Η Τραγωδία της Θύρας 7 εκτυλίσσεται ένα ηλιόλουστο κυριακάτικο απόγευμα στο παλαιό Στάδιο Καραϊσκάκη το 1981.

• Τα 35.450 εισιτήρια που είχαν εκδοθεί για το παιχνίδι, είχαν γίνει ανάρπαστα και όλοι οι δρόμοι γύρω από το Φαληρικό στάδιο, ήταν πλημμυρισμένοι από κόσμο που συνέρρεε από νωρίς για να παρακολουθήσει το ντέρμπι που κατά πολλούς θα έκρινε τον τίτλο.

Η ατμόσφαιρα ήταν εντυπωσιακή από τα τραγούδια, τα συνθήματα και οι ιαχές των οπαδών και των δυο ομάδων, έδιναν και έπαιρναν. Το γήπεδο σείστηκε στην κυριολεξία όταν μισή ώρα περίπου από την έναρξη του ματς, βγήκαν για προθέρμανση οι παίκτες των γηπεδούχων, ενώ λίγο νωρίτερα οι παίκτες της ΑΕΚ είχαν γίνει δεκτοί με αποδοκιμασίες από τους κατά πλειοψηφία ερυθρόλευκους οπαδούς που είχαν κατακλύσει τις κερκίδες.

Το ματς εξελίχθηκε σε θρίαμβο του Ολυμπιακού και περίπου 2-3 λεπτά πριν από τη λήξη, κόσμος άρχισε να φεύγει. Το ίδιο και από τη Θύρα 7. Οι πιο πολλοί για να προλάβουν να πάνε πρώτοι στην άλλη πλευρά του σταδίου, έξω από τη Θύρα 1, από όπου θα έφευγαν οι παίκτες για να τους αποθεώσουν.

 

16:58. Ωρα στη Θύρα 7 του Σταδίου Καραϊσκάκη ξεκινούσαν οι πανηγυρισμοί των φίλων του Ολυμπιακού για τη μεγάλη νίκη της ομάδα τους με 6-0 επί της ΑΕΚ. Το τουρνικέ είναι κλειστό. Ο ένας πέφτει στον άλλο πάνω στα σκαλιά. Ο πρώτος γλιστράει αφού πατάει ένα πεταμένο κάθισμα αφρολέξ.

17:03 Κάποιοι αστυφύλακες κατορθώνουν να ξεριζώσουν ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο.

17:15 Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται με περιπολικά και 13 ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στο Τζάνειο νοσοκομείο Πειραιά, ενώ έχει σημάνει γενική κινητοποίηση στην αστυνομία και τα νοσοκομεία.

• Δεκαεννιά άτομα δεν τα κατάφεραν, καθώς είχαν ήδη χάσει τη ζωή τους. Λίγο αργότερα θα υποκύψει ακόμη ένας στο «Τζάνειο» Νοσοκομείο του Πειραιά, όπου μεταφέρονταν οι σοβαρά τραυματισμένοι. Έξι μήνες αργότερα θα προστεθεί ακόμη ένας άνθρωπος στον τραγικό κατάλογο των νεκρών, καθώς δεν κατόρθωσε να ξυπνήσει ποτέ από το κώμα στο οποίο έπεσε. Ο αριθμός των θυμάτων σταματά στους 21, ενώ οι τραυματίες πολλοί περισσότεροι.

 

«Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε, άρχισαν να πέφτουν από πάνω μας ένας, δύο, τρεις…, δέκα…, εκατό…» αναφέρει ο Ηλίας Λύτρας, επιζών.