δεν είναι ο ερωτας που λείπει, είναι η καύλα, η καψούρα. Είναι οι σκέψεις που κάνω για σένα όταν δεν είσαι δίπλα μου και οι πράξεις πιο αργά.. Το άρωμα που θα αφήσεις σε μια μαξιλαροθήκη που δεν θα αλλάξω και σ ένα σεντόνι που θα πάρω αγκαλιά.
Σκεφτόμουν, να γυρίζω από δουλειά και να σε βρίσκω να χαζολογάς στον καναπέ. Να μπαίνω σπίτι και να τεντώνεσαι γιατί με είδες και ξέρεις ότι είναι η στιγμή που θα ασχοληθεί κάποιος μαζί σου, εγώ! και αυτό το θέλω!
Όχι μόνο το σώμα που θέλω να αγγίξω, αλλά την αντίδραση σου όταν με άκουσες, τη ματιά σου όταν με είδες, το τρίψιμο που έκανες όσο σε πλησίαζα. Πόσο χαζό σε άσχετη φάση θα φαινόταν. Ίσως σε μια καλή κωμωδία, σε μια τέτοια σκηνή να γελούσαμε και οι δυο. Τώρα τα γέλια δε χωράνε. Οι αισθήσεις φορτίζουν και φτάνουν στο max και τα σώματα κάνουν αυτό που κάνουν καλυτέρα, ενώνονται.
Ναι, θα μπορούσες να με πεις υπερβολικό. Το ακούω! Όπως ακούω να με ρωτάς γιατί; Γιατί εσένα; Γιατί μετά από καιρό, δυο μάτια με είδαν, εμένα, ολοκληρωτικά και αυτό μου είχε λείψει τόσο πολύ. Αχόρταγη η λάμψη των ματιών σου όταν με είδες, ασύγκριτη η αγκαλιά σου στη μηχανή επειδή κρύωνες και αυτό το φιλί στο σβέρκο και κάπως έτσι, όπως είδες εσύ εμένα, θα σου πω και εγώ με τη σειρά μου, i see you..
Οι εποχές άλλαξαν, οι σκέψεις έγιναν εικόνες και τα λόγια πια, τόσο λίγα. Όλα έγιναν εικόνα, με μια γερή δόση, ωμού ρεαλισμού να θεωρείται μοντέρνο, σύγχρονο, σωστό και φρέσκο. Εγώ αρνούμαι, για αυτό και είμαι μόνος εδώ και καιρό. Θέλω πράξεις, σκέψεις, θέλω καύλα και καψούρα να χτυπάει το κεφάλι και να μην καταλαβαίνω κάτι άλλο. Γειωμένα και φυσιολογικά, στο ανθρώπινο κομμάτι.
Όλα τα υπόλοιπα έρωτες και αγάπες, τους ζήσαμε, τους είδαμε, τους κλάψαμε. Ξέρεις γιατί; Τους τέλειωσε η καυλα της καψούρας και έμειναν δυο σώματα να νοσταλγούν χωρίς να θέλουν! και εγώ ανάγκη να θέλω, στην προκειμένη περίπτωση.. εσένα!.
