Ο χαρακτηρισμός που σου φέρνει σκέψη φόβου στο μυαλό. Να φυλαχτείς, να έχεις τα μάτια σου 14. Αυτός από τον οποίο κινδυνεύεις να χάσεις κάτι δικό σου, κάτι που ανήκει στην κτήση σου και που θα χρειαστεί κόπος να το αντικαταστήσεις. Και με μια δεύτερη σκέψη, που ίσως κόπιασες και να το
αποκτήσεις… Μη το χάσεις. Μη στο κλέψουν.

Και όλα αυτά, όχι τόσο τραγικά στην απώλεια ενός πορτοφολιού, όσο στην απώλεια μιας ανθρώπινης παρουσίας, η οποία τυγχάνει να είναι και σχέση σου. Όχι. Κανείς και καμία δεν θα σου “κλέψει” τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Δεν υπάρχει τέτοιος ορισμός. Δεν “κλέβονται” οι άνθρωποι, δεν είναι αντικείμενα, έχουν συναίσθηματα και πρωτοβουλία. Νιώθουν, γνωρίζουν, αναγνωρίζουν, κρίνουν…

Δεν είναι άβουλα όντα που θα τους ορίσουν άλλοι τη βούληση και τη μοίρα τους. Ο άνθρωπος που είναι δίπλα μας, είναι γιατί το θέλει. Γιατί του αρκούμε εμείς, αυτό το γνήσιο που είμαστε, αυτό που γνώρισε εξ αρχής. Οτιδήποτε άλλο προσπαθήσεις να κάνεις και δεν είναι εσύ, αλλοιώνει το αποτέλεσμα. Αν θέλει να είναι εκεί θα είναι. Η ευθύνη είναι καθαρά δική σου και όχι κάποιου-ας άλλης.

Εκτός αν ανήκει στην συνομοταξία των ανθρώπων που τίποτα και κανείς δεν τους κρατάει αρκετά – και πάλι ακομα και για αυτούς υπάρχει κάποια στιγμή ο ένας άνθρωπος που θα τους κάνει κουβάρια την ψυχοσύνθεση και θα τους δώσει να καταλάβουν πως ΑΥΤΌ είναι και τέλος. Αυτοί λοιπόν, οι “φευγάτοι”, πάντα φευγάτοι θα είναι, δεν είσαι ο λίγος εσύ, εκείνοι είναι απλά διαφορετικοί.

Ούτε όμως από την άλλη φταίει το επόμενο άτομο που θα εμφανιστεί στη ζωή τους, και σαν άλλος πορτοφολάς θα σου αρπάξει την τέλεια σχέση που είχες καλά κρυμμένη στο τσαντάκι σου…. Γιατί πάνω απ’ολα η σχέση είναι θέληση. Θέλει ο άλλος να είναι μαζί σου, και όταν το θέλει όλα τα εκατομμύρια και οι παράδεισοι του κόσμου δεν θα μπορέσει ποτέ να το αλλάξει αυτό. Γιατί το να είστε μαζί είναι αρκετό.

Όλα α υπόλοιπα ανήκουν στις δευτερεύουσες ανάγκες του και δεν πολυ καίγεται κιόλας να τις καλύψει, σίγουρα όχι χωρίς εσένα δίπλα του. Δεν υπάρχει λοιπόν κανείς να σου “αρπάξει” τίποτα. Υπάρχει το θέλω ή το δεν θέλω, το μου αρκείς ή όχι, το κάτι που δεν κάνουμε εμείς καλά μέσα στη
σχέση μας.

Αν είναι εκεί, εκεί θα παραμείνει εφόσον αυτή είναι η επιλογή του. Αν “πρέπει ̈να μείνει εκεί,γιατί … σου ανήκει, γιατί υπάρχει ταμπελάκι που λέει “σχέση” από πάνω, γιατί “τι εννοείς ότι θες να φύγεις, αφού μου ανήκεις”, τότε το τραινάκι σου όπου να’ναι θα εκτροχιαστεί, θα υπάρξουν θύματα το δίχως άλλο, και μόλις βγει από την επισκευή του, θα μπεί σε άλλο δρομολόγιο….

Δεν υπάρχουν πορτοφολάδες. Αν δεν σε νοιάζει θα το χάσεις, αν είσαι ξύπνιος κανείς δε θα στο πάρει. Αν πέσει όμως κάτω θα το βρουν. Το τρένο έχει κι άλλους επιβάτες. Κι αν σου επιστραφεί, μπορεί να ξαναπέσει…..και τότε θα φταίει πάλι ποιος;