Ξέρεις… υπάρχουν τόσες αντιθέσεις στη ζωή μας καθημερινά που πλέον έχουμε χάσει το λογαριασμό. Πολλές από αυτές βέβαια δεν έχουν άμεση επίπτωση στην πορεία μας. Σίγουρα, όμως, υπάρχουν και εκείνες που πραγματικά η σύγκρουση που μας προκαλούν είναι μείζονος σημασίας!
Φεύγοντας από τις φυλακές Κορυδαλλού κι αφήνοντας τη σύζυγο του βαρυποινίτη στο επισκεπτήριό της, ένοιωσα όλα μέσα μου να συγκρούονται! Είχα δίπλα μου για αρκετή ώρα να μου μιλάει για συναίσθημα και φροντίδα…η σύζυγος του βαρυποινίτη. Σίγουρα δεν είναι μόνη της σε αυτό.Σίγουρα δε συμμετέχει μονομερώς σε αυτό. Συμπερασματικά, λοιπόν, ο βαρυποινίτης αισθάνεται.Δεν έχει σημασία το είδος αν είναι αγάπη, αν είναι έγνοια, αν είναι έρωτας, αν είναι φροντίδα. Σίγουρα αισθάνεται.
Αισθάνεται όντως ο βαρυποινίτης;
Ξέρεις τώρα τι σκέφτομαι, ε; Κάτω από τον όρο «βαρυποινίτης» κρύβεται -μάντεψε- άνθρωπος! Έμβιο ον με συναίσθημα. Ναι, αλλά…βαρυποινίτης. Χωράει συναίσθημα σε έναν τέτοιον όρο; Και δε μιλάμε για συναίσθημα απλό που επιτάσσει η συμπόνοια για ένα ζωάκι που είναι άρρωστο ή ακόμα και η βοήθεια σε κάποιον που δεν είναι καλά. Μιλάμε για τα συναισθήματα που συνέχουν τη μακροχρόνια σχέση δύο ανθρώπων.
Σαφέστατα το είδος της συζυγίας -κάτι που και η ίδια η σύζυγος μου ομολόγησε- είναι τελείως διαφορετική και ασύμβατη με την κοινή λογική. Το να μπλέκει δηλαδή η γυναίκα ενσυνείδητα σε μια τέτοια διαδικασία, γνωρίζοντας ότι δε συνάδει με τα κοινά δεδομένα. Παρόλα αυτά κατ’ επιλογήν είναι εκεί!
Πέρα από αυτό προσπαθώ να αντιληφθώ πώς ακριβώς μπορεί να σκέφτεται και να αισθάνεται ένας εγκληματίας. Γιατί εδώ υπάρχει το παράδοξο: Να αγαπά έναν άνθρωπο και παράλληλα να διαπράττει εγκλήματα εναντίον κάποιου άλλου ανθρώπου. Πώς γίνεται να επιβιώνει κάποιος εσωτερικά μετά από μια τέτοιου βεληνεκούς αντίθεση; Είναι σα να γεύεσαι καυτό και παγωμένο μαζί… Φωτιά και πάγος στην ψυχή!
Και μολαταύτα συνεχίζει να πορεύεται! Δεν ξέρω… πελάγωσα μόνο που το σκέφτομαι. Έχει πάει αργά το απόγευμα, το επισκεπτήριο τελειώνει σιγά σιγά και ο δρόμος της επιστροφής είναι ο γνώριμος μέχρι την επόμενη φορά… Κι αυτή η βασανιστική σκέψη θα είναι πάντα έντονη στην προσμονή της επόμενης συνάντησης.
Ξέρεις τι γίνεται; Η ψυχή του ανθρώπου κρύβει τρομακτικά μονοπάτια που όσο και αν τα παρακολουθήσεις έξωθεν, αν ο ίδιος δεν τα βιώσεις, δεν μπορείς να αντιληφθείς πώς συμβαδίζει η ανθρώπινη φύση και τα συναισθήματά της μέσα στην κόλαση του Δάντη! Κι ο ίδιος ο ποιητής θα τρόμαζε ίσως…
