Πάλι καλά, την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο, διαβάζω ότι στις εκλογές που διεξάγονται στην Αυστρία, προηγείται ο Βαν Ντερ Μπέλεν, πρώην ηγέτης των Πρασίνων, έναντι του ηγέτη του ακροδεξιού κόμματος των Ελευθέρων. Είναι και αυτό ένα από τα τελευταία ίσως στεγανά της γηραιάς ηπείρου απέναντι στο συντηρητισμό, το φόβο, την εσωστρέφεια και τη ξενοφοβία. Η Ευρώπη, άλλοτε προπύργιο της αλληλεγγύης και σημείο αναφοράς για τις κοινωνικες της δομές και τη προοδευτική σκέψη, δείχνει να συρρικνώνεται και να περιχαρακώνεται μέσα στα στενά πλαίσια ενός μικροαστικού συντηρητισμού. Η Ένωση δείχνει φοβισμένη να αποσύρεται, ούτε καν διακριτικά, στο κουκούλι της και να αναθεωρεί τους δομικούς της πυλώνες.
Στο δρόμο προς το κουκούλι της η Ένωση, μοιάζει να επιχειρεί ένα πισωγύρισμα που την ανάγκασαν εξωγενείς και όχι μόνο παράγοντες. Οι γεωπολιτικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, οι μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών, τα εκλογικά «χαστούκια» σε Αγγλία και Η.Π.Α., σε συνδυασμό με την οικονομική λιτότητα που έχει επιβάλει η ίδια η Κομισιόν στις χώρες μέλη, έχουν επιφέρει αμηχανία, τρόμο και απογοήτευση. Ενίοτε και θυμό. Έλλειμμα εμπιστοσύνης, έλλειμμα έμπνευσης. Και να ήταν μόνο αυτά. Σήμερα ψηφίζει η Ιταλία. Ακολουθεί ένα 2017 με εκλογές σε Γαλλία και Γερμανία. Όλα αβέβαια, όλα με σκεπτικισμό. Οι ευρωπαϊκές αρχές απέτυχαν και τίθενται υπό διαπραγμάτευση στο μυαλό του ψηφοφόρου. Ο λαϊκισμός βρίσκει πάτημα και ενισχύεται παντού, από τον ευρωπαϊκό νότο, εξαπλώνεται βόρεια και ακούγεται δελεαστική σειρήνα στα αυτιά του απογοητευμένου πολίτη. Η εκλογική διαδικασία στην Ευρώπη, ακούγεται πλέον ως πρόκληση αμφισβήτησης απέναντι στα ευρωπαϊκά κεκτημένα, ενώ αποτελούν πλέον ευκαιρία για πολιτικούς «κλόουν» να διεκδικήσουν θέσεις εξουσίας, τάζοντας γη και ύδωρ. Μη αναστρέψιμο; Μπορεί κάποιος να προβλέψει; Οι εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες που ξεπερνούν τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των Βρυξελλών. Μια Ευρώπη, η οποία απολάμβανε τις δάφνες των κοινωνικών νεωτερισμών προηγούμενων δεκαετιών, είναι πλέον σε έκπληξη και πανικό.
Το να κλείνεσαι στον εαυτό σου είναι ενίοτε καλό. Σκέφτεσαι, επεξεργάζεσαι, αναθεωρείς και βγαίνεις πάλι στο κόσμο, ανανεωμένος και έτοιμος για νέες προκλήσεις. Το κουκούλι είναι ενίοτε η αναγέννηση. Αυτό που θα πρέπει να επιθυμούμε, είναι η Ένωση να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αναμορφωθεί μέσα από τις νέες προκλήσεις. Είμαστε δυνατοί, αρκεί να ακούσουμε τον κόσμο και τις νέες ανάγκες του. Είμαστε δυνατοί με το να απαντήσουμε σθεναρά σε προκλήσεις και ερεθίσματα. Το χαλί μοιάζει μικρό για να κρύψουμε και άλλα προβλήματα κάτω από αυτό.
