Μια έννοια που ποτέ της δε θα υπάρξει υπερτιμημένη μιας και είναι η μόνη που κυριολεκτικά σου «δίνει »ζωή. (Εντάξει και στην παίρνει κιόλας αλλά σήμερα είμαστε αισιόδοξοι και θετικοί και θα δούμε το φως μέσα σε αυτή-όπως πρέπει να κάνουμε γενικά-.)

Παντοδύναμη κι απόλυτη. Έτσι είναι κι έτσι πρέπει να είναι η αγάπη. Της αξίζει άλλωστε αν σκεφτείς πόσα σου χαρίζει στο διάβα της. Οικονομικές δυσκολίες, ανασφάλειες επαγγελματικές, μοναξιά, θλίψη, όλα τα εκτελεί με μιας. Όταν αγαπάς είσαι αισιόδοξος, γηθόσυνος και σχεδόν άτρωτος μπροστά σε εμπόδια και δυσκολίες. Είναι αυτό το αίσθημα που σε κάνει να νιώθεις κατακτητής του κόσμου όλου. Όταν αγαπάς (και σε αγαπάει και πίσω βεβαίως- βεβαίως) κάποιον.

Όταν έχεις αυτό στο πλάι σου, όλα μπορείς να τα νικήσεις. Να τα παλέψεις. Να βρεθείς αντιμέτωπος με αστραπές, νεροποντές και άλλες τέτοιες μεγάλες, δεινές καταστροφές. Ένας ερωτευμένος άνθρωπος είναι πηγή κινητής ενέργειας. Έτσι έλεγα πάντα.

 

→Προσφάτως άκουσα μια φίλη να μου λέει «Θέλω αλλά δεν μπορώ». Γέλασα. Σκέφτηκα τις φορές που μου είπαν (ή είπα κι εγώ) αυτή την φοβερή ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ σε κάποιον. Ακόμη και από σημασιολογικής πλευράς αυτή η πρόταση δε στέκει. Κάτι πάει λάθος.

Τι σημαίνει θέλω; Eπιθυμώ. Όταν επιθυμείς, κάνεις πράξεις. Κυνηγάς, διεκδικείς, βρίσκεις τρόπους, λύσεις, ιδέες. Και υλοποιείς. Γιατί όταν θέλεις πάντα υπάρχει λύση.

 

Αλλά:Αντιθετικός σύνδεσμος. Χρησιμοποιείται για να δηλώσει ότι ο όρος ή η πρόταση που ακολουθεί έχει αντίθετο περιεχόμενο από τον όμοιο συντακτικά όρο ή πρόταση που προηγείται. Όταν βλέπεις αυτή την λέξη καταλαβαίνεις πως κάτι κακό ε-ε-έρχεται.

 
Δεν: Χρησιμοποιείται όταν ο ομιλητής αρνείται, αίρει την ισχύ ή την πραγματικότητα μιας κρίσης, ενός ισχυρισμού, μιας διαπίστωσης. Επίσης αποτελεί την αποκλειστική δυνατότητα σχηματισμού της άρνησης. Άρα με μια γρήγορη ματιά βλέπουμε ευθύς αμέσως πως έχουμε την επιθυμία (που την θέλουμε, την διαλέξαμε, την γουστάρουμε και μας κάνει να βρίσκουμε τρόπους και λύσεις) και την ακολουθεί ένα μαύρο σύννεφο αρνητισμού. Δυο πράγματα που δε πάνε μαζί ρε παιδί μου.
 
Μπορώ: Έχω τη δυνατότητα να κάνω κάτι. (Όσο προχωρώ την ανάλυση διαπιστώνω πως αυτή η πρόταση είναι χειρότερη και από τα σκαμπανεβάσματα της ψυχολογίας ενός σκορπιού, κυκλοθυμική και απρόβλεπτη, θέλει, δε θέλει και μετά ξανά θέλει αυτό που δεν ήθελε, αν με πιάνετε).

 

 

 

Αν λοιπόν θεωρήσουμε πως εννοούμε όλες αυτές τις λέξεις μαζεμένες σε μια πρόταση ή είμαστε «διπολικοί» ή κάποια από αυτές δεν αντιπροσωπεύει το μέσα μας. Είτε φοβάσαι, είτε έχεις κατάλοιπα από κάτι που σε πλήγωσε, είτε τελικά δε το θέλεις και τόσο αυτό που σου έχει χτυπήσει την πόρτα σου και κρύβεσαι πίσω από δικαιολογίες για να μην πληγώσεις τον κύριο/κυρία που στέκεται στο κατώφλι σου και (σε) περιμένει.

Κάνουμε τα πράγματα κάποιες φορές πιο δύσκολα από ότι πραγματικά είναι και δυστυχώς χάνεται πολύτιμος χρόνος από τις μικρές μας στιγμές σε αυτή τη ζωή.  Αν νιώθεις μπερδεμένος τότε σκέψου τον εαυτό σου κάποια περίοδο που πραγματικά ήθελε κάτι/κάποιον. Κώλωνε πουθενά; Σταματούσε ώστε να υπεραναλύσει τα πάντα πριν κάνει κάτι που πραγματικά γούσταρε; Μμμμ, δε νομίζω. Όταν το θέλω σου είναι δυνατό και συνειδητοποιημένο δεν μπορεί να βρεθεί άνθρωπος να σε σταματήσει, να σου βάλει τρικλοποδιά ώστε να μη πραγματοποιήσεις αυτό που ποθείς τόσο. Όταν κυριευτείς από την γλυκύτατη κυρία επιθυμία κανένα δεν και κανένα αλλά δε χωράει στον δρόμο σου. Το ξέρεις και το ξέρω.

 

Άρα μήπως δεν θέλεις και τόσο τελικά;
Kαι στην περίπτωση που φοβάσαι, αξίζει ο φόβος να νικήσει της θέλησης; Όσο υπάρχει φόβος, δε μπορεί να υπάρξει αγάπη. Πως να το πω, δεν υπάρχει αέρας για αυτήν να “ζήσει”, να ανθίσει, να σε κατακλύσει. Ο φόβος είναι μοναχοφάης. Να το θυμάσαι.