Και εγένετο φως! Κυριολεκτικά όμως. Το νέο μουσείο που το Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή εμπνεύστηκε για την Αθήνα, επιτέλους, είναι εδώ, ανάμεσα μας. Μετά από δεκαετίες προβλημάτων στην εύρεση του κατάλληλου χώρου, προβλημάτων γραφειοκρατικής φύσης και πολλών άλλων ζητημάτων νομικής υφής, το Ίδρυμα κατόρθωσε να ολοκληρώσει ένα μεγαλεπήβολο έργο το οποίο εντάσσει την Αθήνα στις πρωτεύουσες με ισχυρή παρουσία στο χώρο της σύγχρονης τέχνης.
Ένα πέρασμα από την οδό Ερατοσθένους αποδεικνύει περίτρανα πως και το ίδιο το κτίριο αποτελεί ένα σημείο αναφοράς και ένα νέο τοπόσημο για την ευρύτερη περιοχή. Κάντε μια απλή αναζήτηση στο Google να δείτε σε τι κατάσταση βρισκόταν το κτίριο κάποια χρόνια πριν και κάντε την αντιπαραβολή με τη σημερινή πραγματικότητα που «παρέσυρε» αισθητικά και την γειτονική μικρή πλατεία. Το υπέρλαμπρο κτίριο του μουσείου διαθέτει, πέραν των χώρων που φιλοξενούν τις τακτικές και περιοδικές εκθέσεις,openspaces, χώρους εκδηλώσεων, ένα άρτιο αμφιθέατρο, βιβλιοθήκη, χώρο για workshops, πωλητήριο, καφέ και εστιατόριο.
Μιλάμε λοιπόν για ένα ολοκληρωμένο πόλο πολιτισμού, εκπαίδευσης και έκφρασης με δωρικές γραμμές έξυπνο και ευάερο σχεδιασμό. Οι ορόφοι του μουσείου με τα εκθέματα παραθέτουν μπροστά μας, με σκηνοθετική άποψη, ένα αμάλγαμα τεχνοτροπιών και αισθητικής απ’ ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η σύγχρονη τέχνη παγκοσμίως. Μόνο να εντυπωσιαστείς μπορείς από την «παρέλαση» ξένων καλλιτεχνών όπως ο Ροντέν, ο Μοντιλιάνι, ο Μονέ, ο Πικάσο, ο Βαν Γκογκ, ο Ντε Κίρικο αλλά και Ελλήνων δημιουργών όπως ο Θεοτοκόπουλος, ο Γαϊτης, ο Φασιανός, ο Τσόκλης, ο Μυταράς και πολλοί άλλοι.
Σε μια από τις αίθουσες του μουσείου βλέπεις να «εποπτεύουν» τον χώρο οι μαικήνες, ο Βασίλης και η Ελίζα Γουλανδρή σε έναν πίνακα που καθηλώνει και προκαλεί συγκίνηση για τους ευεργέτες και λάτρεις της τέχνης που αφιέρωσαν πολλά χρόνια για την επίτευξη του έργου αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβαν να το δουν να ολοκληρώνεται και να αποδίδεται στο κοινό. Η σκηνοθετική επιμέλεια του χώρου προκαλεί δέος το οποίο ενισχύουν η μουσική και το φως.
Το νέο μουσείο είναι ένας θύλακας πολιτισμού, εξωστρέφειας και αισιοδοξίας. Τα εγκαίνια του ήρθαν να οριοθετήσουν άλλη μία επανεκκίνηση η οποία, συμπτωματικά, ήρθε σε μια περίοδο που η χώρα μας δείχνει να γυρίζει σελίδα και να αντιμετωπίζει με θάρρος τις νέες προκλήσεις. Ο πολιτισμός είναι το συγκριτικό μας πλεονέκτημα. Τον έχουμε ανάγκη, μπορούμε να τον αξιοποιήσουμε και να πετύχουμε μια αειφόρο ανάπτυξη μέσα από αυτόν.
Αυτό που θα μου μείνει περισσότερο από τα εγκαίνια του νέου μουσείου είναι ότι είδα χαρούμενους ανθρώπους. Είδα ανθρώπους αισιόδοξους που ένοιωθαν περήφανοι για την πόλη τους και την σταδιακή της αναγέννηση. Είδα ανθρώπους που πίστευαν στην Ελλάδα που δημιουργεί και αξιοποιεί ευκαιρίες. Είδα ανθρώπους που αναγνωρίζουν τις προκλήσεις και θέλουν να κάνουν βήματα μπροστά τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.
Είδα, τέλος, ανθρώπους που έδειχναν ευγνωμοσύνη για την προσφορά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και μάλιστα σε μια χώρα που έχει πολλάκις ενοχοποιήσει την επιχειρηματικότητα, την επιτυχία και την κοινωνική ευθύνη. Η Αθήνα αποκτά άλλο ένα ισχυρό χαρτί, ας το αξιοποιήσουμε..
