Πριν λίγες μέρες, διάβασα σε ένα άρθρο πως ο στρατός της Μοζαμβίκης κυνήγησε, ξυλοκόπησε και εν τέλει πυροβόλησε 36 φορές μια γυμνή έγκυο γυναίκα. Είναι πολύ σκληρό να το βλέπεις αυτό. Η καρδιά παγώνει και οι λέξεις στερεύουν .Δε το χωράει ο δικός μας βολεμένος ανθρώπινος νους.
Έκτοτε όμως δεν είδα σε καμία είδηση να αναμεταδίδεται. Κανένα site δεν το θεώρησε τόσο σημαντικό. Όχι δεν ήταν ο George Floyd, ούτε ο Ζακ, ούτε η Ελένη. Ξέρετε, μάλλον δε θα μάθουμε ποτέ το όνομά της, καθώς αυτό πουθενά δεν αναφέρεται.
Μετά λύπης διαπίστωσα πως, κανένα προφίλ δεν είδα να μαυρίζει, κανένα χέρι δεν υψώθηκε, κανένα black lives matter δεν ακούστηκε και φυσικά καμία πορεία διαμαρτυρίας δεν έγινε. Κανείς δεν έλαβε υπόψιν του, το δικαίωμα της ζωής της ίδιας και του μωρού που κουβαλούσε στα σπλάχνα της. Θα μου πείτε, εδώ δεν αναφέρθηκαν οι ειδήσεις. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως οι άνθρωποι που ζουν σε τριτοκοσμικές χώρες μπορούν να σκοτώνουν και να σκοτώνονται έτσι απλά με το καλημέρα. Το ότι ζουν εκεί δε σημαίνει ότι η ζωή τους κοστολογείται λιγότερο και δεν χρήζει διαμαρτυρίας. Το ότι έγινε στη Μοζαμβίκη δε σημαίνει ότι πρέπει να αδιαφορήσουμε και να επιτρέψουμε να ξανασυμβεί. Γιατί αν αυτή η δολοφονία γινόταν στην Αμερική θα είχαν διαβάσει όλοι ξαφνικά νομοθεσίες, ανθρώπινα Δικαιώματα και θα είχαν για μέρες τη χώρα σε αναβρασμό. Σε εκείνες τις χώρες θα πάρει πολλά χρόνια για να φτάσουν -εάν καταφέρουν να φτάσουν- τον πολιτισμό μας, παρόλα αυτά τέτοιες απάνθρωπες συμπεριφορές πρέπει να εξαλείφονται.
Οι δολοφόνοι όπως έδειξε το βίντεο ήταν στρατιώτες της Μοζαμβίκης και πιθανώς να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Πόσο εξοργιστικό είναι αυτό! Το μόνο παρήγορο είναι πως η Διεθνής αμνηστία ερευνά τη δολοφονία και ευελπιστώ να τιμωρηθούν οι ένοχοι και να να μην επαναληφθεί κάτι αντίστοιχο.
Ωστόσο εμείς, δεν πρέπει να είμαστε επιλεκτικοί και να προσπερνάμε έτσι απλά γεγονότα επειδή δεν αναμεταδίδονται. Γιατί όλες οι ζωές μετράνε. Είτε ζώου, είτε ανθρώπου. Είτε λευκού, είτε έγχρωμου. Οποιασδήποτε σεξουαλικότητας. Γι’αυτό πλήθος κόσμου κατά καιρούς παλεύει να σώσει όσους χρήζουν ανάγκης. Γι’αυτό οργανώσεις φροντίζουν να μάθουν σε εκείνους τους ανθρώπους τα δικαιώματα τους. Κάτι που για μας μπορεί να είναι δεδομένο η φυσιολογικό, εκείνοι απλά μπορεί να μη το γνωρίζουν.
Η ακόμα σκέψου πως όταν ξυπνάς φορώντας τις όμορφες πυτζαμούλες σου, κατεβαίνεις από το κρεβάτι και βάζεις τις παντόφλες σου. Εκείνοι οι άνθρωποί δεν έχουν ούτε καν κρεβάτι! Περπατούν ξυπόλυτοι και γυμνοί. Πεινασμένοι τις περισσότερες φορές και χωρίς καν νερό. Τη στιγμή που εσύ αφήνεις άφθονο το νεράκι να ρέει στη μπανιέρα , βάζεις ένα bath bomb και κάνεις story στο instagram με hastag blessed και τέτοια.
Τα δικά σου απαραίτητα για κάποιους είναι πολυτέλεια. Σκέψου επίσης πόση γνώση έχεις εσύ που πήγες και σχολείο! Γι αυτό δε πρέπει να εθελοτυφλούμε για κανέναν θάνατο του πλανήτη. Για κανένα κακό που συμβαίνει.
Κι επειδή από τη μάσκα δε πέθανε κανείς , ασχοληθείτε με πιο σοβαρά πράγματα για το καλό όλου του κόσμου και όχι μόνο της καμπούρας σας. Και μη ξεχνάτε ποτέ, πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε σε αυτή τη χώρα και έχουμε όλα όσα έχουμε.
