Η εμπιστοσύνη λέει δεν γεννιέται,χτίζεται. Η εμπιστοσύνη δημιουργείται.
Δεν τολμώ ούτε να το πιστέψω ούτε να το υπερασπιστώ. Με βρίσκει θα έλεγα εντελώς αντίθετη με την άποψη αυτή.

Η εμπιστοσύνη προϋπάρχει. Είναι στον στάνταρ εξοπλισμό μιας σχέσης μιας φιλίας, μιας γνωριμίας. Είναι ένα οικοδόμημα που βρίσκεται εκεί,όταν πας να κατοικήσεις. Μέρα με την μέρα απλά συμβάλλεις στην συντήρηση η την φθορά του. Μέρα με τη μέρα αποδεικνύεις αν αξίζεις τη φιλοξενία του.
Δεν γνωρίζεις ούτε συναναστρέφεσαι ανθρώπους οπλισμένος καχυποψία αρχικά. Όχι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τουλάχιστον. Είσαι-σε όλους- δεκτικός,θετικός, εμπιστεύεσαι την εικόνα τους απέναντι σου και το ένστικτο σου μέχρι ώρας.

Αυτό που θα κλονίσει την εμπιστοσύνη, το αρχικό οικοδόμημα σου,είναι ένα χτύπημα που θα έρθει σε ανύποπτο για εσένα χρόνο. Θα του δημιουργήσει ρωγμές η ακόμα χειρότερα ανάλογα την δύναμη του,θα καταρρεύσει όλο αυτό που τόσο καιρό έδινε γαλήνη και θαλπωρή στη σχέση,όσο γερά θεμέλιά κι αν έδειχνε ότι είχε έτσι απλά αρκεί για να το σωριάσει σαν ένα ευάλωτο σωρό τραπουλόχαρτα.

Η εμπιστοσύνη δεν δημιουργείται. Διαμορφώνεται. Αναπτύσσεται και ανθίζει ή σαπίζει,χαλάει και ενοχλεί. Και στις 2 περιπτώσεις εξαρτάται μόνο από τους άμεσα εμπλεκόμενους και δεν πρέπει να παίξει ρόλο κανένας εξωγενής παράγοντας.

Όσο για την αποκατάσταση του? Οποιαδήποτε ομοιότητα με το γυαλί είναι απλή συνωνυμία…Οι ιδιότητα του να κόβει άσχημα, είναι απλά ένα δείγμα των συνεπειών